اگر مشتری به ستاره تبدیل شود،

[rohamavation]

خوب سوال جالبیه ببینیدمشتری دارای قطری در حدود 88695 مایله که بیش از 11 برابر قطر زمینه. حجم آن بیش از 1300 برابر حجم زمینه.
از فاصله متوسط 484 میلیون مایلی مشتری 5.2 واحد نجومی از خورشید فاصله داره. از این فاصله 43 دقیقه طول می کشه تا نور خورشید از خورشید به مشتری برسه اینم میدونم.دمای هوا در ابرهای بالایی مشتری در حدود ۱۴۵- درجهٔ سلسیوسه. کاوشگرهای عازم ژوپیتر گالیله - کاسینی- جونو هم مشاهده واندازه گیربها میگه دمای مشتری با افزایش ژرفا در زیر ابرها افزایش می‌یابه. دمای هوا در سطحی که فشار اتمسفر ۱۰ برابر زمینه به ۲۱ درجهٔ سانتی‌گراد میرسه
مشتری یک غول گازیه و سطح جامد نداره اما ممکنه یک هسته داخلی جامد به اندازه زمین داشته باشه. با وجود اثرات جذر و مدی و عوامل دیگه که عرض میکنم ژوپیتر هرگز ستاره نمیشه
قبل از شروع، اعتراف می‌کنم که سؤال را بر اساس نامحتمل بودن آن بازم میارم . با این حال.من سعی می کنم محاسبات را بر اساس فرمول های کاملاً متفاوتی از آنچه که فکر می کنم استفاده شده است انجام دهم.
- در واقع، اجازه بدین آن را یک کوتوله قرمز کم جرم بنامم. ستاره های دنباله اصلی از رابطه جرم-درخشندگی پیروی می کنن
$\frac{L}{L_\odot} = \left(\frac{M}{M_\odot}\right)^a$جایی که L و M درخشندگی و جرم ستاره و $L_\odot$ هستند و$M_\odot$ و درخشندگی و جرم خورشید. برای ستارگان با$M < 0.43M_\odot$
، $a$ مقدار 2.3 را می گیره. اکنون می‌توانیم جرم مشتری $1.8986 \times 10 ^{27}$را بزارم تو فرمولم اینم بگم محاسبات از من نیست چون من مکانیک مدارهای فضایی کورتیس روخوندم Orbital Mechanics for Engineers خوب همچنین جرم خورشید $1.98855 \times 10 ^ {30}$ کیلوگرم و درخشندگی $3.846 \times 10 ^ {26}$ واته و من دریافت می کنم
$\frac{L}{3.846 \times 10 ^ {26}} = \left(\frac{1.8986 \times 10 ^ {27}}{1.98855 \times 10 ^ {30}}\right)^{2.3}$این میشه
$L = \left(\frac{1.8986 \times 10 ^ {27}}{1.98855 \times 10 ^ {30}}\right)^{2.3} \times 3.846 \times 10 ^ {26}$که سپس تبدیل میشه $L = 4.35 \times 10 ^ {19}$وات
حال می‌تونم روشنایی ظاهری لوسیفر را که از زمین دیده می‌شه بررسی کنم. برای آن به فرمول نیاز دارم $m = m_\odot - 2.5 \log \left(\frac {L}{L_\odot}\left(\frac {d_\odot}{d}\right) ^ 2\right)$جایی که m
قدر ظاهری ستاره، $m_\odot$ است قدر ظاهری خورشید $d_\odot$ است فاصله تا خورشید است و d
فاصله تا ستاره است اکنون $m = -26.73$ و $d(s)$ 1 است (در واحدهای نجومی). $d$ متفاوته. مشتری حدود 5.2 واحد نجومی از خورشید فاصله داره بنابراین در نزدیکترین فاصله آن از زمین، 4.2 واحد نجومی با خورشید فاصله خواهد داشت. این اعداد من تو فرمول میزارم و پیدا می کنم $m=-6.25$ که بسیار کمتر از خورشیده. اکنون، زمانی که مشتری در دورترین فاصله از خورشید قرار داره حدود 6.2 واحد نجومی فاصله دارد. من آن را تو فرمول میزارم می کنم $m=-5.40$
که هنوز کم نورتر است - البته، مشتری به طور کامل توسط خورشید مسدود می شود. با این حال، برای یافتن قدر ظاهری مشتری در فاصله ای از زمین می تونیم فرمول فوق را به $m = -26.73 - 2.5 \log \left(\frac {4.35 \times 10 ^ {19}}{3.846 \times 10 6 {26}}\left(\frac {1}{d}\right) ^ 2\right)$در مقایسه ماه می تواند قدر ظاهری متوسط ​​12.74- در ماه کامل داشته باشه - بسیار درخشان تر از لوسیفر. البته قدر ظاهری هر دو جسم می تونه تغییر کند - برای مثال مشتری با گذر از ماهش - اما اینها مقادیر بهینه هستند.
همانطور که میدونین رابطه جرم-درخشندگی واقعاً فقط برای ستاره های دنباله اصلی کار می کنه. . . خوب پس هیچ یک از محاسبات من درست نخواهد بود.
