هوپا، انجمن علم ایران

super gravity نوشته شده:جهان مرز دارد یا خیر؟

candle نوشته شده:

super gravity نوشته شده:جهان مرز دارد یا خیر؟

خیر؛ جهان کرانمند نبوده و مرز، ابتدا و یا انتهای مکانی مشخصی ندارد.

Hiro نوشته شده:

candle نوشته شده:

super gravity نوشته شده:جهان مرز دارد یا خیر؟

خیر؛ جهان کرانمند نبوده و مرز، ابتدا و یا انتهای مکانی مشخصی ندارد.

ابتدا هم نداره؟!

مهدى احمدى نوشته شده:هر موجود زنده اى در جهان سه بعدى داراى يك جهان اختصاصى با ابتدا و انتهاى اختصاصى و زمان ويژه است كه در آن جهان او اصل و تمام موجودات عالم فرعند ، با مرگ او جهان اختصاصى او با اصل و فرعش پايان مى يابد و اما او بخشى از جهان ديگران ولى فرع است پس جهان سه بعدى در كل مرزى ندارد اما در جز مرز آن پايان زندگى فرد است و محدود ، جهان موجود در يك فوتون نور مرز مستقيم الخط دارد (طول و عرض ) پس از تر كيب با مابقى فوتون ها و اضافه شدن سرعت، زمان نامحدود مى شود

Archimedes نوشته شده:فیزیک دانان هیچ مرزی را برای جهان متصور نیستند بلکه به هیچ وجه جهان کرانمند نیست، بیکران است.
از بیگ بنگ تا بحال ۱۳۷۵۰۰۰۰۰۰۰ سال گذشته است و اگر به فرض گسترش کیهان و فضا-زمان یا بهتر بگوییم براساس مدل آلن گوث، تورم کیهان چنانچه با سرعت نور بوده باشد.
در این صورت وسعت کیهان باید بیش از ۱۳۷۵۰۰۰۰۰۰۰ سال نوری باشد، با این حال اگر حرکتی در مسیر مستقیم بدون تغییر جهت انام دهید در نهایت به مرز کیهان نمی رسید، بلکه به جای اول خود می رسید و این بخاطر توپولوژی یک رویه ای صفحه فضا-زمان است (به عنوان مثال اشکالی شبیه نوار موبیوس و بطری کلاین) .
و این توپولوژی و این انحنای شگفت انگیز که جهان محدود را نامحدود (بی کران) جلوه می کند، بخاطر انحنای فضا-زمان بواسطه مجموع مادی و انرژی درون آن است.
به عنوان مثال بر روی سطح زمین حرکت کنید.
خواهید دید که به مرز و کرانه ای نخواهید رسید، بلکه به جای اول خود باز می گردید، حتی اگر مسیر حرکت خود را تغییر ندهید.(با اینکه سطح زمین محدود است، ولی نامحدود جلوه می کند.)

alijohar نوشته شده:

Archimedes نوشته شده:فیزیک دانان هیچ مرزی را برای جهان متصور نیستند بلکه به هیچ وجه جهان کرانمند نیست، بیکران است.
از بیگ بنگ تا بحال ۱۳۷۵۰۰۰۰۰۰۰ سال گذشته است و اگر به فرض گسترش کیهان و فضا-زمان یا بهتر بگوییم براساس مدل آلن گوث، تورم کیهان چنانچه با سرعت نور بوده باشد.
در این صورت وسعت کیهان باید بیش از ۱۳۷۵۰۰۰۰۰۰۰ سال نوری باشد، با این حال اگر حرکتی در مسیر مستقیم بدون تغییر جهت انام دهید در نهایت به مرز کیهان نمی رسید، بلکه به جای اول خود می رسید و این بخاطر توپولوژی یک رویه ای صفحه فضا-زمان است (به عنوان مثال اشکالی شبیه نوار موبیوس و بطری کلاین) .
و این توپولوژی و این انحنای شگفت انگیز که جهان محدود را نامحدود (بی کران) جلوه می کند، بخاطر انحنای فضا-زمان بواسطه مجموع مادی و انرژی درون آن است.
به عنوان مثال بر روی سطح زمین حرکت کنید.
خواهید دید که به مرز و کرانه ای نخواهید رسید، بلکه به جای اول خود باز می گردید، حتی اگر مسیر حرکت خود را تغییر ندهید.(با اینکه سطح زمین محدود است، ولی نامحدود جلوه می کند.)

