خواب و نسبیت

[Anishtain2]

این رویا هست

[Unrated]

این رویا هست

عجـــــــــــــــب!!!
ما فکر کردیم خیار چمبل است

[Anishtain2]

نه من منظوررم این بود که گفته من در مورد گفته خودتون صدق نمی کنه

[نسيم*7*]

(از انجا که می گوییم زمان نسبی است)
نکته: بعضی وقتها وقتی که می خوابیم، احساس می کنیم مدت زیادی در خواب بودیم درحالی که بیشتر از 15 دقیقه در خواب نبوده ایم و گاهی وقتها وقتی می خوابیم احساس می کنیم که کم خوابیده ایم(یا به عبارتی خستگیمان در نرفته است) در حالی که5ساعت خوابیده ایم.
سوال1:دراین مدت که خواب هستیم آیا وضعیت جسمیمان در آن زمان سبب شده است که این احساس به ما دست دهد ؟
سوال2:آیا در آن زمان فردی که خوابیده است پیر یا جوان می شود(با تو جه به نکته مدت زیادی در خواب بوده ایم=جوان ماندن وبرعکس)؟

جواب 1:نه
جواب 2:نه

من الان گشتم مطلبی که قبل در این باره خونده بودم رو متاسفانه پیدا نکردم،اگر پیدا کنم همینجا قرار می دم.
خلاصه اش این بود که:
هر فردی نسبت به وضعیت بدنی اش و طرز زندگی اش به یک واحد خواب نیاز داره.
اگر کمی بیشتر یا کمتر از این واحد بخوابین دچار بی حالی می شین.
اگر دقیقا بر طبق ساعت بدنیتون به اندازه ی همین یک واحد یا دور صحیحی از این واحد بخوابین و بموقع بیدار بشین احساس شادابی و آرامش خواهین کرد.
این واحد ها برای بعضی دو ساعت ،برای بعضی 10 ساعته!
یکی با یک ربع خوابیدن همون قدر رفرش می شه که شما با 10 ساعت خوابیدن!
نمی دونم تونستم منظورمو برسونم یا نه!
اون مقاله خیلی بهتر نوشته بود.

[نسيم*7*]

می دونید که هنگام خواب روح از بدن جدا می شه و تفکرات ما از چهار بعد خارج میشه.
حال بدن ما هرچه از تنش ها بیش تر دور باشه روحمون فراتر می ره و از چهار بعد که یکیشون زمانه بیش تر دور می شه و ما گذر زمان رو احساس نمی کنیم و هم چنین از سه بعد دیگه که همون فضا ها و احساسات باشن
این ها عواملی هستند که باعث می شن شما احساس کنید که در چهار چوب این دنیا نبوده اید و معمولا هم بعد از بلند شدن از چنین خواب هایی تا چند ثانیه یادتون نمیاد که کی هستین ، کجایین و در چه زمانی به سر می برین

نه!ما نمی دونیم!
روح چیه دیگه؟چرا خرافات بار بچه می کنی آقا؟
از کجا می دونیم؟
اینها چیه اینجا نوشتی؟!

[نسيم*7*]

اره
منم سراین مسئله گیرم
برام جالبه...چون من عقیده دارم سفردرزمان ممکنه ولی هیچکی قبول نداره
خوابم یه نمونه بارزشه دیگه
نه؟

نه جانم!
سفر در زمان امکان نداره.
اگر امکان داشت چرا هیچ مسافری از آینده نمی بینیم که بیاد و زندگی ما رو تغییر بده؟
خواب چه ربطی به سفر در زمان داره؟
سفر در زمان،در صورتی امکان داره که شما بتونی سرعتی بیشتر از سرعت نور داشته باشی!حالا خود این قضیه کلی مکافات داره و قوانین فیزیک بعدش اینکه شما دیگه شما باشی رو تضمین نمی کنن!
خواب هم که یک چیز دیگه است کلا!http://en.wikipedia.org/wiki/Sleep اینجا رو مطالعه بفرمایید!

[نسيم*7*]

در رابطه با خواب حرف زدید
برای من واقعا اتفاقات عجیبی در خواب میافته
مثلا یه بیت شعر از یه شخصی مینویسم که قبلا هیچ جا نخونده بودمش یا اطلاعاتی رو بیان میکنم که تا حالا هیچ جا نخونده بودمشون!
نمیدونم در خواب علمم زیاد میشه! یا روح از قبل این علوم رو میدونه!

شما اون بیت شعر رو توی نا خودآگاهتون ذخیره دارین،شاید یک بار گوشه ی کتابی یا جایی دیدینش در حالی که اصلا بهش توجه نکردین،
مغز به طرز شگفت انگیزی همه ی چیزهایی که ما می بینیم و می شنویم و می خونیم و ذخیره می کنه.
مثلا شما نمیتونی ادعا کنی که تو خواب دیدی زیر تخت اوباما رو دیدی که چه رنگیه!اگر هیچ پیش زمینه ی ذهنی نداشته باشی.

[M.Metin]

در رابطه با خواب حرف زدید
برای من واقعا اتفاقات عجیبی در خواب میافته
مثلا یه بیت شعر از یه شخصی مینویسم که قبلا هیچ جا نخونده بودمش یا اطلاعاتی رو بیان میکنم که تا حالا هیچ جا نخونده بودمشون!
نمیدونم در خواب علمم زیاد میشه! یا روح از قبل این علوم رو میدونه!

نه شما آدم استثنایی هستی(شوخی نیست)

[mohamad mohamade]

سلام به تمام دوستان من
لطفا نظرات خودتون رو از این بحث دریغ نکنید

[علی...]

بالاخره ظرفیت روح انسان زیاده. به نظر من روح میتونه از چهار چوب زمان خارج بشه شاید اصلا در چهار چوب زمان قرار نگیره. در مورد زمان هم همانطور که در جای دیگه بحث شد یه چیز نسبی است.

[علی...]

امید وارم مقاله زیر به شما کمک کنه . در این مقاله در مورد خواب اصحاب کهف صحبت شده

قرآن و نسبیت عام


برخی نتایج حاصل از نسبیت
اینشتین با نظریه نسبیت خاص خود نشان داد که سه قانون فیزیک نیوتن تنها در شرایط خاصی آنهم بصورت تقریبی صحت دارند و هنگامی که سرعت اجسام زیاد شده و با سرعت نور قابل مقایسه شوند به هیچ وجه نمی توان قوانین نیوتن را در مورد اجسام حتی با تقریب بالا بکار برد. همچنین نظریه نسبیت عام او نشان داد که باز نظریه نیوتن راجع به قانون جاذبه عمومی دقیق نمی باشد و در میدان های جاذبه بسیار قوی فرمول نیوتن جای بحث دارد.
مطالعه حرکت عطارد (Mercury) به دور خورشید از دیر باز مورد علاقه ستاره شناسان و فیزیک دانان بوده است. مشکل اینجا بوجود آمد که مشاهده شد صفحه ای که عطارد در آن به دور خوشید می چرخد خود دارای حرکت می باشد. این حرکت در شکل بوضوح نشان داده شده است.
اندازه گیری ها نشان داد که این حرکت در هر یکصد سال معادل 43 ثانیه (در اینجا منظور از ثانیه واحد اندازه گیری کمان می باشد که معادل 1/3600 درجه است) می باشد. با وجود آنکه این مقدار حرکت برای هر سال بسیار کم می باشد اما قانون جاذبه عمومی نیوتن از توجیه آن عاجز است.
نیوتن معتقد بود که نور در یک مسیر مستقیم حرکت می کند اما اینشتین نشان داد که اگر جسمی دارای یک میدان جاذبه بزرگ باشد و نور از کنار آن عبور کند دچار انحراف از مسیر مستقیم خود می شود.
دیگر مواردی که از قانون نسبیت عام می توان نتیجه گرفت آن که نور ستارگانی که دارای میدانهای مغناطیسی قوی میباشند در راه رسیدن به زمین تغییر طول موج می دهند. این اثر که به Red Shift مشهور است، باعث می شود طول موج نور این ستاره ها بزرگتر شود. این مسئله که باز با قوانین نیوتن قابل تحلیل نمی باشد توسط معادلات تئوری نسبیت عام بسادگی مدل می شود.


