You-See نوشته شده:فقط محض خبر:
ابررسانا ها مدتهاست وجود دارند.
یه سرچ کنی بد نیست.
اگه منظورت از ابر رسانا چیزی بوده که مقاومت داره خیلی کم ... خب حرفه بی ربطی زدی چون بازم مقاومت دارن بهرحال اگه منظورت چیزی بوده که مقاومت نداره و ... توصیه خودت رو به خودت برمیگردونم یه سرچ بزنی بد نیست
lightwave نوشته شده:یه چیزی که نباید با هم قاطی بکنید اینه که در نقاط نوک تیز و با انحنای بالا چگالی بار و چگالی میدان الکتریکی زیاد است و نه پتانسیل.
پتانسیل الکتریکی در هر سطح رسانایی همیشه یکسان توزیع میشه و علت اینکه چگالی در نقاط به انحنای بالا زیاد است این است که بردار های میدان همیشه بر سطح رسانا عمود هستند.
فهمیدنش چیز خیلی پیچیده ای نیست.وقتی که بردار همیشه عمود باشد،در نقاطی که انحنای کم وجود دارد تعداد کمتری از بردار های میدان بر واحد سطح رسانا وارد میشوند و در مناطق با انحنای بالا ناچارا تعداد بیشتری بردار میدان باید از آن مناطق عبور کند که این باعث زیاد شدن چگالی میدان در آن نقاط میگردد.
به عنوان مثال دو کره رسانا یکی با شعاع 1 میلیمتر و دیگری با شعاع 10 متر در نظر بگیرید.طبیعتا کره ی کوچکتر انحنای بیشتری نسبت به کره ی بزرگ تر دارد.حالا اگر میدانی برداری عمود بر سطح برای این دو رسم کنیم میبینیم که خطوط میدان در کره کوچکتر(انحنای بیشتر)نسبت به کره بزرگتر فشرده تر و چگال تر هستند در صورتی که هر دو دارای یک پتانسیل میباشند و این یعنی چگالی میدان و پتانسیل الکتریکی ربطی به هم ندارند.
برای اینکه بهتر بفهمیدمیتونید میدان برداری که گفتم را رسم کنید.
خیلی ممنون یکم بیشتر تشریحش کنیم بد نیست
چون پتانسیل الکتریکی در جهت میدان الکتریکی کاهش پیدا می‌کند، خطها یا سطحهای هم پتانسیل باید در هر نقطه بر میدان عمود باشند. از آنجا که در حالت تعادل الکتروستاتیکی ، میدان الکتریکی در هر نقطه بر سطح رسانا عمود است. پس سطح رسانا همیشه یک سطح هم پتانسیل است. اگر چنین نباشد، بارهای الکتریکی در روی سطح رسانا آن قدر حرکت می‌کنند تا هیچ نیرویی بر آنها وارد نشود و باز هم یک سطح هم پتانسیل بدست می‌آید.
بنابرین چگالی سطحی که بی ربط به نظر میرسه به پتانسیل در واقع خودش تابعی از پتانسیله که به خاطر هم پتانسیل شدن تمام سطوح رسانا گاها مجبور میشه الکترون هارو در سطح نزدیک تر بهم نگه داره و همزمان پتانسیل دو سطح هم برابر شه
تا اینجاش حق تقریبا با جناب lightwave ه!
حالا راجب دوکره ... خب یکم مثال رو بقول بچه های فلسفه تنزل بدیم
)) بیایم بار هارو چندتا آدم حسود در نظر بگیریم که همیشه دوست دارن از هم دور باشن حالا اگه به این حسودا یه اتاق کوچیک بدیم و درش رو ببندیم به شدت تحت فشار و اذیت قرار میگیرن حالا اگه همونطوری که اونجا هستن دره یه اتاقه بزرگتر رو بهشون باز کنیم که تویه اون اتاقم 10 تا حسوده دیگست ولی چون اتاقش خیلی بزرگتر از این اتاقیه که حسودایه اتاق کوچیکتر توش زندگی میکنن بنابرین اونایی که نزدیکترن به در سریع میرن تو اتاق بزرگتر تا چشمشون به حسودایه دیگه نخوره تا جایی که حسودایه اتاق کوچیکه به اتاق بزرگه نگاه میکنن و میببنن تراکم حسودا تو اون اتاق قده اتاق خودشون شده و اینجاس که دیگه وارد اتاق دیگه نمیشن
حالا بار خب اگه یادمون باشه رسانا دوست داشت بارهارو در تمامه سطحش بطور یکسان پخش کنه و یادمونم هست که هرچی بار بدیم رسانا پتانسیله اون رسانا بالاتر میره تاحدی که اگه بیش تر از حده توانش بهش بار بدیم تخلیه میکنه
حالا یه کره ی بزرگتر (توپر مثلا) لزوما دارای فضای بیشتری برای گرفتن باره همینطور به نسبه کره ی کوچیکتر دارای فضای کمتری برای گرفتن باره!حالا اگه ما بیایم به جفتشون به یه میزان مثلا 10 عدد الکترون بدیم تو کوچیکه جایه کمتری برای بار ها هست تا کره بزرگه بنابرین چون تو کره کوچیکه بار ها اشباع شدن دوست دارن تو اولین فرصت به جایی برن که فضای بیشتری داشته باشن که از هم دورتر باشن حالا به نسبه هرچی به کره ی کوچیکتر بار بیشتر بدیم تمایل الکترونها برای رفتن به کره بزرگتر بیشتر میشه تا حدی که اگه دو کره رو نزدیک هم مثلا تو فاصله 10cm قرار بدیم و بیایم به کره کوچیک بار بدیم انقدر این حسودایه کوچولو تمایل به دورشدن از هم پیدا میکنن که بدونه سیم به شکل جرقه میرن کره بزرگتر
اصلا یه مثاله ساده رعد و برق! بارها تو ابر انباشته میشن اما به نسبه تویه ابر فضای کمتری برای الکترون ها هست تا کره زمین بنابرین بارها به کره زمین سفر میکنن تا برن به اتاق بزرگتر
