زمان یک مفهوم ذهنی است و وجود خارجی ندارد

[hhamid]

تا کنون هیچ تعریف دقیقی از زمان ارائه نشده است و یا اگر شده به نوعی از مفاهیم وابسته به زمان کمک گرفته شده است.
ذهن بشر به گونه ای تکامل یافته که او برای سهولت در بازخوانی رویداد ها مفهومی انتزاعی را خلق کرده و هر رویداد در فضای خارجی را رو ساختار ذهنی که خودش ساخته(به اصطلاح زمان) تصویر می کند و موقعیت آنرا نسبت به دیگر وقایع می سنجد .
حال اگر نوع بشر به گونه ای تکامل می یافت که این فرایند فرایند مغزی در او حذف می شد و او نیازی به سنجش موقعیت رویداد ها نداشت و درکی از ترتیب آنها پیدا نمی کرد هیچ گاه چنین مفهومی خلق نمی شد .
زمان نوعی فرض و تلقین است که ذهن به کمک آن توانسته ترتیبی برای رویداد هایی که شاهد آنها بوده قائل شود پس نه در حال گذر است و نه در قابل تند یا کند شدن و میدان گرانشی بر چیزی که در ذهن ساخته ایم تاثیر ندارد و ماهیت ساختار ذهنی(زمان) به گون ای است که معمولا از عوامل غیر ذهنی تاثیر نمی پذیرد جز چند مورد که در ادامه به طور خلاصه بررسی می کنم*.
حال با این دیدگاه به توجیه پدیده ای می پردازم ک غالبا با آن مواجه شده ایم .
گاهی اوقات احساس می کنیم که یک رویداد زود تر یا آهسته تر رخ داده (نسبت به رویداد های مشابه یا نسبت به آنچه انتظار داشته ایم)
مثلا کلاس ریاضی ریاضی خیلی طولانی و کلاس ادبیات بسیار زود گذر است که در مورد آن با با دو عامل مواجه ایم:
1)تعامل ذهن شخص و رویداد در حال رخ دادن
2)توان تفکیکی ذهن برای درک متمایز رویداد ها
تاثیر عامل اول بدین گونه است که ذهن بیشتر -خود را معطوف رویداد و افکار متعامل با خویش می سازد و از فعالیت های جانبی اش(مثل تصویر کردن رویداد ها بر پیوستار ذهنی یا همان زمان) کوتاهی می کند.نتیجه این است که ترتیب ثبت وقایع از روند معمول خود خارج شده و جسته گریخته ثبت میکند (برای کسی که ریداد را سریع حس کرده)و یا مازاد بر وقایع ثبت شده جزئیات غیر معمول و نا خواسته ای را ثبت میکند(برای کسی مه رویداد را آهسته تر احساس کرده) و همین طور است که در هنگام خواب بعضی از خواب هارا طولانی و بعضی دیگر را کوتاه احساس می کنیم.بنابرین زمان و همه ی وابستگانش نسبی اند اما وجه نسبیت آن تفاوت مکانیزم ثبت رویداد ها در اذهان مختلف بر روی پیویتار و ساختار ذهنی(زمان) می باشد.
*(استفاده از داروهای آرامبخش و روانگردان و ... درک و روش ثبت وقایع و بسیاری از فعالیت های مغز را دچار اختلالی که در بالا گفتم میکند)
پس می توان گفت بنابه ادله ی فوق تعریف و ماهیت زمان نه یک بعد فیزیکی بلکه یک مفهوم و مکانیزم ذهنی است و چون اکثر انسانها
دارای خصوصیات فکری و ذهنی مشترک هستندتا حدودی در واحد و یکتایی از آنچه ذهنشان ساخته(زمان) دارند.
