انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

مدیران انجمن: parse, javad123javad

نمایه کاربر
thetime

عضویت : یک‌شنبه ۱۳۹۳/۱۲/۲۴ - ۱۶:۲۵


پست: 369

سپاس: 93

جنسیت:

Re: انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

پست توسط thetime »

paradoxy نوشته شده:دوست عزیز، من جایی ادعا نکردم که با ریاضیات نسبیت آشنایی دارم، ادعا کردم که شما آشنایی ندارید، و خودتون هم پذیرفتید.
در ثانی اینجا فقط قرار بر حل ابهامات و پارادوکس های نسبیته و نه جای جنگ و دعوا. شما با نحوه بدست آوردن معادله انقباض طول آشنا نیستید. ابتدا نحوه اثبات انقباض لورنتس رو از سایت رشد مطالعه بکنید، بعد متوجه می شید که چرا نمیشه از انقباض طول، پیش از اثبات رابطه اتساع زمان استفاده کرد. اگه ابهامی باقی مونده بود به شکل خصوصی با شما صحبت میکنم. ضمنن من چیزی به نام انبساط زمان نمیشناسم، راجب اتساع زمان دارم صحبت میکنم.

پ. ن : پست 6 و 9 تاپیک رو هم بخونید، جواب سوالایی که براتون پیش اومده رو میگیرید.


منظورم از انبساط زمان همون اتساع زمانه

نمایه کاربر
thetime

عضویت : یک‌شنبه ۱۳۹۳/۱۲/۲۴ - ۱۶:۲۵


پست: 369

سپاس: 93

جنسیت:

Re: انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

پست توسط thetime »

من نگفتم که باید انقباض طول رو پیش از اتساع زمان حساب کرد اینجا حرفتون رو قبول دارم ولی
سایت رشد خیلی بد توضیح داده با این حال نیز نگفته که زمان با ضریب گاما به توان 2 متسع میشه.
اگه می خواید بدونین چطور بدون روبرویی با مشکل انقباض طول میشه اتساع زمان رو حساب کرد آزمایش ساعت نوری قطار رو بخونید.

نمایه کاربر
thetime

عضویت : یک‌شنبه ۱۳۹۳/۱۲/۲۴ - ۱۶:۲۵


پست: 369

سپاس: 93

جنسیت:

Re: انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

پست توسط thetime »

آزمایشی که میگم تو هالیدی هم کامل توضیح داده شده.

نمایه کاربر
assarzadeh

نام: امیر عصارزاده

عضویت : جمعه ۱۳۹۳/۱۰/۱۲ - ۲۱:۱۹


پست: 160

سپاس: 88

جنسیت:

تماس:

Re: انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

پست توسط assarzadeh »

دوست عزیز؛ آقا داود
برای حل مسئله ساعت نوری انیشتین، در بخش اول روش نسبتاً درستی بکار بردی و به رابطه 7 که درستیشو بعداً خودت تأیید کردی، رسیدی. اما ای کاش یه خورده بیشتر روش کار میکردی و به استدلال قوی تری میرسیدی. راجع به بخش دوم هم باید بگم ما مجاز نیستیم از اثر دوپلر استفاده کنیم؛ چون خود فرمول اثر دوپلر از انقباض طول و اتساع زمان - اونم به شکلی که شناخته شده هست - حاصل شده. اگرم بگیم اثر دوپلر رو میشه به روش تجربی بهش رسید، خب این صحیح؛ اما متقابلاً میشه به روش تجربی به فرمول اتساع زمان یا انقباض طول هم رسید. بنابراین میشه این دو پدیده رم جزو اصول به حساب آورد و دربارش بحث نکرد. ولی به هر حال ما میخوایم این پدیده ها رو فقط از روی اصول اول و دوم نسبیت به دست بیاریم. پیش از ورود به بحث اصلی اینو متذکر بشم که ظاهراً یادت رفته روی عبارت آخر رابطه 13، رادیکال بذاری و همچنین روی مخرج کسر رابطه 14 رادیکال بذاری. اون پستی هم که در تاریخ 22 شهريور ساعت 16:05 قرار دادی مبهمه و اشتباه مهمی که توش مرتکب شدی همون "یکی گرفتن" فاصله بین آینه ها از دید دو ناظر مختلفه. بگذریم؛ بپردازیم به حل مسئله.
- قطاری رو در نظر بگیرید که داره با سرعت ثابت v بر روی ریلی حرکت میکنه. فرض کنید طول قطار از دید ناظر روی ریل برابر l (اِل) باشه. همچنین فرض کنید در لحظه مبدأ زمانیِ ناظر روی ریل، منبع نوری که در عقب قطار تعبیه شده فوتونی به سمت جلوی قطار - درست در راستای حرکت نسبی قطار - بفرسته. ما تصویر این نقطه روی ریل رو علامت میزنیم و اونو P مینامیم. موقع رسیدن فوتون به جلوی قطار هم تصویر این نقطه رو روی ریل علامت میزنیم و اونو Q مینامیم. طول پاره خط PQ از دید ناظر روی ریل رو با x نشون میدیم و مدت زمانی که از دید این ناظر فوتون لازم داره تا مسیر PQ رو طی کنه با t0 نمایش میدیم. مطابق شکل زیر:
تصویر

