چیزی که دیدم معکوس تراست موتور است که بخشی از جریان هوا را به سمت جلو هدایت می کند و بنابراین به کاهش سرعت هواپیما کمک می کند. ساختار شبکه مانند پره های آبشاری هستند. این چیزی است که در داخل موتور به نظر می رسد:
فلش های آبی نشان دهنده جریان به اصطلاح هوای بای پس است، یعنی هوایی که از فن عبور می کند (و در نتیجه شتاب می گیرد)، اما به موتور هسته نمی رود. با فعال شدن معکوس تراست، این هوا به سمت جلو هدایت می شود. هوای هسته ای که از موتور توربین واقعی عبور می کند همچنان از پشت خارج میشه. از آنجایی که هوای بای پس بیشتر از هوای هسته 1 وجود داره یک رانش خالص در جهت رو به جلو ایجاد می شود.
اگر تعجب می‌کنید که خلبانان برای درگیر کردن نیروی رانش معکوس چه می‌کنند تصویر اهرم رانش اورد
اهرم های رانش اصلی در طول شعله ور شدن تا موقعیت نشان داده شده در تصویر (با برچسب 0) به عقب کشیده می شوند. برای باز کردن درهای معکوس، دستگیره های کوچکتر جلوی اهرم های رانش را به سمت بالا بکشید. هنگامی که درهای معکوس باز شدند، اهرم های رانش را می توان به سمت عقب کشید تا نیروی رانش معکوس بیشتری اضافه شود (محدوده با برچسب REV در تصویر). برای بستن درهای معکوس، اهرم های رانش به عقب به جلو حرکت داده می شوند و دستگیره های کوچکتر به عقب رانده می شوند.
توجه داشته باشید که در باند خشک، رانش معکوس سرعت هواپیما را سریع‌تر کاهش نمی‌دهد (با فرض اینکه از ترمز خودکار استفاده شده باشد). ترمزهای ارابه فرود اصلی قادر به دستیابی به همان کاهش سرعت بدون رانش معکوس هستند. بنابراین درگیر شدن رانش معکوس باعث کاهش دما و سایش ترمز می شود.
بسته به نوع موتور، درهای معکوس رانش ممکن است متفاوت به نظر برسند.