هر رویداد یک پیوستار است و ذهن بسته به توان تفکیکی اش گاهی جسته گریخته از روی آن می پرد و گاهی حلزون وار عبور میکند.به طور مثال اگر حرکت جسمی را از نقطه ی A به B را رویداد K بنامیم و ذهن شخص X در حال مشاهده یا تصور و یا... رویداد K باشد بین A و B رویدادهایی وجود دارد که که ذهن شروع به ثبت آنها می کند. حال با در نظر گرفتن توان تفکیکی ذهن یا تاثیرات عوامل دیگر(داروها یا اختلالات عصبی و...) ذهن رویداد هارا بینهایت فشرده ویا بسیار منبسط (جسته و گریخته)تصویر می کند بنابراین زمان رویدادK نسبت به ذهن های مختلف نسبی است و می توان گفت درک مطلقی از آن وجود ندارد.ولی آنچه فراگیر شده همان درک تقریبا هماهنگ از زمان است که واحدی به نام ثانیه را تعریف کرده است و ذهن ما هم بر حسب عادت تعدادی رویداد ثبت شده را یک ثانیه در نظر می گیرد و اگر برای اشخاصی یک ثانیه را با رویداد های بیشتری که ثبت شده تعریف کنیم یک ثانیه ی او با ما فرق دارد و این همان نسبی بودن است.
نسبیت همزمانی یا هر پدیده ی دیگری که به زمان وابسته است از آن جهت نسبی است که با در نظر گرفتن هر ذهن به عنوان مبدا نتایج متفاوتی برای زمان و حتی درک زمان بدست می آید.آزمودن نسبیت زمان(با شرایط ذکر شده )توسط ساعت های اتمی و غیره خطاست زیرا تابش های گسیل شده از هسته ها یا رفت و برگشت نور بین دو آیینه یا ... ربطی به ساخطار و مکانیزم ذهنی انسان ندارد و زمان برای غیر از انسان(نماینده ی موجدی دارای حس یا درک یا اندیشه ) وجود ندارد.
ساعت ها هیچ درکی از زمان ندارند و ما آهرا طوری ساخته ایم که تعارضی با درک خودمان از آن مفهوم ذهنی(زمان) نداشته باشد بنابراین چیزی جز آنچه که ما خواسته ایم نشان دهند-نشان نمی دهند و غیر از این هم نمیتوانست باشد چراکه زمان (مفهومی در ذهن ما) هیچ تاثیری بر عوامل خارجی ندارد که با استفاده از آن بشود وسیله ای برای سنجش آن ساخت و زمان در ابعا فیزیکی ذی نفوذ و موثر نمی باشد.پس مفهوم فضا زمان دچار تحول اساسی می شود و درک سابقی که از آن وجود داشته فرو می ریزد و همچنین تاثیر گرانش بر زمان و نور و ... در مواجهه با این تعریف متفاوت از زمان معانی خود را از دست می دهند و دامنه ی این فرو پاشی به نظریه ی نسبیت اینشتین هم خواهد رسید.
نگاه ما به علم و جهان مانن مصریان و یونانی ها و چینی های باستان نیست- همین طور افراد و اقوام بعد از ما مانند ما به عالم نگه نخواهند کرد . ممکن است برداشت ما از جهان بسیار محدود و پر از تصورات غلط باشد اما به احتمال زیاد روشن تر از دیدگاه پیشینیان ماست.
وقتی تفکر نیوتون و گالیله و بسیاری دیگر از دانشمندان با تفکرات نسبیت و کوانتوم اصلاح یا جای گزین شد امکان جای گزینی این نظریات با نظریات جدید تر و کارامد تر وجود دارد.