در شکل 1 وضعیت قطار در دو لحظه t = 0 و t = t0 از دید ناظر روی ریل رسم شده. هدف ما یافتن ضریب انقباض طول در امتداد حرکت جسمه. ما این ضریب رو «آلفا» نامگذاری میکنیم. اگه مقدار این ضریب بزرگتر از یک باشه، اونگاه معلوم میشه که جسم در امتداد حرکتش (نسبت به چارچوبی که این حرکتو مشاهده میکنه) منقبض میشه؛ اگه آلفا مساوی یک باشه اونوقت هیچ انقباض و انبساط طولی نداریم؛ و چنانچه کوچکتر از یک باشه به این نتیجه میرسیم که طول جسم در امتداد حرکتش منبسط میشه و نه منقبض. با توجه به شکل 1 قطار از دید ناظر روی ریل مسافت x - l رو با سرعت v در مدت زمان t0 طی میکنه و در این مدت فوتون گسیل شده از عقب قطار مسافت x رو از نقطه P تا Q با سرعت c طی میکنه و خودشو به جلوی قطار میرسونه. پس میتونیم روابط زیر رو بنویسیم:
تصویر

حالا میخوایم ببینیم ناظر داخل قطار چی میبینه. با توجه به اصل دوم نسبیت (ثابت بودن سرعت نور) فوتون گسیل شده از دید ناظر داخل قطار هم با سرعت c خودشو از عقب قطار نزد P به جلوی قطار نزد Q میرسونه. مدت زمانی رو که این فوتون در راهه تا این مسیرو طی کنه با 0't نشون میدیم. چون در این چارچوب قطار در حالت سکون قرار داره پس طول اون برابره با «آلفا در l». اما چون از دید این ناظر پاره خط PQ با سرعت v در امتداد طولش حرکت میکنه، پس باید طول اون برابر باشه با: «x آلفاام» (این آلفای جدید طبق اصل اول نسبیت باید با آلفای قبلی برابر باشه). شکلهای زیرو ببینید.
تصویر

تصویر

شکل 2-1 لحظه گسیل فوتون از دید ناظر داخل قطار رو نشون میده و شکل 2-2 مربوط به لحظه رسیدن فوتون به جلوی قطاره. با توجه به توضیحات داده شده روابط زیرو میتونیم بنویسیم:
تصویر

ما در تلاشیم مقدار آلفا رو بر حسب v بدست بیاریم. به همین منظور از روابط بالا استفاده میکنیم و مینویسیم:
تصویر

همونطور که ملاحظه میکنید ضریب آلفا برابر همون ضریب گامای معروفه و به این ترتیب ما تونستیم میزان انقباض طول اجسام در راستای حرکتشونو تنها به کمک دو اصل نسبیت بدست بیاریم. میتونستیم به جای «x آلفاام» از 'x و به جای «آلفا در l» از 'l در معادلات استفاده کنیم. در اون صورت خواهیم داشت:
تصویر

