هوپا، انجمن علم ایران

سلام دوستان.
میدونیم که طبق نظریه نسبیت خاص، در سرعتهای از مرتبه بزرگی C، زمان دچار کشیدگی میشه.
بنظرتون در سرعت های بزرگتر از سرعت نور چه اتفاقی برای زمان میفته؟
اصولا با توجه به اینکه سرعت بیش از C برای ماده قابل تعریف نیست، آیا موضوعیت فیزیکی داره که در مورد زمان در چنین شرایطی بحث بشه؟ یعنی آیا پدیده های فیزیکی اتفاق می افتند؟

انسان رویدادهای مختلف را براساس تقدم و تاخر نور رسیده از آن رویدادها نسبت به مشاهده گر دیگری نسبت به زمان آگاهی پیدا می کند. و برای آن مقاطع مختلف مشخص می کند. و اندازه گیری می کند.
حال براساس نسبیت خاص سرعت اثری بر جسم متحرک می گذارد که جرم آن را زیاد و طول آن را کم می کند.
در سرعت های بسیار زیاد در حد سرعت نور براساس نظریه نسبیت خاص اینشتین ابعاد جسم متحرک به صفر رسیده و جرمش بی نهایت می شود و گذشت زمان برای جسم متحرک و از دید مشاهدگر سوار بر آن در گذر مشاهده گر های ساکن کندتر شده و در سرعت های نور زمان برای هر مشاهده گر نسبت به مشاهده گر دیگری می ایستد و به عبارتی اجسام متحرک برای مشاهده گر یخ می زند و دچار انجماد می شوند.
به نظر من این امکان وجود دارد در سرعت های بیشتر از سرعت نور بدلیل گذر از نور دور شده از شما و جلو زدن از نور گذشته از وقایع پیشین، شما قادر به دیدن زمانی خواهید بود که لحظه ای پیش مشاهده کرده اید.
پس در زمان به عقب می روید.

با تشکر جناب ارشمیدس.
حالا به فرض اینکه موجودی بتونه از این حد بگذره. یعنی گذشته رو دوباره مشاهده کنه. این یعنی گذر زمان در جهت عکس. یعنی اتفاقی که یک دقیقه پیش افتاده، زودتر از اتفاقی دیده میشه که دو دقیقه پیش افتاده باشه.
با توجه به اینکه قانون علیت نقض میشه، بنظر شما چنین چیزی جنبه ی فیزیکی داره؟ من خودم فک میکنم که فیزیک در چارچوب علیت تعریف میشه. شاید سوالم فلسفی باشه بیشتر؛ ولی میخواستم بدونم شما هم اعتقاد دارین که گذر از سرعت نور در حوزه ی فیزیک یه خط قرمزه جدیه؟ آیا مفاهیم فیزیکی از جمله همین زمان رو از بین نمی بره این اتفاق؟

خب به نظر بنده این که با سرعت بیشتر از سرعت نور ما گذشته را خواهیم دید چون نور گذشته دوباره در دسترس ما قرار می گیرد و ما بواسطه زودتر رسیدن به یک دقیقه پیش آن را از دو دقیقه پیش زودتر می بینیم ممکن است.
اما اینکه آیا این واقعا گذشته است آن را قبول ندارم و ما فقط دسترسی به نور گذشته را برای خود امکان پذیر کرده ایم.
و این را بگویم درست است که سرعت نور حد نهایی سرعت در هستی و کیهان است و در فیزیک یک خط قرمز به حساب می آید.
ولی گاهی اوقات فقط با یک میانبر از هزارتوهای صفحه فضا- زمان برای رسیدن به سرعت نور و حتی پیشی گرفتن از آن کافیست.

Archimedes نوشته شده:خب به نظر بنده این که با سرعت بیشتر از سرعت نور ما گذشته را خواهیم دید چون نور گذشته دوباره در دسترس ما قرار می گیرد و ما بواسطه زودتر رسیدن به یک دقیقه پیش آن را از دو دقیقه پیش زودتر می بینیم ممکن است.
اما اینکه آیا این واقعا گذشته است آن را قبول ندارم و ما فقط دسترسی به نور گذشته را برای خود امکان پذیر کرده ایم.
و این را بگویم درست است که سرعت نور حد نهایی سرعت در هستی و کیهان است و در فیزیک یک خط قرمز به حساب می آید.
ولی گاهی اوقات فقط با یک میانبر از هزارتوهای صفحه فضا- زمان برای رسیدن به سرعت نور و حتی پیشی گرفتن از آن کافیست.

