آیا قوانین فیزیک مطلق هستند؟

[SARINA S]

نظر شما چیه؟

[mahboobeh]

نظر شما چیه؟

وقتی می گیم قانون یعنی این که نباید تغییر پذیر باشه ولی خب استثناهایی داره
مثل قانون جاذبه نیوتون که بعضی جاها اجسام خلاف جهت جاذبه حرکت می کنن

[aht_Astronomy]

خیر همشون نسبی اند
تو این جهان همه چیز نسبی نه مطلق
مثل حرکت زمان نیرو

[محمد پاسگال]

من فکر کنم انیشتن توی نظریه نسبیت همه چیز گفته

[hhamid]

تو این جهان همه چیز نسبی نه مطلق

[pegah.p]

دقیقا"! نسبی هستن و تنها تا وقتی معتبرن که قانون دیگه ای دقیق تر از اونا نباشه. همون طور که بارها در طول تاریخ علم قوانین جدیدتر و بهتری جایگزین قوانین قبلی شدن.

تو این جهان همه چیز نسبی نه مطلق

[SARINA S]

در اصل میخواستم به این سوال برسم.آیا بدیهی ترین قوانین فیزیک امکان داره که با احتمال بسیار کم و بسیار نزدیک به صفر نقض بشن؟
مثلا آیا من میتونم بگم اگه توپو از فاصله یه متری بندازم احتمال خیلی خیلی خیلی کمی وجود داره که به زمین نخوره؟"اینکه به زمین بخوره به طرز واضحی محتمله اما اینکه نخوره صد درصد محال نیست"
این حرف درسته؟

[aht_Astronomy]

ممکنه به پات بخوره

[SARINA S]

چه بامزه!
فک کنم در بیان منظورم زیادی مرحله به مرحله پیش میرم!
تمام قوانین فیزیکی ما نتیجه برداشتی هستن که مطابق حواسمون از دنیا داریم.یعنی تجربه.مرحله اول رسیدن به یه اصل علمی بررسی حقایقه،و این حقایق به تجربه توسط ما درک میشن. اول با استفاده از حواسمون نشونه هایی از دنیا رو دریافت میکنیم؛بعد طبق اون نشونه ها واسه خودمون نتیجه هایی میگیریم(استدلال استقرایی) و بعد مطابق اون نتیجه ها با استفاده از استدلال استنتاجی حکم های کلی صادر میکنیم.در واقع پایه و اساس قوانین فیزیکی استقراس.
به استقرا هم ایرادات زیادی وارده،مهمترینش اینه که هیچوقت نمیتونه قطعی باشه.با احتمال بسیار نزدیک به صد درصد جواب میده ولی امکان نقض شدنش هم وجود داره.
یک حقیقت علمی از نظر منطقی هیچوقت قابل تکذیب یا تایید نیس و ما با استفاده از حواسمون نمیتونیم ثابت کنیم دنیای خارجی بیرون از اندیشه های ما واقعا وجود داره یا نداره.
با این حساب احتمال هیچ پدیده ای هرچند که خلاف قوانین فیزیک باشه صفر نیس.یعنی معلق موندن این توپ کذایی بین زمین و هوا محال نیس.

[hhamid]

چه بامزه!
فک کنم در بیان منظورم زیادی مرحله به مرحله پیش میرم!
تمام قوانین فیزیکی ما نتیجه برداشتی هستن که مطابق حواسمون از دنیا داریم.یعنی تجربه.مرحله اول رسیدن به یه اصل علمی بررسی حقایقه،و این حقایق به تجربه توسط ما درک میشن. اول با استفاده از حواسمون نشونه هایی از دنیا رو دریافت میکنیم؛بعد طبق اون نشونه ها واسه خودمون نتیجه هایی میگیریم(استدلال استقرایی) و بعد مطابق اون نتیجه ها با استفاده از استدلال استنتاجی حکم های کلی صادر میکنیم.در واقع پایه و اساس قوانین فیزیکی استقراس.
به استقرا هم ایرادات زیادی وارده،مهمترینش اینه که هیچوقت نمیتونه قطعی باشه.با احتمال بسیار نزدیک به صد درصد جواب میده ولی امکان نقض شدنش هم وجود داره.
یک حقیقت علمی از نظر منطقی هیچوقت قابل تکذیب یا تایید نیس و ما با استفاده از حواسمون نمیتونیم ثابت کنیم دنیای خارجی بیرون از اندیشه های ما واقعا وجود داره یا نداره.
با این حساب احتمال هیچ پدیده ای هرچند که خلاف قوانین فیزیک باشه صفر نیس.یعنی معلق موندن این توپ کذایی بین زمین و هوا محال نیس.

با شما موافقم
مثلا ممکن و محتمل است که در پرتاب سکه، بر روی لبه فرود بیاید یا تاس بر روی راس فرود بیاید یا ...
معمولا برای تعریف قوانین و نظریات. محوریت با توجیه بهتر است یعنی نظریه و قانونی که تجربه را بهتر توجیه کند درست تر است ولی این درستی نسبی است .