مشاعره

ای دوست بر جنازه دشمن چو بگذری
شادی مکن که بر تو همین ماجرا رود
( سعدی)

armin57ghazal

در عین گوشه گیری بودم چو چشم مستت
و اکنون شدم به مستان چون ابروی تو مایل

از آب دیده صد ره طوفان نوح دیدم
و از لوح سینه نقشت هرگز نگشت زایل

خروش

لب خود بر لبش پیوستم از بس تشنه ٔ وصلم
که شفتالو چو پیوندی بود آبی دگر دارد
میریحیی شیرازی

دلم ز پاس نفس تار می‌شود، چه کنم
وگر نفس کشم افگار می‌شود، چه کنم
اگر ز دل نکشم یک دم آه آتشبار
جهان به دیده من تار می‌شود، چه کنم

صائب

خروش

می دهم مستی به دلها گر چه مستورم ز چشم
بوی آغوش بهارم در چمن پیچیده ام
رهی معیری

میل من سوی وصال و قصد او سوی فراق
ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوست

حافظ

خروش

تو سوز آه من ای مرغ شب چه میدانی؟
ندیده ای شب من تاب و تب چه میدانی؟
رهی معیری

einstein313

یار برفت و ماند دل شب همه شب در آب و گل
تلخ و خمار می طپم تا به صبوح وای من

عطر یاس

ندانستم چو نیکو قدر ایام جوانی را

دلم خون می شود چون بشنوم نام جوانی را smile024

آخر از راه دل و دیده سر آرد بیرون
نیش آن خار که از دست تو در پای من است!

فرخی یزدی

einstein313

تا نسوزد آرزو در دل، نگردد سینه صاف
زنگ از آیینه می گردد به خاکستر جدا

صائب

M a n i a

از ننگ چه گويی که مرا نام ز ننگ است
وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است
حافظ

Archimedes

تو بدری و خورشید تو را بنده شده‌ست
تا بندهٔ تو شده‌ست تابنده شده‌ست
زان روی که از شعاع نور رخ تو
خورشید منیر و ماه تابنده شده‌ست

einstein313

تنی سهل است کردن از تنی دور

دل از دل دور کردن نیست مقدور

وحشی

رو به برفی سپید میرفتم
رد پاهایت رو به خون میرفت
مثل گرگی که بوی آهو را
عطر موهات تا جنون میرفت...
علیرضا آذر