این از انقباض طول در راستای حرکت اجسام smile036. میشه ثابت کرد که در راستای عمود بر حرکت اجسام هیچگونه انقباض یا انبساط طولی نداریم. اما قبل از اون بهتره میزان اتساع زمان رو مشخص کنیم. برای این کار کافیه حرکت قطار فوق رو تا اونجا دنبال کنیم که فوتون گفته شده به عقب قطار برگرده. فرض میکنیم در جلوی قطار آینه ای تعبیه شده تا اون فوتون رو از همون مسیر به عقب قطار برگردونه. من شکل مربوط به این عمل رو دیگه رسم نمیکنم و اونو به عهده خواننده میذارم. واضحه که مدت زمان رفت و برگشت فوتون از دید ناظر داخل قطار برابره با: 0'2t اما برای محاسبه زمان رفت و برگشت فوتون از دید ناظر روی ریل باید زمان برگشت نور رو با زمان رفت اون یعنی t0 جمع کنیم. فرض میکنیم مدت زمان رفت و برگشت کامل فوتون از دید ناظر روی ریل برابر باشه با t1. در این صورت زمان برگشت فوتون از دید این ناظر برابر میشه با: t1 - t0 در این صورت و به کمک رابطه 3 خواهیم داشت:
تصویر

برای یافتن میزان اتساع زمان کافیست مقدار کسر t1 / 2t'0 رو بدست بیاریم. و این با استفاده از رابطه بالا و 6 به راحتی به دست میاد:
تصویر

به این ترتیب میزان اتساع زمان هم مشخص شد؛ که برابر همون میزان انقباض طوله smile036 حالا با این نتایج اگه ساعت نوری انیشتین رو که درش نور به سمت سقف قطار تابیده و بازتاب میشه، بررسی کنیم مشخص میشه که ارتفاع قطار نباید در اثر سرعتش بیشتر یا کمتر بشه؛ یعنی در راستای عمود بر حرکت اجسام هیچگونه انقباض یا انبساط طولی نخواهیم داشت. جدا از اینکه چنین انقباض یا انبساط طولی منجر به تناقضات فاحشی میشه. که جناب nimafat هم اشاره ای به این موضوع داشت. انشالله تونسته باشم مسئله اتساع زمان و انقباض طول رو حل کرده باشم.
موفق باشید smile072

نمایه کاربر
[email protected]

نام: م. ج. معروف به گربه ی زَبادی

محل اقامت: تهران

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۹/۲۴ - ۱۱:۴۹


پست: 1454

سپاس: 514

جنسیت:

تماس:

Re: انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

پست توسط [email protected] »

روش حلت خیلی جالب بود. می خوام بدونم جایی این رو خوندی یا خودت کشفش کردی smile020 چون یه خرده متفاوت با حل هایی هست که توی کتاب هایی که من خوندم وجود داره.
البته که نوع بررسی تو با رعایت دو اصل اینشتین ظاهراً به چیزی جز این ساعت (منطبق با ساعت اینشتین) نمی رسه ولی این احتمال هم هست که اگه اصل اول اینشتین (اصل تقارن) رو کنار بذاریم و ساعت اینشتین رو در همون حالت اولی که تو بررسی کردی قرار بدیم و فرض کنیم که طول قطار از دید هر دوناظر مساوی باقی می مونه، اونوقت به محاسبه ی تغییرات زمان بپردازیم، می فهمیم که زمان با توان دومه گاما متسع میشه و اگه بعدش ساعت رو 90 درجه بچرخونیم و با حفظ مقدار اتساع زمان (با ضریب گاما به توان دو) تغییرات ارتفاع رو بررسی کنیم، متوجه می شیم که ارتفاع از دید ناظران انبساط پیدا می کنه. این ایده با توجه به گفته ی نیما پارادوکسیکاله ولی این نقص هم با از میان برداشتن اصل اول اینشتین ممکنه مرتفع بشه، به این ترتیب که اگه فرض کنیم نوع خاصی از عدم تقارن بین دیدگاه ناظران وجود داره (یعنی مثلاً اگه یکی ارتفاع رو منبسط دید، ناظر دیگه ارتفاع دیگری رو منقبض ببینه) ممکنه بشه به یک نوع نسبیت نامتقارن دست پیدا کرد که شاید یه خرده پیچیده باشه و بیشتر این پیچیدگی از این جهته که ما عدم تقارن رو می خواهیم چی توصیف کنیم...
آخرین ویرایش توسط [email protected] جمعه ۱۳۹۵/۶/۲۶ - ۱۶:۳۶, ویرایش شده کلا 1 بار

