سقوط آزاد و نیروی جزر و مدی
ارسال شده: پنجشنبه ۱۳۹۶/۱۲/۱۰ - ۱۸:۳۵
طبق اصل نسبیت عام، ناظر های در حال سقوط موضعا (هر لحظه) لخت هستند. یعنی در صورت انجام هر آزمایش فیزیکی، نتیجه ای بدست آمده توسط آن ها با ناظری که دارای سرعت ثابت می باشد، یکسان است. بنابرین هر جسم در حال سقوط می تواند خود را ساکن فرض کرده و حرکت را به جسم دوم نسبت دهد. از آنجایی که اثر گرانش با فاصله بین دو جسم رابطه عکس دارد، شتاب گرانشی برای هر جسم در حال سقوط آزاد، بر روی نقاط مختلف آن ناظر متفاوت می باشد. به عنوان مثال اگر جسم در حال سقوط یک انسان باشد، شتاب گرانشی ایجاد شده بر روی پاها بیشتر از شتاب گرانشی ایجاد شده روی سر است. در نتیجه این ناظر می تواند سقوط آزاد خود را به واسطه این اختلاف شتاب احساس کند و متوجه حرکت خود شود. در حالی که طبق اصل نسبیت عام، ناظر در حال سقوط آزاد لخت است و نمی تواند متوجه حرکتش شود. چگونه این دو را می توان سازگار کرد؟