روش مسیر یابی در فضا

[rohamavation]

چنین فضاپیمایی با استفاده از سیگنال‌های رادیویی زمان‌بندی شده دقیقی که به زمین فرستاده می‌شود، حرکت می‌کند. ناوبرهای روی زمین مکان و سرعت آن را ردیابی می کنند و تنظیمات مسیر را ارسال می کنند. این تکنیک‌ها به ناوبران اجازه می‌دهد تا یک کاوشگر را به دیدار سیاره‌ای یا یک فرود دقیق هدایت کنند.
قبل و در طول ماموریت، تیم به دقت مسیر فضاپیما را ترسیم می کند و مکان سیارات و قمرهایی را که نیروهای گرانشی آنها بر مسیر حرکت آن تأثیر می گذارد، نقشه می کشند. آنها با استفاده از آنتن‌های بشقاب بزرگ شبکه فضای عمیق، مکان سفینه را با ارسال سیگنال‌های زمان‌بندی شده دقیق به آن و اندازه‌گیری زمان دریافت و ارسال مجدد سیگنال‌ها به زمین تعیین می‌کنند. اگر فضاپیما در مسیر قرار نگیرد، سیگنال هایی را ارسال می کنند که به آن دستور می دهد مسیر خود را تنظیم کند. با استفاده از این تکنیک‌ها، تیم می‌تواند پس از طی میلیون‌ها کیلومتر سفر، یک فضاپیما را به فرود دقیق روی مریخ یا در مداری به دور قمر زحل برساند.
یک فضاپیما می تواند از گرانش یک جرم آسمانی برای حرکت آن به سمت دیگری استفاده کند.
​یکی از راه‌های انجام این کار ایجاد یک نقشه دینامیکی مجازی از کهکشان با تمام موقعیت‌های صحیح و حرکات مناسب ستارگان و سحابی‌ها است. GAIA منبع کامل این است. هنگامی که یک نقشه دارید، که به طور مداوم تمام موقعیت های 100 میلیارد ستاره را به روز می کند، سپس دور شدن یا بازگشت به سول نباید مشکل ساز باشد. شما می توانید از تپ اختر به عنوان نقطه عطف استفاده کنید، آن را با همان چیز در نقشه کهکشان مجازی مقایسه کنید، n دقیقاً می دانید کجا هستید، و چگونه یک خانه مسیر یا هر مقصدی را ترسیم کنید.