Paradoxy

عضویت : دوشنبه ۱۳۹۳/۱۰/۲۲ - ۲۲:۱۷


پست: 2211

سپاس: 1012

Re: انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

پست توسط Paradoxy »

اصل اول اینشتین (اصل تقارن) رو کنار بذاریم

آخه بر خلافه تجربست. اگه اصل دوم منظورت بود میشد پذیرفت ولی اصل اول چیزیه که همین الآن میشه رفت توی یه اتوبوس و امتحانش کرد! اگه تئوری که می سازیم برخلاف حقیقت باشه، خب بدرد نمیخوره.

پ. ن : به زودی پارادوکس زیردریایی در این تاپیک بررسی می شود.

نمایه کاربر
[email protected]

نام: م. ج. معروف به گربه ی زَبادی

محل اقامت: تهران

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۹/۲۴ - ۱۱:۴۹


پست: 1454

سپاس: 514

جنسیت:

تماس:

Re: انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

پست توسط [email protected] »

paradoxy نوشته شده:
اصل اول اینشتین (اصل تقارن) رو کنار بذاریم

آخه بر خلافه تجربست. اگه اصل دوم منظورت بود میشد پذیرفت ولی اصل اول چیزیه که همین الآن میشه رفت توی یه اتوبوس و امتحانش کرد! اگه تئوری که می سازیم برخلاف حقیقت باشه، خب بدرد نمیخوره.

پ. ن : به زودی پارادوکس زیردریایی در این تاپیک بررسی می شود.


نه لزوماً. تجربه در بهترین حالت داره به صورت یکطرفه نسبیت رو تأیید می کنه. یعنی فقط از دید ناظرینی که اصلاً شتابی نگرفته اند. البته نیما اساساً معتقده که نسبیت خاص آزمایش ناپذیره که حرف بی ربطی هم نیست. چون آزمایش صحیح نسبیت خاص منوط به اجتناب از هرگونه شتابیست که نامعقوله مگر اینکه اصلاحات نسبیت عام رو وارد کنیم...

Paradoxy

عضویت : دوشنبه ۱۳۹۳/۱۰/۲۲ - ۲۲:۱۷


پست: 2211

سپاس: 1012

Re: انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

پست توسط Paradoxy »

بهرحال عدم قطعیت با تمامی اوصافش حل شد! سراغ پارادوکس بعد میریم. این پارادوکس تو نسبیت خاص نمیگنجه و نسبیت عام هم مکافاته. بنابرین برای اینکه بشه بهش گفت پارادوکس نیاز به یه سری شرایط داره تا توی نسبیت خاص بگنجه. من به زودی این پارادوکس رو به فرم ریاضی در میارم و سعی میکنم حلش کنم.
تصویر

نمایه کاربر
[email protected]

نام: م. ج. معروف به گربه ی زَبادی

محل اقامت: تهران

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۹/۲۴ - ۱۱:۴۹


پست: 1454

سپاس: 514

جنسیت:

تماس:

Re: انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

پست توسط [email protected] »

درگیر شدن با پارادوکس ساپلی فکر کنم نسبیت عام می خواد، کار هر کسی نیست! smile023

Paradoxy

عضویت : دوشنبه ۱۳۹۳/۱۰/۲۲ - ۲۲:۱۷


پست: 2211

سپاس: 1012

Re: انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

پست توسط Paradoxy »

در این بخش سعی کردم با اضافه کردن شرایطی به این پارادوکس، اون رو در نسبیت خاص بگنجونم، شاید مشخص شه که این شرایط کافی نیست یا به نوعی صحیح نیستند. توجه داشته باشید که در شرط اول، کاملا دیواره ها به مایع درونی، فشار وارد می کنند.

