Gh-Galaxy نوشته شده:درود
همانطور که دوستان نیز اشاره کردند تا چند میلیارد سال بعد کهکشان راه شیری و کهکشان آندرومدا ادغام خواهند شد, در حالی که نوع کهکشان راه شیری" مارپیچی میله دار "و کهکشان آندرومدا "مارپیچی"است ولی زمانی که ادغام می شوند یک کهکشان بیضوی تشکیل خواهند داد که در این نوع کهکشانها بازوهای مارپیچی وجود ندارد; پس در این حالت مدارات منظومه شمسی باید تغییر کند.
در کهکشان‌های مارپیچی ستارگان حول یک سیاهچاله که در مرکز کهکشان قرار دارد می‌گردند ولی زمانیکه کهکشان بیضوی باشد ستاره‌گان کهن‌سال ان دور مرکز جرم خود در حال گردش هستند.
و شاید به هم ریختن مدارات منظومه ی شمسی باعث ایجاد تغییراتی در فاصله ی بین سیارات بشود, مثلا فاصله ی بین زمین تا خورشید زیاد و یا کم بشود ...
یا اینکه به هم برخورد کنند... (اگر اشتباهی در گفته های بنده است لطفا دوستان تصحیح کنند).
من هم فکر می کنم بشر به علمی دست خواهد یافت که خیلی زودتر از 3میلیون سال بتواند زمین را ترک کند حتی خارج شدن از کهکشان راه شیری هم دور از ذهن نیست چون تکنولوژی ای که امروز بشر دارد در 2000 سال پیش هم غیرقابل باور و دستنیافتنی بود حالا فکر کنید بعد از 500هزار سال علم بشر کجاست
ابتدا ادغام سه میلیاد سال دیگس و خود این ادغام دو میلیارد سالی طول میکشه ( البته اگه مشکلی پیش نیاد ) البته چون فاصله بین ستاره ها در کهکشانها خیلی زیاده تعداد ستاره هائی که با هم برخورد میکنن خیلی کمه. پس اگه ستاره ای به خورشید نخوره خورشید ما به همراه سیاره هاش تو میکلومدا ( اسمی که دانشمندا به کهکشان حاصل از برخورد دادن ) با یه مدار پیچیده شروع به حرکت میکنه
البته نگران انسانها نباشید چون اگه با این وضع پیش بریم تا دویست سال اینده نسل انسان منقرض می شه.
جواب این سوال به این بستگی دارد که علم بشری در صورتی که حادثه ای بشریت را نابود نکند تا به کجا خواهد رسید
من نظری در این مورد دارم که بشر تا یک قرن دیگر به چند پیشرفت بزرگ در علوم میرسد
1 _ساخت هوش کوانتومی نوعی رایانه که فکر میکند تصمیم میگیرد وبه سوالات پاسخ میدهم
2_ ماشین کوانتوم که میتواند ماده ای رابه ذرات بنیادی تبدیل کند وبا سرعت نور ان را از مکانی به مکان دیگر در فواصل بسیار دور بفرستد
3_ راز طول عمر وانسان نا میرا
البطه تا 1000 سال دیگر بشر به جایی از علم میرسد که تصور ان تا حدودی غیر ممکن است تا برسد به 30000000 سال دیگر فکر کنم تا ان موقع کنترل کهکشانها به دست انسانها باشد
با پيش فرض اينكه يك سياه چاله ي فضاي در مسير حركتي كهكشان اندرومدا درست كنيم اين كهكشان و سياه چاله با هم در گير بشن البته سياه چاله هاهم عمر دارن و بعد از پايان عمرشون از بين ميرن و به كوتوله ها تبديل ميشن اما خب اين سياه چاله اي كه ما فرض كرديم يه سياه چاله ي جونه يعني قدرت كمتري نسبت به سياه چاله هاي پيرتر داره و اينكه باتوجه به برخوردش با كهكشان اندرومدا قدرتش كمتر هم خواهد شد فقط تنها مشكلي كه ميمونه اينه كه اگه اين سياه چاله به سمت كهكشان ما بياد ديگه بايد همه دريم (البته چندين سياه چاله در همين كهكشان راه شيري هست )خوب نظرتون چيه؟؟؟