من فکر می کنم این یک سوال سرگرم کننده است اگر غیرممکن باشه. تنها راه تبدیل مشتری به ستاره ای که حتی از راه دور هم عملیه افزودن به جرم آن است. با نادیده گرفتن کوتوله‌های قهوه‌ای که از نظر تولید انرژی بسیار محدودند برای اینکه یک کوتوله قرمز به راه بیفتد باید حداقل 75 تا 80 جرم مشتری (کمی بیش از 24000 جرم زمین) را اضافه کنید. شما می خواهید درصد مناسبی از هیدروژن اضافه کنید
به هر حال، با فرض انجام غیرممکن چند نکته وجود داره که باید در نظر گرفته بشن. گرانش بیشتر (75-80 برابر) به طور قابل توجهی مدار تمام سیارات را تغییر میده. پیش‌بینی دقیقاً چقدر سخته اما جرم بسیار بیشترو مدار سیارات - مسلماً تمام سیارات درونی - بسیار بیشتر می‌لرزند و برخی ممکن است به طور کامل از مدار خود خارج شوند و احتمالاً از منظومه شمسی پرتاب شوند.
ممکن است فکر کنید سیارات نزدیک به مشتری بیشترین تأثیر را خواهند داشت اما در واقع بیش از هر چیز دیگری به همگامی جزر و مدی مربوط میشه. هر یک از 4 سیاره درونی می تواند به یک مدار جدید کشیده شود. همچنین احتمالاً می‌بینید که مدار زمین در رزونانس با مشتری کشیده می‌شه اگر مشتری به یک کوتوله سرخ تبدیل بشه تغییرات مداری در تمام سیارات درونی و شاید زحل نیز اجتناب ناپذیر باشه تصور کنید که زحل به زمین نزدیک‌تر بشه در مداری بین مریخ و مشتری قرار گیرد یا عطارد از کنار زمین بیرون کشیده شود. احتمال دارد که به ما ضربه نزند اما ممکن است بخواهیم مراقب آن باشیم.دومین موردی که باید در نظر گرفت، مغناطیس و شعله های خورشیدی است. ستارگان جوان به دلیل حفظ تکانه زاویه ای هنگام شکل گیری ستارگان تمایل به چرخش بسیار سریع دارند و این باعث ایجاد میدان های مغناطیسی عظیم و شعله های خورشیدی عظیم میشه بسیار بیشتراز آنچه ما الانذاز خورشید دریافت می کنیم. عجیبه که فکر کنیم یک کوتوله قرمز کوچک 4 برابر دورتر از خورشید از خورشید ما شعله های خورشیدی ایجاد می کند که نگران آن باشیم، اما ممکن است. مطمئن نیستم که آیا برای این اتفاق به تکانه زاویه ای بالا نیاز است یا خیر امامیدونم ما می توانیم شعله های خورشیدی بزرگتر از ستاره-مشتری را ببینیم تا از خورشید.روشنایی 6.25- 5-6 برابر روشن تر از زهره خواهد بود و شما آن را در شب می بینین زهره در اوج تاریکی دیده نمیشه بنابراین به طور قابل توجهی از هر ستاره/سیاره دیگری در آسمان روشن تره اما به طور قابل توجهی کمتره
جرم تا درخشندگی به توان 3.5 است - تخمین من بنابراین، فرض کنید جرم کوتوله قرمز 80 مشتری است. این 0.076 خورشید است. 0.076^3.5 = حدود 1/8000، بنابراین 4.2 برابر دورتر در نزدیکترین نقطه (مربع آن)، 1/8000 روشنایی، ما به 1/140000 برابر نوری که از خورشید می گیریم نگاه می کنیم - بنابراین بیایید 1/200,000 - 1/300,000 درخشندگی ظاهری خورشید را به عنوان یک تخمین توپی تخمین بزنیم. این به هیچ وجه برای گرم کردن زمین کافی نیست اما هنوز هم روشن تره (کمی) از ماه کامل که حدود 1/400000 روشنایی خورشیده. همچنین به طور مشخص نور مایل به قرمز خواهد بود. نه نور سفیدی که عادت داریم از آسمان روز یا شب دریافت کنیم.
فکر نمی‌کنم نگاه کردن به چشمان شما سخت باشد یا به چشم‌هایتان آسیب بزند، اما مانند یک چراغ قوه کوچک قرمز روشن در دوردست می‌درخشید.
نادیده گرفتن غیرممکن بودن سیاره مشتری به خورشید:
فرض کنید مشتری از نظر انرژی خروجی به تکراری از خورشید تبدیل می شود. انرژی منتقل شده به زمین از قانون مربع معکوس پیروی می کند. از آنجایی که مشتری، در بهترین حالت، 4 برابر دورتر از خورشید از زمین است، مشتری حداکثر 16/1 انرژی را که خورشید تامین می کند
در مقایسه فاصله خورشید تا زمین از حدود 147 میلیون کیلومتر به حدود 152 میلیون کیلومتر افزایش می یابد
تو درس مکانیک مدارات کورتیس که خوندم بحث تخصص اونم موقعیت مداری براساس تابعی از زمان ومدارها در فضای 3 بعدی ودینامیک اجسام در فضا معادلات حرکت و موقعیت مداری وانواع مدارات مانورها و ملاقاتهای مداری اغتشاشات مداری وتحلیل مأموریت ماهوارهها و فضاپیماها بخش سخت اون حل مساله انتقال مداری هاهمن و کلا تحلیل ایناست مابه درخشندگی خورشید بحث تشکیل و مواد خورشیدی کار نداریم این در مباحث اختر فیزیکه باتشکر