تصویر

تصویر

نمایه کاربر
assarzadeh

نام: امیر عصارزاده

عضویت : جمعه ۱۳۹۳/۱۰/۱۲ - ۲۱:۱۹


پست: 160

سپاس: 88

جنسیت:

تماس:

Re: انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

پست توسط assarzadeh »

[email protected] نوشته شده:روش حلت خیلی جالب بود. می خوام بدونم جایی این رو خوندی یا خودت کشفش کردی smile020 چون یه خرده متفاوت با حل هایی هست که توی کتاب هایی که من خوندم وجود داره.

ولی نه به جالبی تو smile021. نه دوست عزیز؛ من اینو هیچ جا نخونده بودم. تعجب میکنم مسئله به این سادگی چطور ذهن دوستانو به خودش مشغول کرده بوده؟! حل این مسئله انقد ساده بود که نباید از واژه "کشف" استفاده بشه.
[email protected] نوشته شده:این احتمال هم هست که اگه اصل اول اینشتین (اصل تقارن) رو کنار بذاریم و ساعت اینشتین رو در همون حالت اولی که تو بررسی کردی قرار بدیم و فرض کنیم که طول قطار از دید هر دوناظر مساوی باقی می مونه، اونوقت به محاسبه ی تغییرات زمان بپردازیم، می فهمیم که زمان با توان دومه گاما متسع میشه و اگه بعدش ساعت رو 90 درجه بچرخونیم و با حفظ مقدار اتساع زمان (با ضریب گاما به توان دو) تغییرات ارتفاع رو بررسی کنیم، متوجه می شیم که ارتفاع از دید ناظران انبساط پیدا می کنه. این ایده با توجه به گفته ی نیما پارادوکسیکاله ولی این نقص هم با از میان برداشتن اصل اول اینشتین ممکنه مرتفع بشه، به این ترتیب که اگه فرض کنیم نوع خاصی از عدم تقارن بین دیدگاه ناظران وجود داره (یعنی مثلاً اگه یکی ارتفاع رو منبسط دید، ناظر دیگه ارتفاع دیگری رو منقبض ببینه) ممکنه بشه به یک نوع نسبیت نامتقارن دست پیدا کرد