آیا زمین در یک چاله فضا-زمان واقع شده است؟


زمان و فضا –بر طبق نظریه نسبیت انیشتین –به یکدیگر بافته شده اند و ساختار تار و پودی چهاربعدی به نام فضا-زمان را به وجود آورده اند.جرم قابل توجه زمین ، این ساختار را به شکل یک گودی در می آورد.مانند شخص سنگینی که وسط یک تشک بادی نشسته باشد (هر چند که چنین خمیدگیهای فضا-زمان را اغلب در محیط اطراف اجرام بسیار پر جرم تر و فشرده تری مانند سیاهچاله ها، ستاره های نوترونی، و کوتوله های سفید سراغ داریم اما اگر با دقت کافی محیط اطراف اجرام بسیار کم جرم تری مانند زمین را نیز بررسی کنیم خمیدگی فضا-زمان ناشی از جرم زمین را می توانیم بیابیم).
بر طبق نظریه نسبیت عام انیشتین ، حرکت اجسام در ساختار تار و پودی فضا-زمان صورت می گیرد. یعنی جسم در حال حرکت تابع شکل فضا-زمانی است که در آن واقع شده است. بر اساس این نظریه، گرانش باعث تغییر شکل ساختار فضا-زمان می شود و در نتیجه حرکت جسم نیز بر اثر میدان گرانشی تغییر می کند. می توان گفت که به زبان انیشتین گرانش در اصل حرکت اجسام در مسیر خمیدگی ساختار فضا-زمان در اطراف جسم پرجرم است. یعنی وقتی زمین ر مداری به دور خورشید در گردش است از دید نسبیتی به دلیل انحنای فضا-زمان اطراف خورشید در این مسیر هدایت می شود.
اگر زمین ثابت بود، ضرورتی برای انجام این کاوش نبود، ولی از آنجا که زمین به دور خود حرکت دورانی دارد ، این خمیدگی نیز باید همراه با زمین بچرخد.زمین با پیچ و تاب دادن ساختار فضا-زمان به دور خود به آرامی آن را به صورت یک ساختار چرخشی ۴ بعدی در می آورد.این همان چیزی است که ماهواره گرانش کاو یا GP-B برای آزمایش آن به فضا فرستاده شده است.
این آزمایش براساس فکر بسیار ساده ای انجام می شود: یک ژیروسکوپ (گردش نما) در حال چرخش در مداری در نزدیکی زمین قرار می دهند ، در حالی که محور چرخش آن به سمت یک ستاره بسیار دور -در نقش یک مرجع ثابت و بدون حرکت- نشانه رفته است. بدون وجود نیروهای خارجی، محور ژیروسکوپ باید تا ابد به سمت همان ستاره ثابت بماند.ولی چون فضا-زمان در نزدیکی زمین خمیده است، جهت محور ژیروسکوپ به مرور زمان تغییر می کند.با اندازه گیری بسیار دقیق تغییرات جهت محور ژیروسکوپ نسبت به ستاره، می توان میزان خمیدگی فضا-زمان را در نزدیکی زمین اندازه گرفت.


حلقه های انیشتین
شاهد عینی نسبیت عام انیشتین حلقه هایی از نور است که بر اثر خمیده شدن نور کهکشانهای دوردست در گذر از کنار میدان گرانشی نیرومند کهکشان بزرگ یا مجموعه کهکشانهای میان راه پدید آمده اند.


در تصاویر بالا که با تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است،اشکال آبی رنگی کــه مانند چشم گاو به نظر می رسند، به حلقه های انیشتین معروف اند و زیباترین جلوه ی پدیده انحنای گرانشی در کیهان هستند. لکه های قرمز مایل به زرد، کهکشان های بیضوی غولپیکری هستند که نقش منحرف کننده نور یا همان عدسی های گرانشی را اجرا می کنند. آنها 2 تا 4 میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند و با وجود فتصله زیادشان بسیار نزدیکتر از کهکشانهای منشا حلقه های انیشتین اند.

حلقه معمولا نماد عینی رمز آلود بودن، نماد یک قدرت- مانند داستان معروف ارباب حلقه ها- یا نماد پیوند بین دو انسان است. اما در فضا حلقه ای از نور ، چیزی بیش از یک نماد است.این حلقه یا کمان نورانی ، ما را به ماده نامریی راهنمایی می کند و نوری است که از کهکشان های بسیار دور به ما می رسد.آلبرت انیشتین حدود ۷۰ سال پیش ، وجود چنین حلقه هایی را پیش بینی کرد.وی در مقاله ای در سال ۱۹۳۶ توصیف کرد که چگونه بر اثر انحراف نور در میدان گرانشی یک جرم عظیم ممکن است نور دوردستی چنان منحرف شود که حلقه ای کامل به نام “حلقه ی انیشتین” بسازد. جرم منحرف کننده نور در بین راه مانند یک عدسی عمل می کند و علاوه بر ایجاد تصویری بزرگتر، هر چند به هم ریخته، از جرم دوردست، همچنین منبع نور را روشن تر می سازد؛ به صورتی که در بعضی موارد این عدسی های عظیم کیهانی کهکشان های بسیار کم نور را قابل مشاهده می نمایند.
آدام بولتون از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیت سونی (CFA) می گوید:“حلقه انیشتین یکی از جذاب ترین جلوه های نظریه نسبیت عام در کیهان به شمار می رود و به ما امکان می دهد تا کهکشان های بسیار پرجرم موجود در کیهان را مطالعه کنیم.”
این خطای اپتیکی ایجاد شده بر اثر انحنای فضا به “همگرایی گرانشی” معروف است.درست مانند آنکه یک عدسی بزرگ با بزرگنمایی بالا را در فضا قرار دهیم تا ضمن تشدید نور اجسام دورتر ، به آن انحنا دهد.در همگرایی گرانشی نور کهکشانی دور می تواند بر اثر یک کهکشان در بین راه منحرف شود و یک کمان یا چند تصویر جدا از هم بسازد.هنگامی که هر دو کهکشان ذکر شده نسبت به ما درست در یک خط قرار گیرند، نور به شکل حلقه ای مانند “چشم گاو” در می آید، که به “حلقه انیشتین” معروف است و پیرامون کهکشان نزدیک تر یعنی همان عدسی گرانشی تشکیل می شود.
اخترشناسان در حال حاضر دو منبع قوی برای جمع آوری اطلاعات در این زمینه در اختیار دارند: طرح نقشه برداری دیجیتالی آسمان یا (Sloan Digital Sky Survey) SDSS و تلسکوپ فضایی هابل که از آنها برای شناسایی ۱۹ مورد مشکوک به پدیده انحنای گرانشی کهکشانی استفاده می کنند. این موارد به ۱۰۰ مورد از قبل شناسایی شده اضافه می شوند. با بررسی این کمان ها و حلقه های تشکیل شده بر اثر انحراف نور، اخترشناسان می توانند به صورت دقیق جرم کهکشان نزدیک تر را محاسبه کنند. در بین این ۱۹ مورد، آنها ۸ مورد از “حلقه های انیشتین” یافته اند که فقط ۳ مورد از آنها قبلا در طیف مریی دیده شده بودند.
این موارد تازه کشف شده، از طرح در حال انجامی به نام « slacs » گرفته شده اند.گروهی از منجمان به سرپرستی آدام بولتون از «CfA » و لئون کوپمانس از مؤسسه نجوم کپتین در هلند، نامزدهای پدیده انحنای گرانشی را از میان چند صدهزار طیف مرئی گرفته شده از کهکشان های بیضوی در طرح «SDSS » انتخاب کردند.آنان برای تایید این انتخاب از چشمان تیزبین دوربین پیشرفته نقشه برداری هابل استفاده کردند. بولتون توضیح می دهد که “حجم انبوه اطلاعات « sdss » همراه با کیفیت عکس برداری تلسکوپ فضایی هابل فرصت جدیدی را برای کشف موارد جدیدی از انحنای گرانشی فراهم آورده است. ما موفق شده ایم از هر هزار کهکشان که علائمی از انحنای گرانشی نشان می دادند، فقط یک مورد را از بقیه جدا کنیم.”

علاوه بر ایجاد این اشکال عجیب، پدیده همگرایی گرانشی مستقیم ترین نشانه وجود ماده ی تاریک در کهکشان های بیضوی است.
ماده تاریک شکل نامرئی و بسیار اسرارآمیز ماده است که هنوز به طور مستقیم مشاهده نشده است و اخترشناسان وجود آن را با اندازه گیری تاثیر گرانشی آن بر محیط اطراف نتیجه می گیرند. ماده تاریک در داخل کهکشان ها پخش شده و بیشتر مقدار ماده ی موجود در کیهان را تشکیل می دهد. با بررسی ماده تاریک در کهکشان ها، اختر شناسان امیدوارند تا بینش بهتری نسبت به تشکیل کهکشان ها، که در زمان فشردگی ماده تاریک در عالم اولیه آغاز شده است، به دست آورند.
کوپمانس می گوید:“با مطالعه موارد مختلف پدیده انحنای گرانشی که نور منشا آنها به چندین میلیارد سال پیش بر می گردد، این امکان فراهم می شود تا تغییرات توزیع ماده تاریک و مرئی را در طی زمان از ابتدای عالم تا دوران نزدیک به ما بررسی کنیم. با استفاده از این اطلاعات ، درستی نظریه رایجی که بر طبق آن کهکشان ها از جمع شدن و به هم پیوستن کهکشان های کوچکتر به وجود می آیند، آزمایش می شود.”طرح تحقیقاتی «Slacs » که بولتون آن را در دانشگاه « MIT » آغاز کرد ، کماکان ادامه دارد و تاکنون گروه او از تلسکوپ فضایی هابل برای بررسی ۵۰ کهکشان نامزد به منظور جستجوی پدیده همگرایی گرانشی استفاده کرده است. تعداد کهکشان های مطالعه شده در نهایت بالغ بر ۱۰۰ عدد خواهد بود که در بین آنها موارد وقوع همگرایی گرانشی بیشتری وجود خواهد داشت. یافته های اولیه این تحقیق در مقاله ای در فوریه ۲۰۰۶ در نشریه اخترفیزیک «(Astrophysical Journal) »

قرآن و نسبیت عام:
نسبيت عام به بررسي دستگاه هاي شتاب دار مي پردازد. ميدان گرانشي نيز يك دستگاه شتابدار است. در دستگاه هاي شتابدار فضا خميده است، زيرا مسير نور هنگام عبور از يك ميدان گرانشي منحني است كه تحت عنوان فضا - زمان مطرح مي شود. لذا فضا-زمان خميده است و هرچه خميدگي بيشتر باشد، ساعت كندتر كار مي كند. يعني در ميدان گرانشي قوي تر، ساعت كندتر است. در شکل زیر برای ساعتی که در ارتفاع قرار دارد و طبیعتا نیروی گرانشی در آنجا کمتر است زمان تندتر می گذرد. ولی برای ساعتی که در نیروی گرانشی بیشتر قرار دارد زمان کندتر می گذرد. طبق نظريه نسبيت عام، ساعتي كه در يك ميدان گرانشي قوي تر قرار دارد، كندتر از ساعتي كار مي كند كه در ميدان گرانشي ضعيف تر قرار دارد.