سلام
اما فرض من ، خط مستقيم و مستقل از گرانش بود ، در چنين شرايطي چي ميگيد ،؟

Persios نوشته شده:تا جایی که من می دونم اثر خمش و گرانش ماده نیست که جهان را به صورت یک کره در می آورد بلکه از آن جایی که کل فضا زمان 10 بعدی است کل دنیای سه بعدیه ما به صورت یک کره ی چهار بعدی در جهت بعد بالاتر با مقدار مشخص بر مساحت (مانند خمیدگی کروی یک کره) خمیده است که این خمیدگی در جهت بعد جهارم است و به همین دلیل ما هیچ گونه نمی توانیم این خمیدگی رو حس کنیم (مانند وقتی که بر روی زمین هستیم و خیال می کنیم زمین صاف است با این تفاوت که این خمیدگی را حتی با اوج گرفتن در بعد سوم هم نمی توان فهمید) و در نهایت این مقدار مشخص خمش در مساحت در بعد چهارم به یک کره ی چهار بعدی می انجامد .
برای مثال اگر ما از زمین در هر جهت بالا پایین چپ راست جلو و عقب یک سفینه ارسال کنیم و هر سفینه در تمام مدت به صورت مستقیم و بدون تغییر مسیر ادامه دهد در آخر همه ی آنها به زمین باز میگردند به صورتی که اگر از راست شروع کرده باشد از چپ به زمین باز خواهد گشت و به همین صورت در تمام جهات

Archimedes نوشته شده:

alijohar نوشته شده:

Archimedes نوشته شده:فیزیک دانان هیچ مرزی را برای جهان متصور نیستند بلکه به هیچ وجه جهان کرانمند نیست، بیکران است.
از بیگ بنگ تا بحال ۱۳۷۵۰۰۰۰۰۰۰ سال گذشته است و اگر به فرض گسترش کیهان و فضا-زمان یا بهتر بگوییم براساس مدل آلن گوث، تورم کیهان چنانچه با سرعت نور بوده باشد.
در این صورت وسعت کیهان باید بیش از ۱۳۷۵۰۰۰۰۰۰۰ سال نوری باشد، با این حال اگر حرکتی در مسیر مستقیم بدون تغییر جهت انام دهید در نهایت به مرز کیهان نمی رسید، بلکه به جای اول خود می رسید و این بخاطر توپولوژی یک رویه ای صفحه فضا-زمان است (به عنوان مثال اشکالی شبیه نوار موبیوس و بطری کلاین) .
و این توپولوژی و این انحنای شگفت انگیز که جهان محدود را نامحدود (بی کران) جلوه می کند، بخاطر انحنای فضا-زمان بواسطه مجموع مادی و انرژی درون آن است.
به عنوان مثال بر روی سطح زمین حرکت کنید.
خواهید دید که به مرز و کرانه ای نخواهید رسید، بلکه به جای اول خود باز می گردید، حتی اگر مسیر حرکت خود را تغییر ندهید.(با اینکه سطح زمین محدود است، ولی نامحدود جلوه می کند.)

سلام
اما فرض من ، خط مستقيم و مستقل از گرانش بود ، در چنين شرايطي چي ميگيد ،؟

سلام
اگر از کل ماده و انرژی در جهان چشم پوشی کنیم و صفحه فضا-زمان را صفحه ای تخت و بدون هیچ انحنایی در نظر بگیریم درست شبیه یک صفحه کاغذ.
در این صورت ما در انتهای کیهان لبه ای (کرانه و مرز) خواهیم داشت.
ولی معنی آن این نیست که ما دقیقا به لبه فضا-زمان خواهیم رسید(مانند یک پرتگاه نیست)، بلکه به مکانی از فضا-زمان خواهیم رسید که دیگر حرکت بیشتر از آن نقطه از فضا-زمان ممکن نخواهد بود مانند یک دیوار نامرئی(یا یک دیوار تاریک البته نه به رنگ سیاه).
زیرا بعد از آن دیگر چارچوب حرکتی (انتهای صفحه فضا-زمان) نخواهیم داشت، و در آنجا هیچ فضایی نیست.
به این معنی که به انتهای ابعاد رسیده اید.