سلام؛
یک سوال خیلی رندوم: می خواستم بدونم آیا عدد اکسایش به الکترونگاتیوی عنصرها ربطی داره؟
الکترونگاتیوی عنصرها
-
rohamavation
نام: roham hesami radرهام حسامی راد
محل اقامت: 100 مایلی شمال لندن جاده آیلستون، لستر، لسترشر. LE2
عضویت : سه‌شنبه ۱۳۹۹/۸/۲۰ - ۰۸:۳۴
پست: 2683-
سپاس: 4748
- جنسیت:
تماس:
الکترونگاتیوی عنصرها
الکترونگاتیویElectronegativity یک خاصیت شیمیایی و بیانگر تمایل یک اتم به جذب جفت الکترون اشتراکی به سمت خود هستش. الکترونگاتیوی یک اتم با عدد اتمی و فاصله الکترون لایه آخر از هسته ارتباط داره. هرقدر الکترونگاتیوی بیشتر باشه میزان جذب الکترون در یک اتم یا گروه‌های جانشین (Substituent)بیشتره. سزیم، یک فلز قلیایی با کمترین میزان الکترونگاتیوی (0/79) و فلوئور، یک هالوژن با بیشترین الکترونگاتیوی (3/98) .. دقوانین تخصیص اعداد اکسیداسیون به اتم ها به صورت دلخواه اختصاص نمیدن بلکه بر اساس الکترونگاتیوی نسبی عناصر است.در مولکول ها، اتم های الکترونگاتیو بیشتر از اتم های الکترونگاتیو کمتر الکترون می گیرند و حالت های اکسیداسیون منفی دارند. مقدار عددی حالت اکسیداسیون برابر با تعداد الکترون های از دست رفته یا به دست اومده.الکترونگاتیوی (χ) تمایل یک اتم برای جذب جفت الکترون مشترک یک پیوند کووالانسی به سمت خودش هست. برای اندازه گیری الکترونگاتیوی از مقیاس پالینگ استفاده میشه پاولینگ مفهوم الکترونگاتیوی را اینگونه میگه که پیوندهای کووالانسی بین دو اتم مختلف A و B، از متوسط قدرت پیوندهای دو اتم مشابه (A_A) و (B-B) بیشتر است. بر اساس نظریه پیوندهای والانسی، پایداری بیشتر موکول‌های دو اتمی (یا بیشتر) به دلیل سهم ساختار یونی (Ionic Canoncial Form) در پیونده
در نهایتتفاوت الکترونگاتیوی بین دو اتم A و B به صورت زیر بیان شد:$\mid \chi_A – \chi_B\mid = (eV)^{-1/2}\sqrt{E_d (A B) – \frac{E _d (AA) + E_d(BB)}{2}}$
در این رابطه:$E_d$
: انرژی تفکیک پیوندهای A_B، A_A و B_B بر حسب الکترون‌ولت است.
ضریب $(eV)^{-1/2}$
به منظور بدون بعد کردن رابطه آورده شده استب رای محاسبه الکترونگاتیوی پاولینگِ یک عنصر، به انرژی‌های تفکیک پیوند حداقل دو نوع از پیوندهای کووالانسی آن عنصرها نیاز ه در این خصوص، داده‌های پاولینگ برای استفاده بهتر در ترمودینامیک،
از نقاط قوت معادله پاولینگ باید به رابطه نسبتا دقیق برای انرژی‌های تفکیک پیوند اشاره کرد که :$E _d (A B) = \frac{E _ d (A A) + E _d ( B B )} {2} + ( \chi _ A – \chi _ B ) ^ 2 eV$ به طور کلی، هرقدر اختلاف الکترونگاتیوی بین دو اتم بیشتر باشه قطبیت پیوند حاصل از آن دو اتم بیشتر است. اتم با الکترونگاتیوی بیشتر، سر منفی پیوند را تشکیل می‌دهد.$F > O > Cl > N > Br > I > S > C > H >$الکترونگاتیوی به سادگی معیاری از توانایی یک اتم برای جذب الکترون در یک چارچوب کووالانسی است.
بنابراین با توجه به اینکه مانند بارها دفع می کنند (الکترون ها الکترون ها را دفع می کنند) ... نتیجه می شود که عناصر در حالت اکسیداسیون بالا الکترونگاتیو تر هستند - یعنی بیشتر قادر به جذب و تثبیت الکترون ها هستند. عناصر با حالت اکسیداسیون بالا اساساً الکترون‌هایشان را ربوده‌اند و احتمالاً درجاتی از بار مثبت جزئی را تحمل می‌کنن. این برای جذب و تثبیت الکترون‌های مجاور خوب است.برعکس، یک جفت تنها را در نظر بگیرید - که تعریف شده است که دارای الکترونگاتیوی 0 است.
در نهایتتفاوت الکترونگاتیوی بین دو اتم A و B به صورت زیر بیان شد:$\mid \chi_A – \chi_B\mid = (eV)^{-1/2}\sqrt{E_d (A B) – \frac{E _d (AA) + E_d(BB)}{2}}$
در این رابطه:$E_d$
: انرژی تفکیک پیوندهای A_B، A_A و B_B بر حسب الکترون‌ولت است.
ضریب $(eV)^{-1/2}$
به منظور بدون بعد کردن رابطه آورده شده استب رای محاسبه الکترونگاتیوی پاولینگِ یک عنصر، به انرژی‌های تفکیک پیوند حداقل دو نوع از پیوندهای کووالانسی آن عنصرها نیاز ه در این خصوص، داده‌های پاولینگ برای استفاده بهتر در ترمودینامیک،
از نقاط قوت معادله پاولینگ باید به رابطه نسبتا دقیق برای انرژی‌های تفکیک پیوند اشاره کرد که :$E _d (A B) = \frac{E _ d (A A) + E _d ( B B )} {2} + ( \chi _ A – \chi _ B ) ^ 2 eV$ به طور کلی، هرقدر اختلاف الکترونگاتیوی بین دو اتم بیشتر باشه قطبیت پیوند حاصل از آن دو اتم بیشتر است. اتم با الکترونگاتیوی بیشتر، سر منفی پیوند را تشکیل می‌دهد.$F > O > Cl > N > Br > I > S > C > H >$الکترونگاتیوی به سادگی معیاری از توانایی یک اتم برای جذب الکترون در یک چارچوب کووالانسی است.
بنابراین با توجه به اینکه مانند بارها دفع می کنند (الکترون ها الکترون ها را دفع می کنند) ... نتیجه می شود که عناصر در حالت اکسیداسیون بالا الکترونگاتیو تر هستند - یعنی بیشتر قادر به جذب و تثبیت الکترون ها هستند. عناصر با حالت اکسیداسیون بالا اساساً الکترون‌هایشان را ربوده‌اند و احتمالاً درجاتی از بار مثبت جزئی را تحمل می‌کنن. این برای جذب و تثبیت الکترون‌های مجاور خوب است.برعکس، یک جفت تنها را در نظر بگیرید - که تعریف شده است که دارای الکترونگاتیوی 0 است.