خمیدگی نور در عبور از کنار یک میدن گرانشی: نیوتن معتقد بود که نور در یک مسیر مستقیم حرکت می کند اما اینشتین نشان داد که اگر جسمی دارای یک میدان جاذبه بزرگ باشد و نور از کنار آن عبور کند دچار انحراف از مسیر مستقیم خود می شود. آلبرت انیشتین می‌گفت که میدان گرانشی شعاعهای نور را منحرف می‌کند، چگونه ممکن بود این مطلب را امتحان کرد. اگر ستاره‌ای در آسمان آن سوی خورشید درست در امتداد سطح آن واقع باشد و در زمان کسوف ، خورشید قابل رؤیت باشد، اگر وضع آنها را با زمانی که فرض کنیم خورشیدی در کار نباشد مقایسه کنیم خم شدن نور آنها مسلم است. دانشمندان در موقع کسوف در جزیره پرنسیپ پرتغال واقع در آفریقای غربی دیدند که نور ستاره‌ها بجای آنکه به خط راست حرکت کنند در مجاورت خورشید و در اثر نیرو ی گرانشی آن خم می‌شوند و بصورت منحنی در می‌آیند. یعنی ما وضع ستاره‌ها را کمی بالاتر از محل واقعیش می‌بینیم. ماهیت تمام پیروزیهای نظریه نسبیت عام آلبرت انیشتین نجومی بود، ولی دانشمندان حسرت می‌کشیدند که ای کاش راهی برای امتحان آن در آزمایشگاه داشتند. البته اخیرا چندین آزمایش عملی برای آزمون این نظریه به توسط دانشمندان فیزیک و کیهان شناسی ساخته شده است.



یکی از پیش بینیهای این نظریه آن بود که ساعتها در میدان گرانشی بسیار قوی ، کندتر کار می‌کنند و همچنین نور در میدان گرانشی بسیار قوی ، از مسیر مستقیم خود منحرف می‌شود. این نظریه توانست به بسیاری از معماهای کیهان شناسی در مورد سیاهچاله ، عمر کرات و سیارات ، انرژی ستاره‌ها و کهکشانها، چگالی جهان و ... پاسخ دهد.

بدیهی است که قرآن به عنوان معجزه جاوید آخرین پیامبر(ص)، دارای جنبه های اعجاز زیادی می باشد نکته ای که اینجانب به تازگی متوجه آن شده ام، اعجازی است که در داستان اصحاب کهف بیان شده است. همانگونه که در بخش نسبیت عام گفنه شد بر جسمی که در محیطی با یک گرانش بالاتر قرار دارد زمان کندتر می گذرد. و همچنین نور در میدان گرانشی بسیا قوی ، در مسیر مستقیم خود منحرف می‌شوند. لازم به ذکر است که ایجاد تغییر در گرانش یک محیط، موضوعی کاملا شدنی است و دانشمندان اقدام به شبیه سازی نیروی گرانش کره ماه جهت فضا نوردان نموده اند و یا حتی بعضی از فضانوردان بودن در نیروی گرانش صفر را در کره زمین تجربه کرده اند.

داستان اصحاب کهف دارای نکات بسیار زیبا و عجیبی می باشد. افرادی با بودن در مکانی خاص، زمان برای آنها به گونه دیگر گذشته است. برای افرادی که خارج از این محیط قرار داشته اند 309 سال قمری و برای افرادی که در درون غار بوده اند تنها یک روز گذشته است و یک چنین چیزی از نظر علمی با در نظر گرفتن امکان تغییر گرانش آن محیط به دلایلی خاص و در نتیجه تغییر گذر زمان برای کسانی که در درون غار بوده اند، کاملا قابل قبول می باشد.

همانطور که در بخش نسبیت عام مطرح شد نور به هنگام عبوراز کنار یک میدان گرانشی بالا منحرف و خمیده می شود به این معنی که مسیرش تغییر می کند. اما نکته بسیار جالب آن است که در آیه هفدهم از سوره کهف، به زیبایی تغییر مسیر حرکت نور خورشید به هنگام عبور از کنار غار اصحاب کهف، بیان شده است.

و (نور) خورشید را هنگامی که طلوع کند می بینی که از مقابل غارشان به سمت راست میل می کند و هنگامی که غروب می کند (نورش را) از سمت چب آنان می برد و متمایل می شود و آنها در فضای وسیعی از آن غارند. این از نشانه ها و معجزات خداوند است. (کهف/17)

به جمله:" این از نشانه ها و معجزات خداوند است" دقت کنید. که بلافاصله بعد از بیان تغییر مسیر نور خورشید بیان شده است. و به روشنی مشخص است که موقعیت (نور) خورشید به هنگام عبور از کنار غار، در آن مقطع خاص(به علت تغییر گرانش در محیط غار، و یا هر عامل دیگر) دارای شرایط خاصی بوده است. و به هیچ وجه بیان موقعیت خورشید برای مشخص کردن موقعیت غار نمی باشد زیرا این روشی مناسب برای تعیین موقعیت غار نمی باشد و از طرف دیگر تابش نور خورشید در شرایط خاص باعث ایجاد تغییر خاصی برای افرادی که در درون غار بوده اند، نمی شود.

لازم به ذکر است این میدان گرانشی بالا در غار، تنها در کسری از ثانیه وجود داشته است که به همین دلیل تنها بر پرتو نور که دارای سرعت بسیار زیاد می باشد تاثیر گذاشته است. و لحظه اعمال این نیروی گرانشی بالا در زمان طلوع خورشید و در طی زمان بسیار ناچیز(لحظه رفتن به آینده) بوده است و همچنین بعد از گذشت 309 سال برای سایر افراد دقیقا در غروب چنان روزی ، زمان حضور دوباره آنها در غار بوده است. و تغییر در شرایط غار به هنگام غروب خورشید، باعث تغییر مسیر نور شده است.

در آیه هفدهم به نکته جالب دیگری نیز اشاره شده است. " آنها در فضای وسیعی از آن غارند" اما بودن در یک میدان گرانش بالا باعث کشیدگی می گردد و در میدان گرانشی بالا، ماده به كلي تجزيه و جزئی از آن میدان گرانشی می گردد، که به نوعی در این آیه به آن اشاره شده است.

در مورد اینکه غاری که اصحاب کهف در آن برهه از زمان در آن قرار داشته اند دارای شرایطی خاص بوده است در آیه زیر مشخص شده است:

... اگر بر آنها اطلاع یابی (و از نزدیک ببینی) مسلما گریزان به آنها پشت می کنی و همه وجودت از آنان پر از ترس می شود. (کهف/18)

لازم به ذکر است که: سرعت گریز، حداقل سرعت ممکن برای یک جسم می‌باشد تا بتواند از میدان گرانشی جسمی دیگر فرار کند. آنچه از آیه مشخص است این است که غار در آن مقطع زمانی خاص دارای شرایط خاصی بوده است. همچنین از آیات زیر مشخص می شود که گذر زمان برای اصحاب کهف با افرادی که خارج از غار بوده اند متفاوت بوده است. و این به خوبی نشان می دهد که اینگونه نبوده که آنها هم مانند سایر افراد 309 سال بر آنها گذشته و در طی این زمان آنها در خواب بوده اند، (مشکل تعذیه در این مدت) بلکه واقعا آنها تنها یک روز در آن غار به خواب رفته بودند و به علت قرار گرفتن در یک میدان گرانشی بالا، گذر زمان بر آنها کندتر گذشته و بعد از یک روز (معادل 309 سال برای افرادی که خارج از غار بوده اند) که از خواب بیدار می شوند، احساس گرسنگی کرده و از میان خودشان، فردی را برای تهیه غذا انتخاب می کنند.

... گوینده ای از آنها گفت: چقدر (در اینجا) مانده اید؟ گفتند: یک روز یا مقداری از روز مانده ایم. (و گروهی دیگر) گفتند: پروردگارتان به مقداری که مانده اید داناتر است. حالا یکی از خودتان را با این پول نقره به سوی شهر بفرستید، و باید درست بنگرید که کدام یک از اهالی آن جا طعامش پاکیزه تر است پس از آن برای شما روزیی بیاورد. (کهف/19)

توضیح داده شد که بودن در یک میدان گرانشی بالا، باعث می شود که ماده به کلی تجزیه شود. در آیه زیر اشاره شده است که این معجزه به نوعی نشان دهنده قیامت و برنگیخته شدن پس از مرگ است. یعنی پس از اینکه اجزاء بدنمان متلاشی و تجزیه شد خداوند دوباره آنها را جمع می کند. البته ممکن است این افزایش میدان گرانش به میزانی که باعث متلاشی شدن اجزاء بدن آنها شده باشد نبوده و تنها باعث ایجاد تغغیراتی در بدن آنها شده باشد که اگر کسی به آنها در آن مقطع زمانی نگاه می کرده دچار رعب و ترس زیادی می شده اشت.

و اینگونه (مردم آن دیار را) از (وضع) آنها آگاه ساختیم آن گاه که در میان خودشان در کار بعث خود نزاع داشتند، تا بدانند که وعده خدا حق است و در (آمدن) روز قیامت تردیدی نیست.(کهف/20)

البته لازم به ذکر است که بیان تغییر میدان گرانشی در غار، تنها یک مثال می باشد و ممکن است این تغییر در محیط غار، ناشی از عامل دیگری باشد که هم باعث تغییر در گذر زمان و هم تغییر مسیر نور خورشید در هنگام عبور از کنار غار گردد.