با تشکر از شما.
و در رابطه با جمله ی آخرتان من فکر میکنم که در صورتی که این میانبر اتفاق بیفتد، ناچار شاخه ی جدیدی از علم فیزیک شکل خواهد گرفت که مفاهیم و کمیت ها و بخصوص زمان را جور دیگری تعریف خواهد کرد. همان چیزی که با ظهور نسبیت و کوانتوم اتفاق افتاد و جدا از فیزیک کلاسیک است.
و این که این احتمال عبور از سرعت نور وجود دارد یعنی اینکه معنی زمان هنوز برای ما ناقص است (احتمالاً)

فیزیکدانان ترجیحا بخاطر سفر بین ستاره ای و رسیدن به مناطق دوردست کیهان به دنبال عملی کردن و رسیدن به تکنولوژی استفاده از میانبرها ( تلپورت، کرمچاله، ریسمان های کیهانی، ... ) هستند.
و حرکت و سفر در زمان از عوارض این تکنولوژی هاست. با این حال بله با اتفاق افتادن این موضوع ما باید در کتب علمی تجدید نظر کنیم.

و این که این احتمال عبور از سرعت نور وجود دارد یعنی اینکه معنی زمان هنوز برای ما ناقص است (احتمالاً)

سیر خط زمانی که انسان به آن آشنایی دارد. و از دیرباز آن را در علوم به کار برده است، خود توسط نسبیت خاص به چالش کشیده شد و زمان مطلق نیوتون به زیر کشیده شد. و زمان نسبی رمزآلود اینشتین با اینکه هیچ کس قادر به درک آن نبود و تا ه حال نبوده بر علم امروز فرمانروایی می کند.
زمان موضوعی است که انسان آن را بیشتر از هر وضوع دیگری در کیهان با آن سروکار دارد و عجیب است که ناشناخته ترین نها نیز هست.

Archimedes نوشته شده:به نظر من این امکان وجود دارد در سرعت های بیشتر از سرعت نور بدلیل گذر از نور دور شده از شما و جلو زدن از نور گذشته از وقایع پیشین، شما قادر به دیدن زمانی خواهید بود که لحظه ای پیش مشاهده کرده اید.

مگر نه این است که سرعت نور برای همه دستگاه های لخت ثابت است؟
حال واقعا می توان از نور جلو زد؟

Plasma نوشته شده:

Archimedes نوشته شده:به نظر من این امکان وجود دارد در سرعت های بیشتر از سرعت نور بدلیل گذر از نور دور شده از شما و جلو زدن از نور گذشته از وقایع پیشین، شما قادر به دیدن زمانی خواهید بود که لحظه ای پیش مشاهده کرده اید.

مگر نه این است که سرعت نور برای همه دستگاه های لخت ثابت است؟
حال واقعا می توان از نور جلو زد؟

خب نور نیز مانند تمام جنبش گر های دیگه رو چهارچوب صفحه فضا-زمان حرکت می کنه.
فقط کافیه 1- صفحه(فضا-زمان) رو خم کنی،2- دو تا سوراخ رو دو صفحه ایجاد کنی و درنهایت یک کرم چاله داریم
خبر خوب اینکه اگه از درون این کرمچاله عبور کنیم از نور جلو می زنیم.
خبر بد اینکه هیچ کرمچاله ای تابحال رویت نشده، ساخته نشده، بسیار ناپایداره( در صورت وجود) و بسیار ریزه.
ولی با اینحال از لحاظ تئوری شدنیه.
موفق باشید

Archimedes نوشته شده:انسان رویدادهای مختلف را براساس تقدم و تاخر نور رسیده از آن رویدادها نسبت به مشاهده گر دیگری نسبت به زمان آگاهی پیدا می کند. و برای آن مقاطع مختلف مشخص می کند. و اندازه گیری می کند.
حال براساس نسبیت خاص سرعت اثری بر جسم متحرک می گذارد که جرم آن را زیاد و طول آن را کم می کند.
در سرعت های بسیار زیاد در حد سرعت نور براساس نظریه نسبیت خاص اینشتین ابعاد جسم متحرک به صفر رسیده و جرمش بی نهایت می شود و گذشت زمان برای جسم متحرک و از دید مشاهدگر سوار بر آن در گذر مشاهده گر های ساکن کندتر شده و در سرعت های نور زمان برای هر مشاهده گر نسبت به مشاهده گر دیگری می ایستد و به عبارتی اجسام متحرک برای مشاهده گر یخ می زند و دچار انجماد می شوند.
به نظر من این امکان وجود دارد در سرعت های بیشتر از سرعت نور بدلیل گذر از نور دور شده از شما و جلو زدن از نور گذشته از وقایع پیشین، شما قادر به دیدن زمانی خواهید بود که لحظه ای پیش مشاهده کرده اید.
پس در زمان به عقب می روید.