[hhamid]

هیچ کدام از معتقدین به فیزیکی بودن زمان نمی خواهند نظر بدهند

[ehmed]

سلام اسم من احمد است و روی نظریه سه بعدی زمان کار میکنم ولی من بگویم یک اشتباه در مواردی که فرمودی بود و ان هم اینکه زمان را فیزیکی میبینی باید بگویم که فیزیک زمانی است ساده تر بگویم که شما وقتی زمان را درک خواهی کرد که مثل طول و عرض و ارتفاع دارای مشخصه فیزیکی باشد و ان در صورتی است که زمان به وسیله فیزیک احاطه شده است نه فیزیک به وسیله زمان ، و خدمتت عرض کنم که فیزیک در محدوده زمان است فرمایشهایی که فرمودی دقیقاً صحبت نسبیت است و جالب اینکه نسبیت راحت ادم را گمراه میکند و ما درک نسبیت را به محیط محدود و بصری اتاقمان نسبت بدهیم که درست نیست اینکه ما شب و روز را درک زمان قرار دادیم یک قرارداد انسانی است که ساعت را با ان همزمان کنیم و به وسیله ابزار فیزیکی ان را نمایش دهیم موهومی است ولی بشر با ساعت نمایش زمان را نداده بلکه با حرکت فیزیکی اجسام ان را نمایش می دهد و همزمانها را حساب میکند اما اینکه زمان را به چه وسیله ای بسنجیم مهم نیست مهم این است که درکی از زمانها در عوامل جسمی داشته باشیم به عنوان مثال برای کاوش در مورد رابطه زمان و مکان در ذهن های در حال شکل گیری، دانیل کاساسانتو از بخش روان-زبان شناسی موسسه ماکس پلانک در نیمگن، هلند، و همکارانش در دانشگاه اریستاتیل [ارسطو] تسالونیکی و دانشگاه استنفورد فیلم هایی از دو حلزون در حال مسابقه با یکدیگر، در مسیرهای موازی و برای مسافت ها و زمان های متفاوت، را به کودکان نشان دادند. کودکان در مورد این مسابقه ها با در نظرگیری زمان یا مکان، و گفتن این که کدام حیوان برای مدت و یا مسافت طولانی تری حرکت کرد، قضاوت نمودند.
هنگامی که از کودکان خواسته شد مسافت را قضاوت کنند، آنها هیچ مشکلی نداشتند که عامل زمان را نادیده انگارند. اما هنگامی که خواسته شد زمان را قضاوت کنند، کودکان در نادیده گرفتن بعد مکانی واقعه مشکل داشتند. حلزون هایی که فاصله بیشتری را طی کرده بودند به اشتباه به عنوان آنهایی که برای مدت طولانی تری حرکت کرده بودند شناخته شدند. کودکان از فاصله فیزیکی برای اندازه گیری گذشت زمان استفاده می کنند.

[ماوراء]

به نام خدا

سلام ، جناب حمید رویداد ها پشت سر هم اتفاق می افتند و این یک واقعیت خارجی ست نه توهم ذهنی!
انسان نامی برای این توالی رویدادها اختیار کرده که "زمان" است.

این قدر ها هم پیچیده نیست.

اتفاقات تمام و نابود شده "گذشته" اتفاقات در حال موقوع "حال" و اتفاقاتی که هنوز متولد نشده اند را "آینده" می نامیم ، اگز توجه کنید تنها حال است که وجود دارد و گذشته و آینده نیستند!

[hhamid]

توالی رویداد ها توهم ذهنی نیست بلکه یک حس و درک ذهنی است زیرا ممکن بود ذهن بشر طوری تکامل یابد که این توالی را به گونه ای دیگر درک و حس کند یا به کلی درک و حس نکند .
اگر حواس شما از کار بیفتد نمی توانید رویداد ها را تشخیص دهید چه آنکه بخواهید ترتیب آنرا درک یا حس کنید بنابراین این توالی که نامش زمان است به ذهن شما بستگی دارد.

[ماوراء]

درک توالی مربوط به ذهن است ، اما خود توالی حقیقتی مستقل است در خارج از ذهن.

پس درک زمان نیاز به ساختار ذهنی مشخص و داشتن حواس است ، اما خود زمان در هر حال درک شود یا نه وجود دارد ، چون خود رویداد ها قبل و بعد دارند پس زمان دارند. ترتیب و توالی رویدادها مستقل از ادراک شما ست.

[hhamid]

ذهن فقط درک کننده ی توالی نیست بلکه آن را ایجاد می کند و این که شما می گویید رویداد ها قبل بعد دارند باید بگویم رویداد ها بذات قبل و بعد ندارند و ذهن ما برای آنها قبل و بعد قائل می شود .

[ماوراء]

نسبت دو رویداد : تولد زمین در ... سال پیش و مرگ آن در ... سال آینده چیست؟ آیا تولد قبل از مرگ نیست؟ و این ساخته ذهن است؟!

[hhamid]

اگر از جهانی موازی این جهان به آن نگاه کنیم (مدل پیتزا) ممکن است مرگ قبل از تولد باشد یا نباشد و اگر در آن جهان موزی باشید و به جهان خودمان نگاه کنید .شاید همین مرگ قبل از تولد را در این جهان ببینید پس معلوم نیست که حتما مرگ بعد از تولد باشد
ترتیب و توالی مطلقی وجود ندارد و ذهن به فراخور شرایط یک توالی غیر متناقض با اطرافمان را تصور کرده و همانطور که گفتم در شرایطی دیگر به گونه ای دیگر تصور می کند.