همانطور که گفته شد:

نیوتن معتقد بود که نور در یک مسیر مستقیم حرکت می کند اما اینشتین نشان داد که اگر جسمی دارای یک میدان جاذبه بزرگ باشد و نور از کنار آن عبور کند دچار انحراف از مسیر مستقیم خود می شود.

طبق نظريه نسبيت عام، ساعتي كه در يك ميدان گرانشي قوي تر قرار دارد، كندتر از ساعتي كار مي كند كه در ميدان گرانشي ضعيف تر قرار دارد.

لذا در نسبیت عام دو موضوع مهم مطرح است: 1- در گرانش بالا زمان کند تر می گذرد ( اتساع زمان اتفاق می افتد) 2- نور به هنگام عبور از کنار گرانش بالا ، بر مسیر مستقیم حرکت نمی کند و منحرف می شود.

اما سوره کهف آیه 17:(ترجمه آقای مشکینی چاپ سوم سال ۱۳۸۶ )

وَتَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَاوَرُ عَن كَهْفِهِمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَإِذَا غَرَبَت تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِي فَجْوَةٍ مِّنْهُ ذَلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ ا

و (نور) خورشید را هنگامی که طلوع کند می بینی که از مقابل غارشان به سمت راست میل می کند و هنگامی که غروب می کند (نورش را) از سمت چب آنان می برد و متمایل می شود و آنها در فضای وسیعی از آن غارند. این از نشانه ها و معجزات خداوند است. (کهف/17)


نکته بسیار جالب اینجاست که در تمام ترجمه ها و همچنین تفسیرهای ارائه شده تغییر در مسیر نور بیان شده است. و از کلماتی همچون: به سمت راست یا جانب راست میل می کند و کلماتی همچون متمایل می شود و ... وجود دارد.... اما نکته زیبا استفاده از این کلمات بدون دانستن و آگاهی از اصل علمی (نسبیت عام) انجام شده است. که جای تقدیر دارد اما به وضوح سردرگمی مترجمین و مفسیرین قرآن در برخورد با این آیه نیز به چشم می خورد و طبیعی نیز می باشد چرا که برداشت مفسیرین به نوعی متوجه این بوده که این اطلاعات و سخن گفتن از خورشید برای آگاهی دادن از موقعیت غار است که موضوعی کاملا غلط است.

همچنین به تفسیر زیر دقت کنید:

اِذا غَرَبَتْ تَقْرِضُهُمْ ذاتَ الشِّمالِ‏ به باور «ابن عباس» منظور اين است كه: و به هنگام غروب و ناپديد شدنش در سمت مغرب در طرف چپ غار قرار مى‏گيرد، و بدين‏سان قرآن روشنگرى مى‏كند كه خورشيد هرگز پرتوى خود را به درون غار نمى‏تابيد و ضمن بهره‏دهى به آن غار و ساكنان آن، از آنجا انحراف داشت تا مبادا مستقيم بر درون غار بتابد و زيانى بر خفتگان وارد آورد.

هرچند تفسیر کاملا صحیح نیست اما اینکه پرتوی خورشید وارد غار نمی شود و منحرف می شود در آن دیده می شود. که برداشتی قابل توجه است.

اکنون به بررسی سوالات مطرح شده می پردازیم:

اما چرا باید پرتوهای نور در هنگام طلوع و غروب خورشید در دو جهت مختلف منحرف بشود؟

نکته جالب همین جاست.... علت این موضوع گردش زمین است. در یک شبانه روز، زمین 360 درجه بدور خودش می گردد و طلوع و غروب خورشید به علت چرخش زمین است....این یعنی از لحضه طلوع آفتاب(صبح) تا هنگام غروب تقریبا 180 درجه می گذرد. (همیشه نیم کره ای از زمین روز و نیم کره دیگر شب است. لذا هنگام طلوع خورشید هر کجای زمین که باشیم ُ هنگام غروب 180 درجه موقعیتمان به علت حرکت وضعی زمین تغییر می کند و به نقطه مقابل منتقل می شویم.

در شکل های زیر این مطلب بیشتر توضیح داده شده است. در نظر داشته باشید که انتخاب جهت چرخش زمین و موقعیت غار هیچ گونه تغییری ایجاد نمی کند زیرا زمین کروی است و تمام پرتوهای خورشید از تمام نقاط اطراف زمین می گذرند



اما بار دیگر ترجمه را بررسی می کنیم:

و (چون غارشان در شمال خط استوا و دهانه آن رو به قطب جنوبى است) خورشيد را هنگامى كه طلوع كند (و رو به ارتفاع گذارد) مى‏بينى كه از ( مقابل) غارشان به سمت راست ميل مى‏كند (و نورش بر غار مى‏تابد) و هنگامى كه غروب مى‏كند (نورش را) از سمت چپ آنان مى‏برد و متمايل مى‏شود و آنها در فضاى وسيعى از آن غارند. اين از نشانه‏ها و معجزات خداوند است. هر كه را خدا هدايت كند او راهيافته واقعى است، و هر كه را كه او در گمراهيش رها سازد پس هرگز براى او ياور و سرپرست ارشاد كننده‏اى نخواهى يافت.

حال با در نظر گرفتن غار در شمال و لحظه طلوع خورشید : پرتو به هنگام طلوع به سمتی می رود که در هنگام غروب به سمت عکس آن می رود. مثلا در لحظه طلوع به سمت پائین یا راست و هنگام غروب در جهت عکس آن یعنی بالا یا چپ زمین می رود.

در حقیقت آنچه به وضوح در شکل مشخص است انحراف پرتو نور در هنگام طلوع و هنگام غروب خورشید عکس خواهد بود زیرا موقعیت غار به علت حرکت وضعی زمین 180 درجه جابجا می شود. و این حالت با کروی بودن و حرکت وضعی زمین امکان پذیر است که به صورت بسیار هوشمندانه ای در آیه ۱۷ سوره کهف به آن اشاره شده است.

همچنین در ترجمه فوق جمله: " نورش را از سمت چپ آن می برد" به نوعی نشان از برخود دو پرتور نور با هم می باشد. که این موضوع بخاطر این است که دو پرتو نور در دو جهت عکس هم منحرف می شوند و لذا با هم برخورد خواهند داشت. و این چیزی است که در شکل بالا نیز قابل مشاهده است. (حرکت عکس پرتوهای نور)

برای جذب پرتو نور نیاز به میدان گرانشی در حد سیاهچاله است و این چگونه ممکن است که در زمین چنین میدان گرانشی ایجاد بشود؟

در دستگاه هاي شتابدار فضا خميده است، زيرا مسير نور هنگام عبور از يك ميدان گرانشي منحني است كه تحت عنوان فضا - زمان مطرح مي شود. لازم به ذکر است که بر اساس نسبیت عام فضا خمیده است و نور به هنگام عبور از کنار هر جرمی که جاذبه دارد خمیده می شود. زیرا فضا خمیده است. (هرچند این انحراف بسیار بسیار کم باشد)... اما آفریدگار با اشاره به تغییر در جهت پرتو نور خورشید اشاره ای به تغییر میدان گرانش می دهد:. و البته این میدان گرانش در حدی بوده که اجزائ بدن اصحاب کهف را تغییر داده است اما در حدی نبوده که تغییری در کوه یا غار ایجاد کند.

در آیه ۱۷ سوره کهف اشاره ای به جذب نور نشده است بلکه از انحراف نور سخن گفته است. لذا میدان گرانش در غار زیاد افزایش نیافته است. توجه داشته باشید که میدان گرانش در یک سیاه چاله بقدری است که نور را به خودش جذب می کند و در یک سیاهچاله زمان متوقف می شود یعنی یک روز به بینهایت سال تبدیل می شود اما در مورد اصحاب کهف تنها نور از مسیر مستقیم منحرف می شود نه اینکه نور جذب بشود و زمان از یک روز به 309 سال تبدیل می شود نه به بینهایت سال و معنی آن این است که گرانش در حد خیلی زیادی افزایش نیافته است... اما این گرانش در حدی بوده که در جسم آنها تغییرات ایجاد کرده که اگر کسی از بیرون به آنها نگاه می کرده دچار ترس می شده است.

توجه داشته باشید که : تغییر در مسیر نور یک کد می باشد یعنی اشاره ای است که آفریدگار به عنوان عامل تغییر در گذر زمان بیان کرده است. نه اینکه این تغییر قابل توجه بوده باشد.




در حقیقت: سه کد زیر:

1- تغییر در مسیر نور خورشید 2- آنها در فضای وسیعی از غار هستند 3- تغییر در گذر زمان

کدهایی هستند که آفریدگار برای کسانی که اهل تعقل هستند به عنوان اعجازی قرآنی مطرح کرده است.

آفریدگار در ۱۴۰۰ سال پیش در قرآن به انحراف نور از مسیر مستقیم اشاره کرده است. و این در حالی است که بشر تا سال ۱۹۱۵ گمان می کرد که امکان انحراف نور از مسیر مستقیم وجود ندارد. از طرف دیگر در آیه ۱۷ سوره کهف به انحراف نور در دو جهت مختلف در هنگام طلوع و غروب خورشید نیز اشاره شده است که چنین چیزی تنها در صورت کروی بودن زمین و حرکت وضعی زمین امکان پذیر است. این آیه از آنچنان اهمیتی برخوردار است که به تنهایی می تواند اثبات کننده وجود آفریدگار و نبوت محمد(ص) و کلام آفریدگار بودن قرآن باشد.

