سفر به زمان گذشته

[hhamid]

از نظر فیزیک دادنان زمان برای هر چیزی (زنده یا غیر زنده ) هماهنگ با حوزه ی زمانی مربوط به آن می گذرد که تحت تاثیر سرعت یا میدان های گرانشی نسبی است و آگر آهنگ پیر شدن سلول ها رابا از کار افتادگی تدریجی آنها در واحد زمان مرتبط بدانیم (رابطه ی مستقیم) پیر شدنشان به شیو ه ی گذر زمان در اطراف آنها مربوط می شود (برای ناظر بیرونی) و برای خود سلول معیار سنجش همان زمان سنج های بیولوژیک درون سلول است پس وقتی ما به آن نگاه می کنیم می بینیم که نحوه ی پیر شدن آن با ما متفاوت است و دیر تر از ما پیر می شود(جوان تر می ماند) و لی اگر از خودش بپرسی چیزی دلیل بر جوانتر ماندن احساس نمی کند و می گوید شمایید که خیلی زود پیر شده اید.

[ماوراء]

آها .. یعنی خود ما احساس پیری می کنیم اما بدنمان پیر نمی شود!

آقا بیایید خلاصمون کنید و بگید منظورمون از زمان حس درونی افراد است یا منظور مفهومی نسبی ست که صرفا از مقایسه بدست می آید نه سرعت تحولات درونی اشیاء ، کسی یا چیزی که سریعتر باشد بقیه را کندتر می بیند ، و هر چه سرعت مان بیشتر بشود اون بقیه را کندتر می بینیم.

مثل درخت که زمان براش کندتر هست و زمان برای ما سریعتر

[hhamid]

نه
خودمان احساس پیری میکنیم ولی آنه که از جهانی موازی با ما به ما می نگرند آنطور که خودمان احساس می کنیم مارا پیر تر نمی بینند

[Sinasuperman]

دوستان من فقط چند تا پاسخ اوّل را مطالعه کردم ولی انصافاً وقت نکردم همه اش را مطالعه کنم ولی به هر حال باید بگم چند راه برای سفر به گذشته وجود دارد البته در دیدگاه فیزیک! راه اوّل استفاده از سیاهچاله های فضایی است که مرتبط دو خط زمان خمیده هستند البته این کار یعنی استفاده از سیاهچاله ها با توجه به پارادوکس اطلاعاتی سیاهچاله ها بسیار خطر ناک است در مورد پارادوکس هر کس اطلاعاتی خواست مطرح کنه تا جوابش را بدهم زیرا وقت زیادی ندارم. در مورد راه دوّم استفاده مستقیم از کرم چاله ها است که البته این کرم چاله ها دروازه های کوچکی برای عبور هستند و برای بزرگ کردن آنها باید از (دارک متر) استفاده کرد که در مورد دارک متر هم چیزی خواستید بگید بعداً توضیح می دهم. راه سوم افزایش سرعت به بالاتر از سرعت نور است که از نظر نسبیت خاص غیر ممکن است البته در نظریاتی که من مطرح کرده ام و با اساتید این رشته بحث نموده ام توانسته ام آنها را در این مورد قانع کنم که سریعتر شدن از سرعت نور کاملاً امکان پذیر است. حالا اگر از سرعت نور بیشتر بشویم چه می شود؟ ولی این اتفاق بیافتد زمان به سمت عقب باز خواهد گشت زیرا می بینیم که با توجه به نزدیک شدن به سرعت نور زمان کندتر و با رسیدن به سرعت نور زمان متوقف و با افزایش سرعت نسبت به سرعت نور زمان به عقب باز خواهد گشت. تنها راه عاقلانه سفر به گذشته استفاده از کرم چاله است که احتمالاً در همین 10 تا 20 سال اخیر اتفاق خواهد افتاد اگر تعجب کردید نکته ی تعجبی تان را بگویید کاملاً توضیح خواهم داد. فقط فراموش نکنید من هیچ کدام از حرف هایی را که زدم از خودم در نیاوردم اگر شک دارید بپرسید تا جوابتان را بدهم و قانعتان کنم.
ارادتمند شما
سینا

[hhamid]

برخی میگوییند چون در صورت رسیدن به سرعت نور تبدیل به انرژی می شویم نمیتوان به آن دست یافت .
به نظر من برای تبدیل شدن به انرژی باید به مربع سرعت نور برسیم(e=mc^2) .

