هوپا، انجمن علم ایران

سلام یه سوال در مورد جاذبه از نگاه نسبیت داشتم.در نسبیت جاذبه به عنوان یک نیرو معرفی می شود یا صرفا تغییر شکل فضا زمان (خمیدگی فضا زمان) به عنوان عامل جاذبه هست.در واقع منظورم این هست که در جاذبه نیوتنی اگر جسمی درست در نقطه مرکزی زمین باشد(با فرض کروی بودن زمین) برآیند نیروهای وارد بر آن صفر است یعنی اگر هیچ نیروی خارجی دیگری آن را تغییر مکان ندهد تا آخر همان جا می ماند و اگر تغییر مکانی در آن رخ دهد جسم دوباره می خواهد به مرکز زمین برود.حال این نظر در مورد جاذبه از دید نسبیت چیست؟یعنی نقطه تعادل برای جسم از دید نسبیت بر روی زمین کجاست؟

ardeshirdadgar نوشته شده:سلام یه سوال در مورد جاذبه از نگاه نسبیت داشتم.در نسبیت جاذبه به عنوان یک نیرو معرفی می شود یا صرفا تغییر شکل فضا زمان (خمیدگی فضا زمان) به عنوان عامل جاذبه هست.

در نسبیت جاذبه یک نیرو بلکه جسم چنان فضا زمان را پیچ و تاب می دهد که هر چیزی که نزدیک آن بیاید درونش می اُفتد.
جاذبه یک نیرو نیست.مثل جایی خالی در یک گودال است.

در واقع منظورم این هست که در جاذبه نیوتنی اگر جسمی درست در نقطه مرکزی زمین باشد(با فرض کروی بودن زمین) برآیند نیروهای وارد بر آن صفر است یعنی اگر هیچ نیروی خارجی دیگری آن را تغییر مکان ندهد تا آخر همان جا می ماند و اگر تغییر مکانی در آن رخ دهد جسم دوباره می خواهد به مرکز زمین برود.حال این نظر در مورد جاذبه از دید نسبیت چیست؟یعنی نقطه تعادل برای جسم از دید نسبیت بر روی زمین کجاست؟

نظریه ی نسبیت با گرانش نیوتون همساز نبود.این قانون بر آن است که اگر توزیع ماده در ناحیه ای از فضا تغییر کند بی درنگ در هر نقظه دیگر جهان بود تغییر در میدان گرانشی احساس خواهد شد. این نه تنها به معنای امکان فرستادن فرکانس سریع تر از نور است(که نسبیت آن را ناشدنی می دانست) بلکه برای تعریف مفهوم بی درنگ نی بایست همچنین وجود زمان جهانی را که نسبیت به نفع زمان شخصی فرو نهاده بود< پذیرفت.

ممنون از جوابتون.ولی من هنوز جواب سوالم را نگرفتم.بگذارید سوالم را این گونه مطرح کنم:فرض کنیم یک سوراخ روی زمین حفر کرده ایم که از مرکز زمین عبور می کند و دو طرف زمین را به هم وصل می کند.(در واقع قطر کره زمین)حال در یک طرف این سوراخ می ایستیم و جسمی را درون سوراخ می اندازیم .با توجه به نسبیت این جسم کجا از حرکت باز می ایستد و توقف می کند؟

این پرسش نیازمند فرمول نسبیت است و من نخوانده ام.امیدوارم دوستان به شما کمک کنند.....

یک سال پیش که سر می زدم خیلی اکتیوتر بودید تا حالا.سوالم خیلی مسخره است یا حال و حوصله جواب دادن ندارید

ardeshirdadgar نوشته شده:یک سال پیش که سر می زدم خیلی اکتیوتر بودید تا حالا.سوالم خیلی مسخره است یا حال و حوصله جواب دادن ندارید

از سال پیش تا حالا دوستان دچار ابهاماتی درباره نسبیت شدن و به اشتباه بودن آن پی بردن.
شما خودشو ناراحت نکن.

ardeshirdadgar نوشته شده:ممنون از جوابتون.ولی من هنوز جواب سوالم را نگرفتم.بگذارید سوالم را این گونه مطرح کنم:فرض کنیم یک سوراخ روی زمین حفر کرده ایم که از مرکز زمین عبور می کند و دو طرف زمین را به هم وصل می کند.(در واقع قطر کره زمین)حال در یک طرف این سوراخ می ایستیم و جسمی را درون سوراخ می اندازیم .با توجه به نسبیت این جسم کجا از حرکت باز می ایستد و توقف می کند؟

این پیوندی با نسبیت ندارد* و آن پیکره همواره در جنبش ناوسانی
میان دو سر چاه خواهد بود اگر سایش (اصطکاک) نباشد و گرنه
کم کم در آژگاه (=مرکز) گویال زمین خواهد ایستاد.
•

*
زیرا نـُـندای افتادن این پیکره، هرگز به پای رده ی تندای نور نمیرسد.

یعنی ما نقطه تعادل نداریم؟در این صورت که کلا تضاد با فرمول های نیوتن پیدا می کند.کلا در نسبیت جاذبه به عنوان یک نیرو مطرح می شود یا تغییر شکل در مکان رمان؟

ardeshirdadgar نوشته شده:یعنی ما نقطه تعادل نداریم؟در این صورت که کلا تضاد با فرمول های نیوتن پیدا می کند.کلا در نسبیت جاذبه به عنوان یک نیرو مطرح می شود یا تغییر شکل در مکان رمان؟

ایندو هیچ ستیزی باهم ندارند. در درون زمین هم گسترش نیرو مانند نگاره ی پایین است،
به زبان دیگر، در آژگاه (مرکز) زمین، نیروی گرانش و یا همان خمش اسپاش-زمان، صفر است.
پس این پیکره ی افتنده، تا زمانی که انرژی دارد، در میان این چاه در جنبش ناوسان (نوسانی)
است و اگر انرژی اش در پی سایش (اصطکاک ) و .. پایان یافت، در آژگاه زمین می ایستد.
•

خیلی ممنون