منابع:

http://supergalaxy.blogsky.com/1389/04/30/post-3/

http://www.khodavaelm.blogfa.com/cat-9.aspx

[meaning]

امید وارم مقاله زیر به شما کمک کنه . در این مقاله در مورد خواب اصحاب کهف صحبت شده

قرآن و نسبیت عام


برخی نتایج حاصل از نسبیت
اینشتین با نظریه نسبیت خاص خود نشان داد که سه قانون فیزیک نیوتن تنها در شرایط خاصی آنهم بصورت تقریبی صحت دارند و هنگامی که سرعت اجسام زیاد شده و با سرعت نور قابل مقایسه شوند به هیچ وجه نمی توان قوانین نیوتن را در مورد اجسام حتی با تقریب بالا بکار برد. همچنین نظریه نسبیت عام او نشان داد که باز نظریه نیوتن راجع به قانون جاذبه عمومی دقیق نمی باشد و در میدان های جاذبه بسیار قوی فرمول نیوتن جای بحث دارد.
مطالعه حرکت عطارد (Mercury) به دور خورشید از دیر باز مورد علاقه ستاره شناسان و فیزیک دانان بوده است. مشکل اینجا بوجود آمد که مشاهده شد صفحه ای که عطارد در آن به دور خوشید می چرخد خود دارای حرکت می باشد. این حرکت در شکل بوضوح نشان داده شده است.
اندازه گیری ها نشان داد که این حرکت در هر یکصد سال معادل 43 ثانیه (در اینجا منظور از ثانیه واحد اندازه گیری کمان می باشد که معادل 1/3600 درجه است) می باشد. با وجود آنکه این مقدار حرکت برای هر سال بسیار کم می باشد اما قانون جاذبه عمومی نیوتن از توجیه آن عاجز است.
نیوتن معتقد بود که نور در یک مسیر مستقیم حرکت می کند اما اینشتین نشان داد که اگر جسمی دارای یک میدان جاذبه بزرگ باشد و نور از کنار آن عبور کند دچار انحراف از مسیر مستقیم خود می شود.
دیگر مواردی که از قانون نسبیت عام می توان نتیجه گرفت آن که نور ستارگانی که دارای میدانهای مغناطیسی قوی میباشند در راه رسیدن به زمین تغییر طول موج می دهند. این اثر که به Red Shift مشهور است، باعث می شود طول موج نور این ستاره ها بزرگتر شود. این مسئله که باز با قوانین نیوتن قابل تحلیل نمی باشد توسط معادلات تئوری نسبیت عام بسادگی مدل می شود.


آیا زمین در یک چاله فضا-زمان واقع شده است؟


زمان و فضا –بر طبق نظریه نسبیت انیشتین –به یکدیگر بافته شده اند و ساختار تار و پودی چهاربعدی به نام فضا-زمان را به وجود آورده اند.جرم قابل توجه زمین ، این ساختار را به شکل یک گودی در می آورد.مانند شخص سنگینی که وسط یک تشک بادی نشسته باشد (هر چند که چنین خمیدگیهای فضا-زمان را اغلب در محیط اطراف اجرام بسیار پر جرم تر و فشرده تری مانند سیاهچاله ها، ستاره های نوترونی، و کوتوله های سفید سراغ داریم اما اگر با دقت کافی محیط اطراف اجرام بسیار کم جرم تری مانند زمین را نیز بررسی کنیم خمیدگی فضا-زمان ناشی از جرم زمین را می توانیم بیابیم).
بر طبق نظریه نسبیت عام انیشتین ، حرکت اجسام در ساختار تار و پودی فضا-زمان صورت می گیرد. یعنی جسم در حال حرکت تابع شکل فضا-زمانی است که در آن واقع شده است. بر اساس این نظریه، گرانش باعث تغییر شکل ساختار فضا-زمان می شود و در نتیجه حرکت جسم نیز بر اثر میدان گرانشی تغییر می کند. می توان گفت که به زبان انیشتین گرانش در اصل حرکت اجسام در مسیر خمیدگی ساختار فضا-زمان در اطراف جسم پرجرم است. یعنی وقتی زمین ر مداری به دور خورشید در گردش است از دید نسبیتی به دلیل انحنای فضا-زمان اطراف خورشید در این مسیر هدایت می شود.
اگر زمین ثابت بود، ضرورتی برای انجام این کاوش نبود، ولی از آنجا که زمین به دور خود حرکت دورانی دارد ، این خمیدگی نیز باید همراه با زمین بچرخد.زمین با پیچ و تاب دادن ساختار فضا-زمان به دور خود به آرامی آن را به صورت یک ساختار چرخشی ۴ بعدی در می آورد.این همان چیزی است که ماهواره گرانش کاو یا GP-B برای آزمایش آن به فضا فرستاده شده است.
این آزمایش براساس فکر بسیار ساده ای انجام می شود: یک ژیروسکوپ (گردش نما) در حال چرخش در مداری در نزدیکی زمین قرار می دهند ، در حالی که محور چرخش آن به سمت یک ستاره بسیار دور -در نقش یک مرجع ثابت و بدون حرکت- نشانه رفته است. بدون وجود نیروهای خارجی، محور ژیروسکوپ باید تا ابد به سمت همان ستاره ثابت بماند.ولی چون فضا-زمان در نزدیکی زمین خمیده است، جهت محور ژیروسکوپ به مرور زمان تغییر می کند.با اندازه گیری بسیار دقیق تغییرات جهت محور ژیروسکوپ نسبت به ستاره، می توان میزان خمیدگی فضا-زمان را در نزدیکی زمین اندازه گرفت.


حلقه های انیشتین
شاهد عینی نسبیت عام انیشتین حلقه هایی از نور است که بر اثر خمیده شدن نور کهکشانهای دوردست در گذر از کنار میدان گرانشی نیرومند کهکشان بزرگ یا مجموعه کهکشانهای میان راه پدید آمده اند.


در تصاویر بالا که با تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است،اشکال آبی رنگی کــه مانند چشم گاو به نظر می رسند، به حلقه های انیشتین معروف اند و زیباترین جلوه ی پدیده انحنای گرانشی در کیهان هستند. لکه های قرمز مایل به زرد، کهکشان های بیضوی غولپیکری هستند که نقش منحرف کننده نور یا همان عدسی های گرانشی را اجرا می کنند. آنها 2 تا 4 میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند و با وجود فتصله زیادشان بسیار نزدیکتر از کهکشانهای منشا حلقه های انیشتین اند.

حلقه معمولا نماد عینی رمز آلود بودن، نماد یک قدرت- مانند داستان معروف ارباب حلقه ها- یا نماد پیوند بین دو انسان است. اما در فضا حلقه ای از نور ، چیزی بیش از یک نماد است.این حلقه یا کمان نورانی ، ما را به ماده نامریی راهنمایی می کند و نوری است که از کهکشان های بسیار دور به ما می رسد.آلبرت انیشتین حدود ۷۰ سال پیش ، وجود چنین حلقه هایی را پیش بینی کرد.وی در مقاله ای در سال ۱۹۳۶ توصیف کرد که چگونه بر اثر انحراف نور در میدان گرانشی یک جرم عظیم ممکن است نور دوردستی چنان منحرف شود که حلقه ای کامل به نام “حلقه ی انیشتین” بسازد. جرم منحرف کننده نور در بین راه مانند یک عدسی عمل می کند و علاوه بر ایجاد تصویری بزرگتر، هر چند به هم ریخته، از جرم دوردست، همچنین منبع نور را روشن تر می سازد؛ به صورتی که در بعضی موارد این عدسی های عظیم کیهانی کهکشان های بسیار کم نور را قابل مشاهده می نمایند.
آدام بولتون از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیت سونی (CFA) می گوید:“حلقه انیشتین یکی از جذاب ترین جلوه های نظریه نسبیت عام در کیهان به شمار می رود و به ما امکان می دهد تا کهکشان های بسیار پرجرم موجود در کیهان را مطالعه کنیم.”
این خطای اپتیکی ایجاد شده بر اثر انحنای فضا به “همگرایی گرانشی” معروف است.درست مانند آنکه یک عدسی بزرگ با بزرگنمایی بالا را در فضا قرار دهیم تا ضمن تشدید نور اجسام دورتر ، به آن انحنا دهد.در همگرایی گرانشی نور کهکشانی دور می تواند بر اثر یک کهکشان در بین راه منحرف شود و یک کمان یا چند تصویر جدا از هم بسازد.هنگامی که هر دو کهکشان ذکر شده نسبت به ما درست در یک خط قرار گیرند، نور به شکل حلقه ای مانند “چشم گاو” در می آید، که به “حلقه انیشتین” معروف است و پیرامون کهکشان نزدیک تر یعنی همان عدسی گرانشی تشکیل می شود.
اخترشناسان در حال حاضر دو منبع قوی برای جمع آوری اطلاعات در این زمینه در اختیار دارند: طرح نقشه برداری دیجیتالی آسمان یا (Sloan Digital Sky Survey) SDSS و تلسکوپ فضایی هابل که از آنها برای شناسایی ۱۹ مورد مشکوک به پدیده انحنای گرانشی کهکشانی استفاده می کنند. این موارد به ۱۰۰ مورد از قبل شناسایی شده اضافه می شوند. با بررسی این کمان ها و حلقه های تشکیل شده بر اثر انحراف نور، اخترشناسان می توانند به صورت دقیق جرم کهکشان نزدیک تر را محاسبه کنند. در بین این ۱۹ مورد، آنها ۸ مورد از “حلقه های انیشتین” یافته اند که فقط ۳ مورد از آنها قبلا در طیف مریی دیده شده بودند.
این موارد تازه کشف شده، از طرح در حال انجامی به نام « slacs » گرفته شده اند.گروهی از منجمان به سرپرستی آدام بولتون از «CfA » و لئون کوپمانس از مؤسسه نجوم کپتین در هلند، نامزدهای پدیده انحنای گرانشی را از میان چند صدهزار طیف مرئی گرفته شده از کهکشان های بیضوی در طرح «SDSS » انتخاب کردند.آنان برای تایید این انتخاب از چشمان تیزبین دوربین پیشرفته نقشه برداری هابل استفاده کردند. بولتون توضیح می دهد که “حجم انبوه اطلاعات « sdss » همراه با کیفیت عکس برداری تلسکوپ فضایی هابل فرصت جدیدی را برای کشف موارد جدیدی از انحنای گرانشی فراهم آورده است. ما موفق شده ایم از هر هزار کهکشان که علائمی از انحنای گرانشی نشان می دادند، فقط یک مورد را از بقیه جدا کنیم.”