[hhamid]

بگذارید تخیل علمی خود را متوجه زمانی در آینده کنیم که مسائل بازدارنده ی مربوط به منابع انرژی و تابش حل شده اند و سفر فضایی با سرعت های نزدیک به سرعت نور به صورت تجربه ای عادی در آمده است.
مردم این حق انتخاب را دارند که به مسافرت بروند وبه هر قرنی از آینده که دوست داشته باشند برگردند .مثلا می توانند در سال 2100 با یک سفینه زمین را ترک کنند و پس از یک سفر 5 ساله با سرعت نزدیک به نور به سال 2500 زمین برگردند و میتوانند مدتی زندگی کنند و پس از سفر دیگری به سال3200 زمین برگردند .
مردم می توانند با کوله باری از تجربه زمان خود بارها و بارها به آینده سفر کنند (آینده نسبت به زمین و حال نسبت به خودشان یعنی نسبت به زمین به آیینده رفتتند اما نسبت به خودشان در حال هستند)- اما هرگز نمی توانند به گذشته برگردند.آنها هیچگاه نمی توانند به همان عصر از زمین برگردند که آنرا ترک کرده اند. زمانی که ما می شناسیم فقط در یک جهت حرکت می کند ( بعضی ذرات در زمان به عقب بر می گردند که تاکیون نام دارند .به هر حال زمان برای موجوداتی که دارای حافظه و توانایی به یاد آوری خاطرات هستند فقط یک جهت دارد چرا که اگر در زمان به عقب می رفتیم یعنی از آینده به گذشته می رفتیم متوجه این رویداد نمی شدیم زیرا همواره آینه را به خاطر می آوردیم و فکر می کردیم گذشته ی ماست ) فضانوردی که در اعماق فضا سفر می کند باید با این حقیقت کنار بیاید که در بازگشت " زمانی که در زمین سپری شده است بسیار بیشتر از زمانی ا ست که فضانورد در طول سفر خود به لحاظ ذهنی و فیزیکی تجربه کرده است .مرام تمام مسافران فضایی خداحافظی ابدی است .

[paulhenry]

دو موضوع: این که یکی از نظر ها میگوید که هرچه به سرعت نور نزدیک تر شویم، با افزایش انرزی لختی مال نیز بیشتر یا همان جر ممان بیشتر میشود، دوم این که سفر در زمان همیشه همراه با خطراتی است. مثلا شما سال 5000 زمینی رو در نظر میگیری ، بعد میری میبینی که در اون زمان دایناسور ها هنوز زنده اند. چون شما در زمان سفر نکردی، در واقع به یکی از دنیاهای موازی رفتی، یا اینکه به دنیایی میری که در اون شما میلیاردری. ولی اگه بخوای بمونی،باید نمونه ای از خودت که در اون دنیا هست رو بکشی!! که باز هم مشکلاتی داره.

[Sinasuperman]

بگذارید تخیل علمی خود را متوجه زمانی در آینده کنیم که مسائل بازدارنده ی مربوط به منابع انرژی و تابش حل شده اند و سفر فضایی با سرعت های نزدیک به سرعت نور به صورت تجربه ای عادی در آمده است.
مردم این حق انتخاب را دارند که به مسافرت بروند وبه هر قرنی از آینده که دوست داشته باشند برگردند .مثلا می توانند در سال 2100 با یک سفینه زمین را ترک کنند و پس از یک سفر 5 ساله با سرعت نزدیک به نور به سال 2500 زمین برگردند و میتوانند مدتی زندگی کنند و پس از سفر دیگری به سال3200 زمین برگردند .
مردم می توانند با کوله باری از تجربه زمان خود بارها و بارها به آینده سفر کنند (آینده نسبت به زمین و حال نسبت به خودشان یعنی نسبت به زمین به آیینده رفتتند اما نسبت به خودشان در حال هستند)- اما هرگز نمی توانند به گذشته برگردند.آنها هیچگاه نمی توانند به همان عصر از زمین برگردند که آنرا ترک کرده اند. زمانی که ما می شناسیم فقط در یک جهت حرکت می کند ( بعضی ذرات در زمان به عقب بر می گردند که تاکیون نام دارند .به هر حال زمان برای موجوداتی که دارای حافظه و توانایی به یاد آوری خاطرات هستند فقط یک جهت دارد چرا که اگر در زمان به عقب می رفتیم یعنی از آینده به گذشته می رفتیم متوجه این رویداد نمی شدیم زیرا همواره آینه را به خاطر می آوردیم و فکر می کردیم گذشته ی ماست ) فضانوردی که در اعماق فضا سفر می کند باید با این حقیقت کنار بیاید که در بازگشت " زمانی که در زمین سپری شده است بسیار بیشتر از زمانی ا ست که فضانورد در طول سفر خود به لحاظ ذهنی و فیزیکی تجربه کرده است .مرام تمام مسافران فضایی خداحافظی ابدی است .