دوست عزیز؛ اگه اصل اول نسبیت رو کنار بذاریم، عین این میمونه که ما فرض کنیم اصلاً قوانین نظریه نسبیت در جهان حاکم نیست و خب به این نتیجه میرسیم که در جهان چارچوب لخت ممتازی وجود داره مثلاً به نام اتر. خب چنین نظری تا وقتی که از آزمایشات، موفق از آب در نیاد نمیتونه حقیقتش اثبات بشه. یعنی تا وقتی که خلاف اصل اول یا دوم نسبیت ثابت نشده باشه، هر نتیجه ای که ما از این مفروضات بگیریم، فقط در حد نظر باقی میمونه و نمیتونه چیزی رو ثابت کنه یا زیر سؤال ببره. این در حالیه که قضیه ارتفاع (یا عرض) اجسام متحرک بارها با ابزارهای بسیار دقیق آزمایش شده و اگه تغییر ارتفاعی در اثر حرکت نسبی اجسام مشاهده میشد، تا حالا اعلام میشد. بنابراین جای ابهامی تو این موضوع وجود نداره. حالا شما میگید اگه تا حالا آزمایشی انجام شده، همشون در سرعتهای پایین انجام شده و ابزارهای اندازه گیری اونقد دقیق نیستن که مثلاً متوجه تغییر ارتفاع جسم متحرک بشن. به فرض که این حرف درست باشه، مگه شما تا حالا تونستین آزمایشی ترتیب بدین که این پدیده رو نشون بده؟ ضمناً نسبیت نامتقارنی که شما مطرح کردید این نتایج زیرو به دنبال داره:
اگه قرار باشه طول قطار در اثر حرکت تغییر نکنه، آنگاه طول ریل و اجسام ساکن نسبت بهش، باید با ضریب گاما به توان 2 منقبض بشه. در این صورت با نعویض این دو چارچوب با یکدیگر میشه قطاری رو تصور کرد که طولش با ضریب گاما به توان 2 منقبض بشه؛ اما طول ریل زیر قطار اصلاً منقبض نشه. در این شرایط میشه ثابت کرد که زمان برای این قطار از دید ناظر روی ریل اصلاً متسع نمیشه. همچنین اگه قطاری در اثر حرکت دچار افزایش ارتفاع (از دید ناظر روی ریل) با ضریب گاما بشه، اونوقت مطمئناً قطاری وجود خواهد داشت که در اثر حرکت دچار کاهش ارتفاع با ضریب گاما بشه. در این صورت در این قطار برای ثابت نگه داشتن سرعت نور زمان دچار اتساع نخواهد شد. از اینا میشه نتیجه گرفت که ضرایب انقباض طول، انبساط ارتفاع و اتساع زمان برای یک جسم از دید یک ناظر از قبل مشخص نیستن و باید با آزمایش، به مقدار لااقل یکی از این ضرایب دست یافت. خب امر به این سادگی چیزی نیست که تا حالا تشخیص داده نشده باشه.
با تشکر smile072

نمایه کاربر
assarzadeh

نام: امیر عصارزاده

عضویت : جمعه ۱۳۹۳/۱۰/۱۲ - ۲۱:۱۹


پست: 160

سپاس: 88

جنسیت:

تماس:

Re: انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

پست توسط assarzadeh »

آقا داود
اگه با این مفروضاتی که در مسئله قرار دادی گلوله رو به هر سمتی شلیک کنیم، گلوله مسیر مستقیم الخطی رو با سرعت تقریباً ثابتی (با شتاب کاهنده بسیار کمی) طی میکنه؛ صرف نظر از جنس گلوله و مایع. ضمناً در مورد عامل سومی که بهش اشاره کردی بگم که این طور نیست که فقط اگه گلوله به شکل عمودی به سمت کف ظرف شلیک بشه، مسیر مستقیمی رو طی کنه. گلوله به هر سمتی شلیک بشه مسیر مستقیمی رو طی میکنه. چون پیشتر فرض کردی میدان گرانشی وجود نداره، پس اصلاً "کف ظرف" معنی پیدا نمیکنه. البته حرکت گلوله در صورتی به شرح فوق خواهد بود که گلوله جرم قابل ملاحظه ای داشته باشه و به عبارت دیگه (به علت ناچیز بودن حجم گلوله) چگالی بسیار زیادی داشته باشه. و الا اگه قرار باشه چگالی گلوله رو ثابت بگیریم؛ با کاهش سطح جانبی گلوله مثلاً با ضریب k (که k>1) نیروی اصطکاک گلوله و سیال هم تقریباً با ضریب k کاهش میابه و حجم گلوله و بالطبع جرم اون با ضریب k^2 کاهش میابه. و این یعنی شتاب کند شونده گلوله نه تنها به صفر میل نمیکنه؛ بلکه k برابر میشه.
و اما از اینا که بگذریم من نمیتونم پارادوکس ساپلی رو حل کنم. چون حل دقیقش نیاز به نسبیت عام داره. اما میتونم نظرمو در این باره اعلام کنم. به نظر بنده هر گاه گلوله ای در سیالی حرکت کنه که چگالی سکون اون با چگالی سکون گلوله یکی باشه، آنگاه گلوله در هر جهت و با هر سرعتی که شلیک بشه (تا وقتی که کاملاً درون سیاله) مسیری مستقیم الخط و با یک شتاب کاهنده رو طی میکنه تا اینکه کاملاً در سیال متوقف بشه. به نظر من ملاک شناور بودن جسمی در یک سیال چگالی سکون جسم و چگالی سکون سیاله؛ اگه این طور باشه، واضحه که حرکت نسبی این دو نباید تغییری در حالت شناوری جسم ایجاد کنه.
موفق باشید smile072