علاوه بر ایجاد این اشکال عجیب، پدیده همگرایی گرانشی مستقیم ترین نشانه وجود ماده ی تاریک در کهکشان های بیضوی است.
ماده تاریک شکل نامرئی و بسیار اسرارآمیز ماده است که هنوز به طور مستقیم مشاهده نشده است و اخترشناسان وجود آن را با اندازه گیری تاثیر گرانشی آن بر محیط اطراف نتیجه می گیرند. ماده تاریک در داخل کهکشان ها پخش شده و بیشتر مقدار ماده ی موجود در کیهان را تشکیل می دهد. با بررسی ماده تاریک در کهکشان ها، اختر شناسان امیدوارند تا بینش بهتری نسبت به تشکیل کهکشان ها، که در زمان فشردگی ماده تاریک در عالم اولیه آغاز شده است، به دست آورند.
کوپمانس می گوید:“با مطالعه موارد مختلف پدیده انحنای گرانشی که نور منشا آنها به چندین میلیارد سال پیش بر می گردد، این امکان فراهم می شود تا تغییرات توزیع ماده تاریک و مرئی را در طی زمان از ابتدای عالم تا دوران نزدیک به ما بررسی کنیم. با استفاده از این اطلاعات ، درستی نظریه رایجی که بر طبق آن کهکشان ها از جمع شدن و به هم پیوستن کهکشان های کوچکتر به وجود می آیند، آزمایش می شود.”طرح تحقیقاتی «Slacs » که بولتون آن را در دانشگاه « MIT » آغاز کرد ، کماکان ادامه دارد و تاکنون گروه او از تلسکوپ فضایی هابل برای بررسی ۵۰ کهکشان نامزد به منظور جستجوی پدیده همگرایی گرانشی استفاده کرده است. تعداد کهکشان های مطالعه شده در نهایت بالغ بر ۱۰۰ عدد خواهد بود که در بین آنها موارد وقوع همگرایی گرانشی بیشتری وجود خواهد داشت. یافته های اولیه این تحقیق در مقاله ای در فوریه ۲۰۰۶ در نشریه اخترفیزیک «(Astrophysical Journal) »

قرآن و نسبیت عام:
نسبيت عام به بررسي دستگاه هاي شتاب دار مي پردازد. ميدان گرانشي نيز يك دستگاه شتابدار است. در دستگاه هاي شتابدار فضا خميده است، زيرا مسير نور هنگام عبور از يك ميدان گرانشي منحني است كه تحت عنوان فضا - زمان مطرح مي شود. لذا فضا-زمان خميده است و هرچه خميدگي بيشتر باشد، ساعت كندتر كار مي كند. يعني در ميدان گرانشي قوي تر، ساعت كندتر است. در شکل زیر برای ساعتی که در ارتفاع قرار دارد و طبیعتا نیروی گرانشی در آنجا کمتر است زمان تندتر می گذرد. ولی برای ساعتی که در نیروی گرانشی بیشتر قرار دارد زمان کندتر می گذرد. طبق نظريه نسبيت عام، ساعتي كه در يك ميدان گرانشي قوي تر قرار دارد، كندتر از ساعتي كار مي كند كه در ميدان گرانشي ضعيف تر قرار دارد.






خمیدگی نور در عبور از کنار یک میدن گرانشی: نیوتن معتقد بود که نور در یک مسیر مستقیم حرکت می کند اما اینشتین نشان داد که اگر جسمی دارای یک میدان جاذبه بزرگ باشد و نور از کنار آن عبور کند دچار انحراف از مسیر مستقیم خود می شود. آلبرت انیشتین می‌گفت که میدان گرانشی شعاعهای نور را منحرف می‌کند، چگونه ممکن بود این مطلب را امتحان کرد. اگر ستاره‌ای در آسمان آن سوی خورشید درست در امتداد سطح آن واقع باشد و در زمان کسوف ، خورشید قابل رؤیت باشد، اگر وضع آنها را با زمانی که فرض کنیم خورشیدی در کار نباشد مقایسه کنیم خم شدن نور آنها مسلم است. دانشمندان در موقع کسوف در جزیره پرنسیپ پرتغال واقع در آفریقای غربی دیدند که نور ستاره‌ها بجای آنکه به خط راست حرکت کنند در مجاورت خورشید و در اثر نیرو ی گرانشی آن خم می‌شوند و بصورت منحنی در می‌آیند. یعنی ما وضع ستاره‌ها را کمی بالاتر از محل واقعیش می‌بینیم. ماهیت تمام پیروزیهای نظریه نسبیت عام آلبرت انیشتین نجومی بود، ولی دانشمندان حسرت می‌کشیدند که ای کاش راهی برای امتحان آن در آزمایشگاه داشتند. البته اخیرا چندین آزمایش عملی برای آزمون این نظریه به توسط دانشمندان فیزیک و کیهان شناسی ساخته شده است.



یکی از پیش بینیهای این نظریه آن بود که ساعتها در میدان گرانشی بسیار قوی ، کندتر کار می‌کنند و همچنین نور در میدان گرانشی بسیار قوی ، از مسیر مستقیم خود منحرف می‌شود. این نظریه توانست به بسیاری از معماهای کیهان شناسی در مورد سیاهچاله ، عمر کرات و سیارات ، انرژی ستاره‌ها و کهکشانها، چگالی جهان و ... پاسخ دهد.

بدیهی است که قرآن به عنوان معجزه جاوید آخرین پیامبر(ص)، دارای جنبه های اعجاز زیادی می باشد نکته ای که اینجانب به تازگی متوجه آن شده ام، اعجازی است که در داستان اصحاب کهف بیان شده است. همانگونه که در بخش نسبیت عام گفنه شد بر جسمی که در محیطی با یک گرانش بالاتر قرار دارد زمان کندتر می گذرد. و همچنین نور در میدان گرانشی بسیا قوی ، در مسیر مستقیم خود منحرف می‌شوند. لازم به ذکر است که ایجاد تغییر در گرانش یک محیط، موضوعی کاملا شدنی است و دانشمندان اقدام به شبیه سازی نیروی گرانش کره ماه جهت فضا نوردان نموده اند و یا حتی بعضی از فضانوردان بودن در نیروی گرانش صفر را در کره زمین تجربه کرده اند.

داستان اصحاب کهف دارای نکات بسیار زیبا و عجیبی می باشد. افرادی با بودن در مکانی خاص، زمان برای آنها به گونه دیگر گذشته است. برای افرادی که خارج از این محیط قرار داشته اند 309 سال قمری و برای افرادی که در درون غار بوده اند تنها یک روز گذشته است و یک چنین چیزی از نظر علمی با در نظر گرفتن امکان تغییر گرانش آن محیط به دلایلی خاص و در نتیجه تغییر گذر زمان برای کسانی که در درون غار بوده اند، کاملا قابل قبول می باشد.

همانطور که در بخش نسبیت عام مطرح شد نور به هنگام عبوراز کنار یک میدان گرانشی بالا منحرف و خمیده می شود به این معنی که مسیرش تغییر می کند. اما نکته بسیار جالب آن است که در آیه هفدهم از سوره کهف، به زیبایی تغییر مسیر حرکت نور خورشید به هنگام عبور از کنار غار اصحاب کهف، بیان شده است.

و (نور) خورشید را هنگامی که طلوع کند می بینی که از مقابل غارشان به سمت راست میل می کند و هنگامی که غروب می کند (نورش را) از سمت چب آنان می برد و متمایل می شود و آنها در فضای وسیعی از آن غارند. این از نشانه ها و معجزات خداوند است. (کهف/17)

به جمله:" این از نشانه ها و معجزات خداوند است" دقت کنید. که بلافاصله بعد از بیان تغییر مسیر نور خورشید بیان شده است. و به روشنی مشخص است که موقعیت (نور) خورشید به هنگام عبور از کنار غار، در آن مقطع خاص(به علت تغییر گرانش در محیط غار، و یا هر عامل دیگر) دارای شرایط خاصی بوده است. و به هیچ وجه بیان موقعیت خورشید برای مشخص کردن موقعیت غار نمی باشد زیرا این روشی مناسب برای تعیین موقعیت غار نمی باشد و از طرف دیگر تابش نور خورشید در شرایط خاص باعث ایجاد تغییر خاصی برای افرادی که در درون غار بوده اند، نمی شود.