ببین hhamid جان در بعضی حرفهایت کاملاً حق با توست امّا این موضوع که نمی توان به گذشته سفر کرد اصلاً درست و قابل قبول نیست. تو درست می گویی که می توان با رسیدن به سرعت نور به نوعی بر زمان غلبه کرد و سفری به آینده های بسیار دور داشت امّا این درست نیست که سفر به گذشته کاری غیر ممکن باشد. در ضمن تا یادم نرفته است فرمول رسیدن به سرعت دور e=mc^2 نیست بلکه این فرمول تقابل میان جرم و انرژی را نشان می دهد و اصلاً ربطی به موضوع حرکت با سرعت نور ندارد. فرمول برای این موضوع برابر جرم تقسیم بر رادیکال تفاضل 1 با مجذور سرعت جرم بر مجذور سذعت نور است. (امیدوارم فهمیده باشید )
در ادامه برای سفر به گذشته راههایی را پیشنهاد کردم که بسیار عملی هستند به خصوص استفاده از کرم چاله ها که امروزه با توجه به راه اندازی شتاب دهنده ی HLC امری بسیار عادی برای دانشمندان شده است. امّا در این برهه انسان نیازمند هفتمین حالت ماده است. چیزی به نام (دارک متر ) یا ماده ی سیاه که فشار منفی ایجاد می کند و نوعی خاص از ماده است که فضا با آن پوشیده شده است.

دو موضوع: این که یکی از نظر ها میگوید که هرچه به سرعت نور نزدیک تر شویم، با افزایش انرزی لختی مال نیز بیشتر یا همان جر ممان بیشتر میشود، دوم این که سفر در زمان همیشه همراه با خطراتی است. مثلا شما سال 5000 زمینی رو در نظر میگیری ، بعد میری میبینی که در اون زمان دایناسور ها هنوز زنده اند. چون شما در زمان سفر نکردی، در واقع به یکی از دنیاهای موازی رفتی، یا اینکه به دنیایی میری که در اون شما میلیاردری. ولی اگه بخوای بمونی،باید نمونه ای از خودت که در اون دنیا هست رو بکشی!! که باز هم مشکلاتی داره.

ببینید نمی شود گفت در سفر به گذشته خطراتی وجود دارد و یا نه! ببینید سفر به گذشته، سفر به گذشته است و اصلاً ربطی به دنیا های موازی ندارد ما در سفر به گذشته بر خمیدگی زمان غلبه می کنیم این چه ربطی دارد به دنیای موازی اگر توضیح بیشتری می خواهید به من تو همین پست خبر بدهید تا بیشتر برای شما مسئله را باز کنم.
ارادتمند شما
سینا

[paulhenry]

این چیزیه که من در توازن میگم: در واقع هیچ سفر به گذشته ای وجود نداره. وقتی انرژی خیلی زیادی رو در یه منطقه ی کوچیک جمع میکنی، یا نیروی زیادی،(مثل یک سیاهچاله با قطر دو سانتیمتر...اوف!!) پس زمینهی این جهان ناپایدار میشه، یا بهتر بگم فضا - زمان خمیده و بعد پاره میشه. این چیزیه که بعضی ها میگن در سیاهچاله اتفاق می افته (منم موافقم) ولی با سفید چاله مخالم. به طور قطع از نظر من سفر به گذشته توسط اون سیاه - سفید چاله ی قیف مانند اتفاق نمی افته بلکه یه نقطه ی ناپایدار ایجاد میشه که در بینهایت جهان موازی وجود داره، و شما میتونید به یکیشون با صرف انرژی بسیار زیادی وارد بشی.
( فقط لطفا هر اشتباهی توش بود بگید، ولی مهم نیست با تئوری های اثبات نشده مغایرت داشته باشه. این هنوز در حد فرضیه ی یک بچه دبیرستانیه)

[hhamid]

ما اگر هزاران بار هم در جهانهای موازی سفر کنیم آنها را در زمان حال خودمان انجام داده ایم .

[paulhenry]

(نمیدونم با من بودی یا با سینا) درسته! اینا حال توئه. تا حالا نظریه ( با سفر به گذشته هیچ چیزی رو نمیشه تغییر داد) رو شنیدی؟ این نظریه غلطه. یعنی اگه بری مادر مادر بزرگ خودت رو بکشی برای تو هیچ مشکلی پیش نمی آد، چون اینا در دنیایی دیگر و در حال تو اتفاق افتاده.

[hhamid]

بنابر این سفر به گذشته بی معنا است.

[paulhenry]

یه جورایی.. در واقع ، این توئی که تعیین میکنی سال 200000 که میخوای بری گذشته خواهد بود یا آینده.

[paulhenry]

البته، فکر میکنم سینا با من مخالف باشه. اون میگه سفر در زمان در جهان خودت صورت میگیره.

[hhamid]

اصلا سفری در زمان صورت نمی گیرد که بخواهد جهت داشته باشد
کمییت زمان در معادلات زمان حال است
آنچه ما درک می کنیم(نسبت به خودمان) زمان حال است
هرجا که برویم زمان حال است.