نمایه کاربر
thetime

عضویت : یک‌شنبه ۱۳۹۳/۱۲/۲۴ - ۱۶:۲۵


پست: 369

سپاس: 93

جنسیت:

Re: انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

پست توسط thetime »

سلام یه نکته به ذهنم رسید که به نظرم درسته حالا شاید نباشه میگم ازش غافل نباشید:
اگه از نیرو یا میدان گرانش صرف نظر کنیم نیروها از بین میرن و سیال دیگه فشارش از بین میره و قوانین کلاسیک مایعات رو نمیشه واسش به کار برد.

نمایه کاربر
assarzadeh

نام: امیر عصارزاده

عضویت : جمعه ۱۳۹۳/۱۰/۱۲ - ۲۱:۱۹


پست: 160

سپاس: 88

جنسیت:

تماس:

Re: انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

پست توسط assarzadeh »

سلام
thetime نوشته شده:اگه از نیرو یا میدان گرانش صرف نظر کنیم نیروها از بین میرن و سیال دیگه فشارش از بین میره و قوانین کلاسیک مایعات رو نمیشه واسش به کار برد.

این درسته؛ اما در عوض فرض شد سیال در یک محفظه تحت فشار باشه. متوجه این فرض بودین؟

نمایه کاربر
[email protected]

نام: م. ج. معروف به گربه ی زَبادی

محل اقامت: تهران

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۹/۲۴ - ۱۱:۴۹


پست: 1454

سپاس: 514

جنسیت:

تماس:

Re: انهدام نظریه غلظت و حل شبه پارادوکس های نسبیت

پست توسط [email protected] »

assarzadeh نوشته شده:دوست عزیز؛ اگه اصل اول نسبیت رو کنار بذاریم، عین این میمونه که ما فرض کنیم اصلاً قوانین نظریه نسبیت در جهان حاکم نیست و خب به این نتیجه میرسیم که در جهان چارچوب لخت ممتازی وجود داره مثلاً به نام اتر. خب چنین نظری تا وقتی که از آزمایشات، موفق از آب در نیاد نمیتونه حقیقتش اثبات بشه. یعنی تا وقتی که خلاف اصل اول یا دوم نسبیت ثابت نشده باشه، هر نتیجه ای که ما از این مفروضات بگیریم، فقط در حد نظر باقی میمونه و نمیتونه چیزی رو ثابت کنه یا زیر سؤال ببره.

سلام دوست عزیز smile030
ببینید شاید من الان نتونم به محکمی شما ادعا کنم که اگه اصل اول بره کنار پس حتماً چارچوب مطلقی داریم! ولی باید متذکر بشم که همون تبدیلات لورنتس رو اولین بار خود آقای لورنتس با فرض وجود اتر با خاصیتی مشخص به عنوان چارچوبی مطلق معرفی کرد و لورنتس کسی بود که با وجود فهم نسبیت اینشتین، تا آخر عمر به وجود اتر به عنوان مفهوم و بستری کمک کننده و راهنما، معتقد باقی موند.

assarzadeh نوشته شده: این در حالیه که قضیه ارتفاع (یا عرض) اجسام متحرک بارها با ابزارهای بسیار دقیق آزمایش شده و اگه تغییر ارتفاعی در اثر حرکت نسبی اجسام مشاهده میشد، تا حالا اعلام میشد. بنابراین جای ابهامی تو این موضوع وجود نداره. حالا شما میگید اگه تا حالا آزمایشی انجام شده، همشون در سرعتهای پایین انجام شده و ابزارهای اندازه گیری اونقد دقیق نیستن که مثلاً متوجه تغییر ارتفاع جسم متحرک بشن. به فرض که این حرف درست باشه، مگه شما تا حالا تونستین آزمایشی ترتیب بدین که این پدیده رو نشون بده؟