لازم به ذکر است این میدان گرانشی بالا در غار، تنها در کسری از ثانیه وجود داشته است که به همین دلیل تنها بر پرتو نور که دارای سرعت بسیار زیاد می باشد تاثیر گذاشته است. و لحظه اعمال این نیروی گرانشی بالا در زمان طلوع خورشید و در طی زمان بسیار ناچیز(لحظه رفتن به آینده) بوده است و همچنین بعد از گذشت 309 سال برای سایر افراد دقیقا در غروب چنان روزی ، زمان حضور دوباره آنها در غار بوده است. و تغییر در شرایط غار به هنگام غروب خورشید، باعث تغییر مسیر نور شده است.

در آیه هفدهم به نکته جالب دیگری نیز اشاره شده است. " آنها در فضای وسیعی از آن غارند" اما بودن در یک میدان گرانش بالا باعث کشیدگی می گردد و در میدان گرانشی بالا، ماده به كلي تجزيه و جزئی از آن میدان گرانشی می گردد، که به نوعی در این آیه به آن اشاره شده است.

در مورد اینکه غاری که اصحاب کهف در آن برهه از زمان در آن قرار داشته اند دارای شرایطی خاص بوده است در آیه زیر مشخص شده است:

... اگر بر آنها اطلاع یابی (و از نزدیک ببینی) مسلما گریزان به آنها پشت می کنی و همه وجودت از آنان پر از ترس می شود. (کهف/18)

لازم به ذکر است که: سرعت گریز، حداقل سرعت ممکن برای یک جسم می‌باشد تا بتواند از میدان گرانشی جسمی دیگر فرار کند. آنچه از آیه مشخص است این است که غار در آن مقطع زمانی خاص دارای شرایط خاصی بوده است. همچنین از آیات زیر مشخص می شود که گذر زمان برای اصحاب کهف با افرادی که خارج از غار بوده اند متفاوت بوده است. و این به خوبی نشان می دهد که اینگونه نبوده که آنها هم مانند سایر افراد 309 سال بر آنها گذشته و در طی این زمان آنها در خواب بوده اند، (مشکل تعذیه در این مدت) بلکه واقعا آنها تنها یک روز در آن غار به خواب رفته بودند و به علت قرار گرفتن در یک میدان گرانشی بالا، گذر زمان بر آنها کندتر گذشته و بعد از یک روز (معادل 309 سال برای افرادی که خارج از غار بوده اند) که از خواب بیدار می شوند، احساس گرسنگی کرده و از میان خودشان، فردی را برای تهیه غذا انتخاب می کنند.

... گوینده ای از آنها گفت: چقدر (در اینجا) مانده اید؟ گفتند: یک روز یا مقداری از روز مانده ایم. (و گروهی دیگر) گفتند: پروردگارتان به مقداری که مانده اید داناتر است. حالا یکی از خودتان را با این پول نقره به سوی شهر بفرستید، و باید درست بنگرید که کدام یک از اهالی آن جا طعامش پاکیزه تر است پس از آن برای شما روزیی بیاورد. (کهف/19)

توضیح داده شد که بودن در یک میدان گرانشی بالا، باعث می شود که ماده به کلی تجزیه شود. در آیه زیر اشاره شده است که این معجزه به نوعی نشان دهنده قیامت و برنگیخته شدن پس از مرگ است. یعنی پس از اینکه اجزاء بدنمان متلاشی و تجزیه شد خداوند دوباره آنها را جمع می کند. البته ممکن است این افزایش میدان گرانش به میزانی که باعث متلاشی شدن اجزاء بدن آنها شده باشد نبوده و تنها باعث ایجاد تغغیراتی در بدن آنها شده باشد که اگر کسی به آنها در آن مقطع زمانی نگاه می کرده دچار رعب و ترس زیادی می شده اشت.

و اینگونه (مردم آن دیار را) از (وضع) آنها آگاه ساختیم آن گاه که در میان خودشان در کار بعث خود نزاع داشتند، تا بدانند که وعده خدا حق است و در (آمدن) روز قیامت تردیدی نیست.(کهف/20)

البته لازم به ذکر است که بیان تغییر میدان گرانشی در غار، تنها یک مثال می باشد و ممکن است این تغییر در محیط غار، ناشی از عامل دیگری باشد که هم باعث تغییر در گذر زمان و هم تغییر مسیر نور خورشید در هنگام عبور از کنار غار گردد.

همانطور که گفته شد:

نیوتن معتقد بود که نور در یک مسیر مستقیم حرکت می کند اما اینشتین نشان داد که اگر جسمی دارای یک میدان جاذبه بزرگ باشد و نور از کنار آن عبور کند دچار انحراف از مسیر مستقیم خود می شود.

طبق نظريه نسبيت عام، ساعتي كه در يك ميدان گرانشي قوي تر قرار دارد، كندتر از ساعتي كار مي كند كه در ميدان گرانشي ضعيف تر قرار دارد.

لذا در نسبیت عام دو موضوع مهم مطرح است: 1- در گرانش بالا زمان کند تر می گذرد ( اتساع زمان اتفاق می افتد) 2- نور به هنگام عبور از کنار گرانش بالا ، بر مسیر مستقیم حرکت نمی کند و منحرف می شود.

اما سوره کهف آیه 17:(ترجمه آقای مشکینی چاپ سوم سال ۱۳۸۶ )

وَتَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَاوَرُ عَن كَهْفِهِمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَإِذَا غَرَبَت تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِي فَجْوَةٍ مِّنْهُ ذَلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ ا

و (نور) خورشید را هنگامی که طلوع کند می بینی که از مقابل غارشان به سمت راست میل می کند و هنگامی که غروب می کند (نورش را) از سمت چب آنان می برد و متمایل می شود و آنها در فضای وسیعی از آن غارند. این از نشانه ها و معجزات خداوند است. (کهف/17)


نکته بسیار جالب اینجاست که در تمام ترجمه ها و همچنین تفسیرهای ارائه شده تغییر در مسیر نور بیان شده است. و از کلماتی همچون: به سمت راست یا جانب راست میل می کند و کلماتی همچون متمایل می شود و ... وجود دارد.... اما نکته زیبا استفاده از این کلمات بدون دانستن و آگاهی از اصل علمی (نسبیت عام) انجام شده است. که جای تقدیر دارد اما به وضوح سردرگمی مترجمین و مفسیرین قرآن در برخورد با این آیه نیز به چشم می خورد و طبیعی نیز می باشد چرا که برداشت مفسیرین به نوعی متوجه این بوده که این اطلاعات و سخن گفتن از خورشید برای آگاهی دادن از موقعیت غار است که موضوعی کاملا غلط است.

همچنین به تفسیر زیر دقت کنید:

اِذا غَرَبَتْ تَقْرِضُهُمْ ذاتَ الشِّمالِ‏ به باور «ابن عباس» منظور اين است كه: و به هنگام غروب و ناپديد شدنش در سمت مغرب در طرف چپ غار قرار مى‏گيرد، و بدين‏سان قرآن روشنگرى مى‏كند كه خورشيد هرگز پرتوى خود را به درون غار نمى‏تابيد و ضمن بهره‏دهى به آن غار و ساكنان آن، از آنجا انحراف داشت تا مبادا مستقيم بر درون غار بتابد و زيانى بر خفتگان وارد آورد.

هرچند تفسیر کاملا صحیح نیست اما اینکه پرتوی خورشید وارد غار نمی شود و منحرف می شود در آن دیده می شود. که برداشتی قابل توجه است.

اکنون به بررسی سوالات مطرح شده می پردازیم:

اما چرا باید پرتوهای نور در هنگام طلوع و غروب خورشید در دو جهت مختلف منحرف بشود؟

نکته جالب همین جاست.... علت این موضوع گردش زمین است. در یک شبانه روز، زمین 360 درجه بدور خودش می گردد و طلوع و غروب خورشید به علت چرخش زمین است....این یعنی از لحضه طلوع آفتاب(صبح) تا هنگام غروب تقریبا 180 درجه می گذرد. (همیشه نیم کره ای از زمین روز و نیم کره دیگر شب است. لذا هنگام طلوع خورشید هر کجای زمین که باشیم ُ هنگام غروب 180 درجه موقعیتمان به علت حرکت وضعی زمین تغییر می کند و به نقطه مقابل منتقل می شویم.

در شکل های زیر این مطلب بیشتر توضیح داده شده است. در نظر داشته باشید که انتخاب جهت چرخش زمین و موقعیت غار هیچ گونه تغییری ایجاد نمی کند زیرا زمین کروی است و تمام پرتوهای خورشید از تمام نقاط اطراف زمین می گذرند



اما بار دیگر ترجمه را بررسی می کنیم:

و (چون غارشان در شمال خط استوا و دهانه آن رو به قطب جنوبى است) خورشيد را هنگامى كه طلوع كند (و رو به ارتفاع گذارد) مى‏بينى كه از ( مقابل) غارشان به سمت راست ميل مى‏كند (و نورش بر غار مى‏تابد) و هنگامى كه غروب مى‏كند (نورش را) از سمت چپ آنان مى‏برد و متمايل مى‏شود و آنها در فضاى وسيعى از آن غارند. اين از نشانه‏ها و معجزات خداوند است. هر كه را خدا هدايت كند او راهيافته واقعى است، و هر كه را كه او در گمراهيش رها سازد پس هرگز براى او ياور و سرپرست ارشاد كننده‏اى نخواهى يافت.

حال با در نظر گرفتن غار در شمال و لحظه طلوع خورشید : پرتو به هنگام طلوع به سمتی می رود که در هنگام غروب به سمت عکس آن می رود. مثلا در لحظه طلوع به سمت پائین یا راست و هنگام غروب در جهت عکس آن یعنی بالا یا چپ زمین می رود.

