هوپا، انجمن علم ایران

ببینید ما نور هزاران سال پیش را دریافت می کنیم .
حتی نوری که از چراغ به چشم ما میرسد زمانی برای رسیدن و دریافت آن توسط مغز طول می کشد.
در همه ی احساس ما از جهان(لامسه-بویایی- چشایی-بینایی-شنوایی) مقداری زمان طول می کشد تا ما بتوانیم این احساس را درک کنیم.
یعنی ما در گذشته زندگی می کنیم.
نظر بدید.
باتشکر

aht_Astronomy نوشته شده:ببینید ما نور هزاران سال پیش را دریافت می کنیم .
حتی نوری که از چراغ به چشم ما میرسد زمانی برای رسیدن و دریافت آن توسط مغز طول می کشد.
در همه ی احساس ما از جهان(لامسه-بویایی- چشایی-بینایی-شنوایی) مقداری زمان طول می کشد تا ما بتوانیم این احساس را درک کنیم.
یعنی ما در گذشته زندگی می کنیم.
نظر بدید.
باتشکر

تقریبا باهاتون موافقم ولی شاید بشه یه جور بهتر تعبیرش کرد.
در واقع ما در گذشته زندگی نمی کنیم ما در همین حالا زندگی می کنیم ولی داده هایی که وارد مغز ما می شوند مال گذشته هستند (البته این گذشته خیلی خیلی نزدیکه و فاصله زیادی نیست) ولی حال حال هم نبیت (به خاطر همون مدتی که طول می کشه تا به مغز ما برسه)

به نظر من بستگی به این داره که ما دنیا رو در چه دستگاهی میبینیم و رابطه ما با محیط پیرامون چگونه است مثلا در مورد مثالی که شما ذکر کردید درست است که مقدار بسیار ناچیزی تاخیر در دریافت داده وجود دارد اما مهم این است که این تاخیر برای ما قابل درک نیست به عبارتی این مقدار تاخیر قابل چشم پوشی است.
حالا شما موافقید که درک زمان حال غیر قابل دستیابی ست؟؟!!

بله منهم باشما موافقم آقاي siamak sh

با تشكر

siamak sh نوشته شده:به نظر من بستگی به این داره که ما دنیا رو در چه دستگاهی میبینیم و رابطه ما با محیط پیرامون چگونه است مثلا در مورد مثالی که شما ذکر کردید درست است که مقدار بسیار ناچیزی تاخیر در دریافت داده وجود دارد اما مهم این است که این تاخیر برای ما قابل درک نیست به عبارتی این مقدار تاخیر قابل چشم پوشی است.
حالا شما موافقید که درک زمان حال غیر قابل دستیابی ست؟؟!!

بهتر است بگوییم که :

ما همواره در حال مشاهده ی گذشته هستیم و هرگز نخواهیم توانست حال را مشاهده کنیم !!

aht_Astronomy نوشته شده:ببینید ما نور هزاران سال پیش را دریافت می کنیم .
حتی نوری که از چراغ به چشم ما میرسد زمانی برای رسیدن و دریافت آن توسط مغز طول می کشد.
در همه ی احساس ما از جهان(لامسه-بویایی- چشایی-بینایی-شنوایی) مقداری زمان طول می کشد تا ما بتوانیم این احساس را درک کنیم.
یعنی ما در گذشته زندگی می کنیم.
نظر بدید.
باتشکر

یه نگا به امضام بنداز

موافقم ایاز ما در حال هستیم و درکمون ماله گذ شته است تمام حواس از گذشته داده دریافت میکنه البته این خودش اصل مشکله ما آدما ست
در عین حال نمیتونیم اطرافمونو درک کنیم راستی این تاخیر زمان میتونه دلیل به وجود آمدن جهان موازی باشه
ساده تر بگم ما هم در حال هستیم هم نیستیم!!!

حسین زاده نوشته شده:موافقم ایاز ما در حال هستیم و درکمون ماله گذ شته است تمام حواس از گذشته داده دریافت میکنه البته این خودش اصل مشکله ما آدما ست
در عین حال نمیتونیم اطرافمونو درک کنیم راستی این تاخیر زمان میتونه دلیل به وجود آمدن جهان موازی باشه
ساده تر بگم ما هم در حال هستیم هم نیستیم!!!

ما در حال هستیم ولی درک و احساس و عواطفمون در گذشته نزدیک قرار داره

مهم این نیست که ما در چه زمانی زندگی میکنیم مهم اینه که محیط اطراف در زمان حال بر ما تاثیر میزاره و ما هم در زمان حال از اطراف تاثیر میگیریم پس ما در حال زندگی میکنیم
مگه زمان انتقال اطلاعات از عصب به مغز چند میلیونم ثانیه هست که بخوایم زندگی در گذشته رو قبول کنیم
ما در حال زندگی میکنیم و عکس العملمون مال آینده هست

راستش من نظر عجیب غریبی دارم.شاید ما به جای اینکه در یک زمان زندگی کنیم داریم عملا در چندین زمان زندگی می کنیم .اما تنها زمانی که می تونیم روش تاثیر داشته باشیم زمان حاله.ولی از هم هی زمان ها تاثیر می پذیریم.

راستش من نظر عجیب غریبی دارم.شاید ما به جای اینکه در یک زمان زندگی کنیم داریم عملا در چندین زمان زندگی می کنیم .اما تنها زمانی که می تونیم روش تاثیر داشته باشیم زمان حاله.ولی از هم هی زمان ها تاثیر می پذیریم.

ميشه بيشتر توضيح بدين؟!

به نظر من زمان حالی وجود نداره! حتی اگه بخوایم برای یه بازه زمانی (هرچند کوتاه) به طور کلی تاثیرات و شرایط محیطی، رو خودمون رو در نظر نگیریم، (مثل همون حواس که اشاره کردید) باز هم نمی شه زمان حال رو درک کرد!

fatyasal_71 نوشته شده:راستش من نظر عجیب غریبی دارم.شاید ما به جای اینکه در یک زمان زندگی کنیم داریم عملا در چندین زمان زندگی می کنیم .اما تنها زمانی که می تونیم روش تاثیر داشته باشیم زمان حاله.ولی از هم هی زمان ها تاثیر می پذیریم.

خوب این یعنی چی؟

تا حدودی درست است ولی باید این نکته را در نظر داشت که نور خود نیز تابعی از زمان است زیرا سرعت نور با زمان دارای مفهوم میشود در صورتی که زمان تا بینهایت قابل تقسیم شدن است و نوری که ما میبینیم زمانی را طی میکند تا به چشم ما برسد در حالی که در هنگام حرکت فوتون نور از منبع تولید کننده خود زمان را 1 در نظر بگیریم و موقعی که به ما میرسد زمان 2 در این فاصله زمانی طی شده پس ما تنها به نور گذشته جسم نگاه میکنیم نه به خود گذشته واقعی این کار هم مثل شنیدن صدا است

زمان وجود خارجی نداره
دست ساز بشره