نسل جدید سفینه های فضایی ناسا

[کمال الماسی]

سازمان فضایی آمریکا- ناسا-، سفینه رفت و برگشت(شاتل) دیسکاوری را برای اعزام به ایستگاه بین المللی فضایی به سکوی پرتاب خود در پایگاه کندی در فلوریدا منتقل کرده است.

قرار است دیسکاوری پس از ماه ها تعمیر و بازسازی، در اواسط تیر ماه (اوائل ژوئیه) به فضا پرتاب شود. پیش از این قرار بود این سفینه در ماه جاری (می ) به مدار زمین پرتاب شود که ماموریت آن به خاطر کشف يک حس گر معيوب در مخزن سوخت، به تاخیر افتاد. ديسکاوری آخرين بار تابستان سال گذشته به ايستگاه فضایی بين المللی سفر کرد.

٢۵ سال است که این سفینه ها فضانوردان و محققان ناسا را به مدار زمین منتقل کرده اند و پیچیده ترین ماشین ساخت بشر به حساب می آیند. ناسا اینک در حال ساخت سفینه ای جدید برای ماموریت های پیش روی خود است.

بیست و پنج سال است که این سفینه ها فضانوردان و محققان ناسا را به مدار زمین منتقل کرده اند و پیچیده ترین ماشین ساخت بشر به حساب می آیند.

بر اساس برنامه ریزی های انجام شده، سفینه جدید ناسا از پنج سال دیگر انتقال فضانوردان و تجهیزات به ایستگاه بین المللی فضایی را آغاز خواهد کرد و پس از آن در سال ۲۰۱۸ راهی کره ماه و حتی سیاره مریخ خواهد شد.

این سفینه بر اساس فضاپیمای آپولو که در دهه های ٦٠ و ٧٠ میلادی در ناوگان فضایی آمریکا فعال بود، طراحی شده و در عین حال از مزیت های زیادی برخوردار است که ماموریت های پیش روی ناسا را امکان پذیر خواهد کرد.

سفینه نامبرده سه برابر بزرگتر از آپولو است و می تواند ٤ تا ٦ سرنشین داشته باشد. انرژی الکتریکی مورد نیاز آن از باطری های خورشیدی تامین می شود ولی موتور پیش رانش هر دو واحد کپسول و ماه نشین آن، برای استفاده از سوخت متان مایع طراحی شده است.

قرار است دیسکاوری در اواسط تیر ماه (اوائل ژوئیه) به فضا پرتاب شود

دانشمندان ناسا می گویند مواد لازم برای تولید متان مایع در جو مریخ وجود دارد و به همین سبب در نظر دارند با توجه به شرایط ماموریت های آینده خود، از این سوخت استفاده کنند.

قرار است سفینه جدید ناسا در ماموریت های اولیه خود به ماه، بین ٤ تا ٧ روز بر روی سطح آن مستقر شود. ولی در سفرهای بعدی می تواند تا ٦ ماه بر روی این کره باقی بماند و به عنوان یک ایستگاه فضایی عمل کند.

برخلاف آپولو که تنها قادر به فرود در منطقه استوایی ماه بود، موتورهای پیش رانشی سفینه جدید ناسا به گونه ای طراحی شده است که نشستن در همه مناطق جغرافیایی این کره را ممکن می سازد.

موشک های پرتاب کننده این سفینه از موشک های پرتاب کننده شاتل قدرت بیشتری دارد و می تواند ١٢۵ تن بار را به راحتی به مدار زمین منتقل کند. این میزان یک و نیم برابر وزن شاتل است.

برخلاف آپولو که تنها قادر به فرود در منطقه استوایی ماه بود، موتورهای پیش رانشی سفینه جدید ناسا به گونه ای طراحی شده است که نشستن در همه مناطق جغرافیایی این کره را ممکن می سازد.

ناسا می خواهد فضانوردان خود را با استفاده از این سفینه جدید سالانه دو بار به ماه بفرستد. قرار است این فضانوردان در قطب جنوب ماه یک ایستگاه فضایی ایجاد کنند. دانشمندان می گویند در این قسمت، مقدار زیادی یخ و هیدروژن وجود دارد و می توان به آن به عنوان سکوی پرتابی به مریخ نگاه کرد.

واشنگتن پریزم