در حقیقت آنچه به وضوح در شکل مشخص است انحراف پرتو نور در هنگام طلوع و هنگام غروب خورشید عکس خواهد بود زیرا موقعیت غار به علت حرکت وضعی زمین 180 درجه جابجا می شود. و این حالت با کروی بودن و حرکت وضعی زمین امکان پذیر است که به صورت بسیار هوشمندانه ای در آیه ۱۷ سوره کهف به آن اشاره شده است.

همچنین در ترجمه فوق جمله: " نورش را از سمت چپ آن می برد" به نوعی نشان از برخود دو پرتور نور با هم می باشد. که این موضوع بخاطر این است که دو پرتو نور در دو جهت عکس هم منحرف می شوند و لذا با هم برخورد خواهند داشت. و این چیزی است که در شکل بالا نیز قابل مشاهده است. (حرکت عکس پرتوهای نور)

برای جذب پرتو نور نیاز به میدان گرانشی در حد سیاهچاله است و این چگونه ممکن است که در زمین چنین میدان گرانشی ایجاد بشود؟

در دستگاه هاي شتابدار فضا خميده است، زيرا مسير نور هنگام عبور از يك ميدان گرانشي منحني است كه تحت عنوان فضا - زمان مطرح مي شود. لازم به ذکر است که بر اساس نسبیت عام فضا خمیده است و نور به هنگام عبور از کنار هر جرمی که جاذبه دارد خمیده می شود. زیرا فضا خمیده است. (هرچند این انحراف بسیار بسیار کم باشد)... اما آفریدگار با اشاره به تغییر در جهت پرتو نور خورشید اشاره ای به تغییر میدان گرانش می دهد:. و البته این میدان گرانش در حدی بوده که اجزائ بدن اصحاب کهف را تغییر داده است اما در حدی نبوده که تغییری در کوه یا غار ایجاد کند.

در آیه ۱۷ سوره کهف اشاره ای به جذب نور نشده است بلکه از انحراف نور سخن گفته است. لذا میدان گرانش در غار زیاد افزایش نیافته است. توجه داشته باشید که میدان گرانش در یک سیاه چاله بقدری است که نور را به خودش جذب می کند و در یک سیاهچاله زمان متوقف می شود یعنی یک روز به بینهایت سال تبدیل می شود اما در مورد اصحاب کهف تنها نور از مسیر مستقیم منحرف می شود نه اینکه نور جذب بشود و زمان از یک روز به 309 سال تبدیل می شود نه به بینهایت سال و معنی آن این است که گرانش در حد خیلی زیادی افزایش نیافته است... اما این گرانش در حدی بوده که در جسم آنها تغییرات ایجاد کرده که اگر کسی از بیرون به آنها نگاه می کرده دچار ترس می شده است.

توجه داشته باشید که : تغییر در مسیر نور یک کد می باشد یعنی اشاره ای است که آفریدگار به عنوان عامل تغییر در گذر زمان بیان کرده است. نه اینکه این تغییر قابل توجه بوده باشد.




در حقیقت: سه کد زیر:

1- تغییر در مسیر نور خورشید 2- آنها در فضای وسیعی از غار هستند 3- تغییر در گذر زمان

کدهایی هستند که آفریدگار برای کسانی که اهل تعقل هستند به عنوان اعجازی قرآنی مطرح کرده است.

آفریدگار در ۱۴۰۰ سال پیش در قرآن به انحراف نور از مسیر مستقیم اشاره کرده است. و این در حالی است که بشر تا سال ۱۹۱۵ گمان می کرد که امکان انحراف نور از مسیر مستقیم وجود ندارد. از طرف دیگر در آیه ۱۷ سوره کهف به انحراف نور در دو جهت مختلف در هنگام طلوع و غروب خورشید نیز اشاره شده است که چنین چیزی تنها در صورت کروی بودن زمین و حرکت وضعی زمین امکان پذیر است. این آیه از آنچنان اهمیتی برخوردار است که به تنهایی می تواند اثبات کننده وجود آفریدگار و نبوت محمد(ص) و کلام آفریدگار بودن قرآن باشد.

منابع:

http://supergalaxy.blogsky.com/1389/04/30/post-3/

http://www.khodavaelm.blogfa.com/cat-9.aspx

http://www.hupaa.com/forum/viewtopic.ph ... 10#p357343

[ویستاM]

هر فردی نسبت به وضعیت بدنی اش و طرز زندگی اش به یک واحد خواب نیاز داره.

چرا؟

نه!ما نمی دونیم!
روح چیه دیگه؟چرا خرافات بار بچه می کنی آقا؟
از کجا می دونیم؟
اینها چیه اینجا نوشتی؟

اعتقاداتشه...دلیلی نداره همه شبیه هم فکرکنند نسیم جان!
(من نظرشونو تایید نکردم!)

سفر در زمان امکان نداره.
اگر امکان داشت چرا هیچ مسافری از آینده نمی بینیم که بیاد و زندگی ما رو تغییر بده؟

یه سر بزن و توضیح مختصر منو راجبش بخون شاید قانع شی شایدم نه ولی ضرر نداره:
http://www.hupaa.com/forum/viewtopic.ph ... &start=120

در رابطه با خواب حرف زدید
برای من واقعا اتفاقات عجیبی در خواب میافته
مثلا یه بیت شعر از یه شخصی مینویسم که قبلا هیچ جا نخونده بودمش یا اطلاعاتی رو بیان میکنم که تا حالا هیچ جا نخونده بودمشون!
نمیدونم در خواب علمم زیاد میشه! یا روح از قبل این علوم رو میدونه!

شما اون بیت شعر رو توی نا خودآگاهتون ذخیره دارین،شاید یک بار گوشه ی کتابی یا جایی دیدینش در حالی که اصلا بهش توجه نکردین،
مغز به طرز شگفت انگیزی همه ی چیزهایی که ما می بینیم و می شنویم و می خونیم و ذخیره می کنه.
مثلا شما نمیتونی ادعا کنی که تو خواب دیدی زیر تخت اوباما رو دیدی که چه رنگیه!اگر هیچ پیش زمینه ی ذهنی نداشته باشی.

موفق باشید...

[Sinasuperman]

سطح انجمن واقعاً پایین اومده و برای اصلاح سطح فکری افرادی که تو انجمن پست میزارن باید زمان زیادی گذاشت، حداقل در رابطه با نسبیت صحبت میکنم که یکی از پیچیده ترین مباحث فیزیک کنونی و نوین ماست. مثلاً در همین تاپیک 2 صفحه ای حداقل باید جواب 6-7 تا از پست ها داده بشه چون واقعاً خرافات رو دادن در انجمن گسترش میدن و افرادی که شاید برای مطالعه به این انجمن میان رو گمراه میکنند.
در کل چون وقت چنین کاری رو ندارم سعی میکنم کلی بگم:
اولاً مسئله روح را با خوابیدن درگیر نکنید، و به شخصه سالهاست که فیزیک میخونم و یک زمانی فرد مذهبی و قوی الاعتقادی بودم ولی الآن پیشنهادم اینه که چرت و پرت های مذهبی رو در این رابطه نپذیرید و برید مطالعه کنید و دقیق هم این کار رو انجام بدید چون مطمئنم همانند من به چیزهایی میرسید که با تناقض کامل با ادیان اند.
---

(از انجا که می گوییم زمان نسبی است)
نکته: بعضی وقتها وقتی که می خوابیم، احساس می کنیم مدت زیادی در خواب بودیم درحالی که بیشتر از 15 دقیقه در خواب نبوده ایم و گاهی وقتها وقتی می خوابیم احساس می کنیم که کم خوابیده ایم(یا به عبارتی خستگیمان در نرفته است) در حالی که5ساعت خوابیده ایم.
سوال1:دراین مدت که خواب هستیم آیا وضعیت جسمیمان در آن زمان سبب شده است که این احساس به ما دست دهد ؟
سوال2:آیا در آن زمان فردی که خوابیده است پیر یا جوان می شود(با تو جه به نکته مدت زیادی در خواب بوده ایم=جوان ماندن وبرعکس)؟

سوال 1: بله.
سوال 2: بله.
دوستم نسيم*7* جان جواب درستی داده بودند و نیاز به اضافه کردن چیزی بیشتر نیست ولی نمیدانم چرا به دو سوال جواب نه داده اند هرچند که جواب کلی شان مانند من بله را میرساند.

[bigcrunch]

اولا اظهار تاسف می کنم بابت اینکه هوپا میزبان افرادی با سطح تفکر و سواد 1400پیش هست.
در ثانی، مساله خواب مثل مسئله آگاهی و درک در حیطه ی نوروساینس هست و چرت پرتهای مذهبی و خرافی حق اظهارنظر ندارند. مساله ذهن انسان از حدود سالهای 1994 به بعد شدیدا صورت کاملا علمی تر و توجیه پذیرتری پیدا کردن و به عبارتی از سطح علم روانشناسی خالی به سطح علم نوروساینس مبتنی بر فیزیک جدید سوق پیدا کردن. نظریه کوانتومی پنروز برای شناخت و اگاهی در انسان پیشتاز در این حوزه هست. Orch or theory. من به شخصه در این انجمن چندین مرتبه فراخوان همکاری داده ام به دوستان تا کسانی که علاقه مند به موضوع هستند در این زمینه کار کنیم. وضعیت این فیلد از نوروساینس مثل نظریه ریسمان هست که اصلا مشخص نیست ایا به نتیجه خواهد رسید یا نه. ولی فرقش این هست که حداقل این شواهد تجربی قابل دسترس تری داره و مثلا لازم نیست 100سال بگذره تا شتابدهنده مورد نظر رو بسازن (وضعیت شلدون در قسمت بیستم بیگ بنگ تءوری)