گفته های شما کاملا درست هستند، البته این نکته هم شایان ذکر است که با رسیدن سرعت جسم به حد نهائی سرعت نور، زمان واقعا می ایستد. این قضیه مستقل از وجود یک مشاهده گر خارجی و حتی مستقل از رفتار فوتونها در امکان رسیدن به سنسورهای نوری (چشم) ناظر است. در واقع زمان؛ مستقل از فوتونهای نور و اندازه گیری مشاهده گر می ایستد و حتی در سرعتهای ورای حد سرعت نور هم، زمان رو به عقب می رود و جرم هم موهومی می شود.(مثل بحث تاکیونها)

اولا این نظریه ربطی به زمان نداره دوما این که فقط در محیط خلا باید باشه و مقصود انیشتین این بوده که اگر در خلا هرجسمی را به سرعت نور یا بیشتر برسانیم از هم پاشیده میشه و به نور یا انرژی تبدیل میشه و اگر این انرژی هارو به جرم بخواهیم تبدیل کنیم باید سرعت جسم را بسیار کم کنیم و ان را در فشار زیاد قرار دهیم و این که اگر با سرعت نور در صفینه حرکت کنیم صفینه از هم پاشیده میشود و ساعت هم نابود میشه و این چرت و پرته که ساعت کند میشه چون هیچ دلیل علمی ندارد.

aliwardead نوشته شده:اولا این نظریه ربطی به زمان نداره دوما این که فقط در محیط خلا باید باشه و مقصود انیشتین این بوده که اگر در خلا هرجسمی را به سرعت نور یا بیشتر برسانیم از هم پاشیده میشه و به نور یا انرژی تبدیل میشه و اگر این انرژی هارو به جرم بخواهیم تبدیل کنیم باید سرعت جسم را بسیار کم کنیم و ان را در فشار زیاد قرار دهیم و این که اگر با سرعت نور در صفینه حرکت کنیم صفینه از هم پاشیده میشود و ساعت هم نابود میشه و این چرت و پرته که ساعت کند میشه چون هیچ دلیل علمی ندارد.

بنظر میاد که شما با نسبیت خاص آشنایی ندارید.
دو تا سوال از شما:
1- منظور شما اینه که نظریه نسبیت خاص با نور هیچ ارتباطی نداره؟
2- کجا گفته شده جرم با رسیدن به سرعت نور از هم می پاشه؟

candle نوشته شده:

Archimedes نوشته شده:انسان رویدادهای مختلف را براساس تقدم و تاخر نور رسیده از آن رویدادها نسبت به مشاهده گر دیگری نسبت به زمان آگاهی پیدا می کند. و برای آن مقاطع مختلف مشخص می کند. و اندازه گیری می کند.
حال براساس نسبیت خاص سرعت اثری بر جسم متحرک می گذارد که جرم آن را زیاد و طول آن را کم می کند.
در سرعت های بسیار زیاد در حد سرعت نور براساس نظریه نسبیت خاص اینشتین ابعاد جسم متحرک به صفر رسیده و جرمش بی نهایت می شود و گذشت زمان برای جسم متحرک و از دید مشاهدگر سوار بر آن در گذر مشاهده گر های ساکن کندتر شده و در سرعت های نور زمان برای هر مشاهده گر نسبت به مشاهده گر دیگری می ایستد و به عبارتی اجسام متحرک برای مشاهده گر یخ می زند و دچار انجماد می شوند.
به نظر من این امکان وجود دارد در سرعت های بیشتر از سرعت نور بدلیل گذر از نور دور شده از شما و جلو زدن از نور گذشته از وقایع پیشین، شما قادر به دیدن زمانی خواهید بود که لحظه ای پیش مشاهده کرده اید.
پس در زمان به عقب می روید.

گفته های شما کاملا درست هستند، البته این نکته هم شایان ذکر است که با رسیدن سرعت جسم به حد نهائی سرعت نور، زمان واقعا می ایستد. این قضیه مستقل از وجود یک مشاهده گر خارجی و حتی مستقل از رفتار فوتونها در امکان رسیدن به سنسورهای نوری (چشم) ناظر است. در واقع زمان؛ مستقل از فوتونهای نور و اندازه گیری مشاهده گر می ایستد و حتی در سرعتهای ورای حد سرعت نور هم، زمان رو به عقب می رود و جرم هم موهومی می شود.(مثل بحث تاکیونها)

بی گمان مسئله تندای گذر زمان مستقل از دید ناظر اتفاق می افتد و این موضوع مسئله چیستی زمان را بغرنج تر می کند. و این موضوع هم وجود دارد که ذرات تاکیون در آزمایشگاه آشکار نشده.