[ehmed]

توالی رویداد ها توهم ذهنی نیست بلکه یک حس و درک ذهنی است زیرا ممکن بود ذهن بشر طوری تکامل یابد که این توالی را به گونه ای دیگر درک و حس کند یا به کلی درک و حس نکند .
اگر حواس شما از کار بیفتد نمی توانید رویداد ها را تشخیص دهید چه آنکه بخواهید ترتیب آنرا درک یا حس کنید بنابراین این توالی که نامش زمان است به ذهن شما بستگی دارد.

مشکلاز انجا است که ما بعد زمان را یک بعدی میبینیم حرف شما درست است و شما دقیقاً به جهانهای موازی اشاره میکنید بایستی بگویم که اگر بعد زمان دنیای های موازی را از بین ببریم و نداشته باشیم توالی رویدادها نیز از بین میرود و به قول دوستمان تو قبل از متولد شدن مردی ، و این بد زمان کاملاً به وسیله ذهن درک میشود ونمداند چگونه آن را بفهمد همان طور که انیشتین گفت که سرعت نور در معادلاتش نقش بسزا و کلیدی دارد چون با رسیدن به سرعت نور بعد زمان دنیاهای موازی به صفر میل میکند و میتوان گفت که علت وجود شما در این جهان و در سال 1389 ماهیت ذاتی زمانی دنیاهای موازی است که ترتیب معنی پیدا میکند و اگر نباشد تو هم در سال قبل و هم در یک ساعت قبل در مکان غیر مشخص خواهی بود و بعد مکانی خود را از دست خواهی داد

[ماوراء]

شما رویداد های جهان را بسان سلسله دانه های تسبیح می نگرید که ما بر روی آنها در حال حرکتیم و طبیعی ست که در این حالت برای ما قبل و بعدی وجود داشته باشد ، اما برای کسی که از بیرون ما و دانه های تسبیحی که بر روی انها در حرکتیم را می بیند قبل و بعد وجود ندارد و دانه x هم می تواند بعد از y در نظر گرفته شود و هم قبل از y.

اما این تصور از رویداد های جهان ناصحیح است ، چرا که ما همواره یک دانه تسبیح داریم! یعنی آنچه هست تنها زمان حال و رویدادهای آن است ، همواره یک دانه وجود دارد که در حال تغییر حالت و دگرگونی ست ، حالت قبل نابود است و حالت بعد نیز وجود ندارد.(دقت کنید)

پس حتی کسی هم که از جهانی دیگر به این جهان بنگرد تنها جهانی دگرگون شونده (که ماهیت زمان است) را می بیند.

[hhamid]

می توان گفت به عبارت دیگر آن ناظر در جهان موازی با ما این دگرگونی را گه گفتی معکوس آنچه ما میبینیم میبیند و درک می کند.

[HajAmOo]

ما يه چيزي تعريف مي كنيم به اسم ثانيه! هر بار تكرار يكي از پديده هاي تكراري رو ثانيه نام ميزاريم! پس اين زمان رو ما رو حساب اون پديده تكرار شونده حساب مي كنيم!! حالا ما اين پديده تكرار شونده رو ميبريم توي يك ماهواره و صد بار دور زمين مي گردونيمش!! مي بينم كه از همتاي زميني اش عقب افتاده! يعني اين كه سرعت تكرار توي اون ماهواره نسبت به زمين كند تر بوده! يعني زمان كش اومده!! و واقعا خود زمان كش اومده نه تصور ذهني ما !!!

[fargol]

مقالۀ خیلی جالب بود. از شما متشکرم

[lebesgue]

اصولا زمان تنها برای یک موجود دارای حافظه معنادار است. معیار ما برای تشخیص توالی رویدادها و قبل و بعد چیست؟
جز اینست که اگر در هنگام تجربه رویداد a، رویداد b را بخاطر داشته باشیم، b را مقدم میدانیم و برعکس.
توجه داشته باشید که اینجانب هیچ نتیجه گیری از این مسئله نکردم!