سفینه های فضایی واقعاً در فضا چه شکلی خواهند بود؟

مدیران انجمن: parse, javad123javad

ارسال پست
نمایه کاربر
rohamavation

نام: roham hesami radرهام حسامی راد

محل اقامت: 100 مایلی شمال لندن جاده آیلستون، لستر، لسترشر. LE2

عضویت : سه‌شنبه ۱۳۹۹/۸/۲۰ - ۰۸:۳۴


پست: 3222

سپاس: 5492

جنسیت:

تماس:

سفینه های فضایی واقعاً در فضا چه شکلی خواهند بود؟

پست توسط rohamavation »

در فضا فقط نور مستقیم خورشید از نزدیکترین ستاره وجود دارد (نور ستاره های دیگر از نظر روشنایی ناچیز است). روی زمین نیز آسمانی داریم که مقداری از نور خورشید را در همه جهات پراکنده می کند و نور محیط را ایجاد می کند. اما در فضا، آسمانی برای ایجاد نور محیطی وجود ندارد. در نتیجه، یک فضاپیما در داخل منظومه شمسی با یک طرف در نور روشن و یک طرف در سایه عمیق، بسیار شبیه به هلال ماه روشن می شود. از طرف دیگر، فضاپیمایی که خارج از هر منظومه شمسی است و بنابراین از همه ستارگان بسیار دور است، جدا از نورهای داخلی خود کاملاً تاریک خواهد بود. چنین وسایل نقلیه ای در اعماق فضا مانند وسایل نقلیه روی زمین در شب به دور از چراغ های خیابان و بدون ماه به نظر می رسند. فیلم‌ها و نمایش‌های تلویزیونی که سفینه‌های فضایی را با نور محیط به تصویر می‌کشند نادرست هستند. توجه داشته باشید که فضاپیمایی که بسیار نزدیک به یک سیاره است، مانند ایستگاه فضایی بین المللی، اگر در طول روز باشد، توسط نور محیطی از سیاره روشن می شود.اما در فضا، آسمانی برای ایجاد نور محیطی وجود ندارد. در نتیجه، یک فضاپیما در داخل منظومه شمسی با یک طرف در نور روشن و یک طرف در سایه عمیق، بسیار شبیه به هلال ماه روشن می شود. ... چنین وسایل نقلیه ای در اعماق فضا مانند وسایل نقلیه روی زمین در شب به دور از چراغ های خیابان و بدون ماه به نظر می رسند
اینکه فضا در فضا چگونه به نظر می رسد بستگی به آنچه در اطراف شما وجود دارد که ممکن است نور را پراکنده کند. چشم انسان با شرایط مختلف نور بسیار سازگار است، در شرایط نور کم عنبیه گشاد می شود تا حداکثر نور را وارد کند، در شرایط نوری بالا منقبض می شود تا نور را محدود کند تا به شبکیه مقدار ثابتی نور بدهد و از آن محافظت کند. آسیب ناشی از نور زیاد
روی زمین نمی توانید ستاره ها را در روز ببینید زیرا جو نور خورشید را پراکنده می کند. البته ستارگان هنوز آنجا هستند اما توسط نور دیگر غرق می شوند. همچنین مردمک چشم شما کوچکتر از آن است که به ساطع کننده های نور کم حساسیت نشان دهد. تعداد ستاره هایی که در شب روی زمین می بینید به وضعیت جو و میزان نور پراکنده آن بستگی دارد، به همین دلیل است که رصدخانه های مدرن در ارتفاعات دور از هرگونه آلودگی نوری ساخته می شوند.
در فضا آنچه می بینید با آنچه در اطراف شماست و آنچه نور را در جهت شما پراکنده می کند تعیین می شود. سطح ماه در برابر نور خورشید بسیار روشن است، بنابراین اگر روی سطح بایستید و به ماه نگاه کنید مردمک چشم شما منقبض می شود و ستاره های کمتری خواهید دید.
اگر در فضا شناور هستید، در نزدیکی هیچ منبع پراکنده نور، در حالی که خورشید از میدان دید شما خارج است، چشمان شما گشاد می شوند و در حداکثر حساسیت خود قرار می گیرند (پس از 20 دقیقه - زمان می برد تا دید در شب شما شروع به کار کند. به طور کامل) آنچه می‌بینید عمیق‌ترین و عمیق‌ترین سیاهی است که با نوک تزلزل‌ناپذیر ستارگان نقطه‌گذاری شده است (بدون هیچ گونه چشمکی چون جوی وجود ندارد)، و درخششی درخشان از راه شیری. این تفاوت چندانی با نگاه کردن به آسمان از رصدخانه پالومار (یا هر نقطه مرتفع دیگری) در یک شب صاف و بدون ماه نخواهد داشت - در پالومار شما از لایه ای از شیشه یا پلاستیک که برای نگه داشتن شما طراحی شده است، نگاه نمی کنید. از خفگی، اما منظره در فضا حتی تماشایی تر خواهد بود.
ماه جوی ندارد که بتوان از آن برای پراکنده کردن نور صحبت کرد، بنابراین اگر روی سطح ماه رو به بالا دراز بکشید و خورشید و زمین در میدان دید شما نباشند، همان چیزی است که اگر در فضای باز بودید. فضا. به محض اینکه زمین، ماه یا خورشید در دید شما قرار گرفت، نور باعث می شود چشم شما منقبض شود و ستاره های کمتری ببینید.I hope I help you understand the question. Roham Hesami smile072 smile261 smile260 رهام حسامی ترم پنجم مهندسی هوافضا
تصویر

ارسال پست