فکر کنم که توی کتاب رزنیک بود که خوندم انقباض طول تا حالا آزمایش نشده، ببینید آزمایش های نسبیت همونطور که خودتون اشاره کردید، به علت نیاز به دقت بالا آزمایش هایی هستند که نمی شه به اکثرشون بیش از حد اتکا کرد. اینشتین هم در مقاله ی 1905 خودش حداقل یه پیش بینی اشتباه کرده بود، اینشتین پیشگویی کرده بود که اگه نسبیت خاص درست باشه باید ساعتی که در استوای "زمینِ دوار" قرار داره کُندتر از ساعت مشابه در قطب، کار کنه. "کارُل اَلی" در 1977 آزمایشی انجام داد و تغییری در ساعت ها مشاهده نکرد: (بند چهارم (=خط 13) لینک زیر)
لینک
البته کتاب دلیل این اشتباه رو هم به صورت نه چندان واضحی، درگیر نکردنه نسبیت عام می دونه. در هر حال می خوام بگم که باید در انتخاب آزمایش های محکم نیز دقیقتر باشیم. مثلاً من خودم به شخصه به صورت مستقیم اصل ثبات سرعت نور رو زیر سوال نمی برم چون به نظرم آزمایش های مؤیدش نسبتاً محکمن مگر اینکه بخوام به احتمال اشتباه بودن اصل ثبات سرعت نور در حالاتی خاص اشاره کنم. من هم می دونم که یه نظریه ی جدید باید حداقل با برخی از پیش گویی های نسبیت اُوِرلپ داشته باشه ولی این به معنای اون نیست که "آزمایش ها" تمام زیرو بم نسبیت رو تأیید کردن و اگه کسی کوچکترین اتهام یا تغییری رو بر اون وارد کنه پس خلاف آزمایش ها حرفی نامعقول زده...

assarzadeh نوشته شده:اگه قرار باشه طول قطار در اثر حرکت تغییر نکنه، آنگاه طول ریل و اجسام ساکن نسبت بهش، باید با ضریب گاما به توان 2 منقبض بشه. در این صورت با نعویض این دو چارچوب با یکدیگر میشه قطاری رو تصور کرد که طولش با ضریب گاما به توان 2 منقبض بشه؛ اما طول ریل زیر قطار اصلاً منقبض نشه. در این شرایط میشه ثابت کرد که زمان برای این قطار از دید ناظر روی ریل اصلاً متسع نمیشه. همچنین اگه قطاری در اثر حرکت دچار افزایش ارتفاع (از دید ناظر روی ریل) با ضریب گاما بشه، اونوقت مطمئناً قطاری وجود خواهد داشت که در اثر حرکت دچار کاهش ارتفاع با ضریب گاما بشه. در این صورت در این قطار برای ثابت نگه داشتن سرعت نور زمان دچار اتساع نخواهد شد. از اینا میشه نتیجه گرفت که ضرایب انقباض طول، انبساط ارتفاع و اتساع زمان برای یک جسم از دید یک ناظر از قبل مشخص نیستن و باید با آزمایش، به مقدار لااقل یکی از این ضرایب دست یافت. خب امر به این سادگی چیزی نیست که تا حالا تشخیص داده نشده باشه.
با تشکر smile072


ببینید بحث راجع به این موضوع پیچیدست و اگه قرار هم هست نسبیت نامتقارنی معرفی بشه باید مثل نسبیت خاص اصول موضوعش مشخص بشه و بر اساس اون ها بحث هایی صورت بگیره. برای همین فعلاً راجع به این موضوع بیشتر صحبت نمی کنم. فقط می خواستم بدونم فایل پی دی افی که براتون فرستادم رو احیاناً مطالعه کردید؟ smile020 (همون ساعت نوریه مستدیر)

ممنون smile072

ارسال پست