Hamidreza-B نوشته شده:با پيش فرض اينكه يك سياه چاله ي فضاي در مسير حركتي كهكشان اندرومدا درست كنيم اين كهكشان و سياه چاله با هم در گير بشن البته سياه چاله هاهم عمر دارن و بعد از پايان عمرشون از بين ميرن و به كوتوله ها تبديل ميشن اما خب اين سياه چاله اي كه ما فرض كرديم يه سياه چاله ي جونه يعني قدرت كمتري نسبت به سياه چاله هاي پيرتر داره و اينكه باتوجه به برخوردش با كهكشان اندرومدا قدرتش كمتر هم خواهد شد فقط تنها مشكلي كه ميمونه اينه كه اگه اين سياه چاله به سمت كهكشان ما بياد ديگه بايد همه دريم (البته چندين سياه چاله در همين كهكشان راه شيري هست )خوب نظرتون چيه؟؟؟
Amirsasani نوشته شده:به نظر شما ساكنان زمين چند ساله ديگه و چگونه قادر خواهند بود كهكشان راه شيري را ترك كنند؟
ما بايد تا 3000000 سال ديگه در منطقه ديگري از هستي باشيم زيرا كهكشان آندرومدا در طي اين مدت به كهكشان ما مي رسد.چگونه مي توان مكان ديگري را بررسي كرد (با اين فواصل نجومي) و آنجا را محياي زندگي كرد؟آيا سرعت نور كافيست؟آيا ما هنوز در قرون اوليه زندگي مي كنيم؟ ..................؟؟؟؟؟
فضای بین این دو کهکشان انقدر زیاد هستش که هیچ برخوردی (البته نه هیچ مطلق) بین دو کهکشان رخ نمی ده، در ضمن تا اون موقع خورشید فروپاشی می کنه و حتی از الآن هم شروع به خروج از منظومه شمسی کنیم، با معجزه آسمانی بتونیم خودمون رو به مرز منظومه شمسی برسونیم!
Hamidreza-B نوشته شده:با پيش فرض اينكه يك سياه چاله ي فضاي در مسير حركتي كهكشان اندرومدا درست كنيم اين كهكشان و سياه چاله با هم در گير بشن البته سياه چاله هاهم عمر دارن و بعد از پايان عمرشون از بين ميرن و به كوتوله ها تبديل ميشن اما خب اين سياه چاله اي كه ما فرض كرديم يه سياه چاله ي جونه يعني قدرت كمتري نسبت به سياه چاله هاي پيرتر داره و اينكه باتوجه به برخوردش با كهكشان اندرومدا قدرتش كمتر هم خواهد شد فقط تنها مشكلي كه ميمونه اينه كه اگه اين سياه چاله به سمت كهكشان ما بياد ديگه بايد همه دريم (البته چندين سياه چاله در همين كهكشان راه شيري هست )خوب نظرتون چيه؟؟؟
تناقضاتش زیاده...!
«موآیِ» قبیله‌ی بغلی در تلفظ «ر» مشکل دارد املت نامه
«صلام بر تو باد. من سه‌شنبه به رم خواهم آمد تا به حضور پاپ شرفیاب شوم...» امضاء: مسیح مصلوب نیچه
درسته يكم تعجب بر انگيز هست اما يكي از مشكلاتي كه در پروژه سرن مطرح هست امكان به وجود آمدن سياهچاله ها و عدم كنترل اونهاست
اگه باورتون نميشه مي تونيد بريد در موردش يه تحقيق كوچيك كنيد
با فرض اینکه Voyager تو سال 1970 ارسال شد 2000 رسید به مرز منظومه شمسی! میشه تخمین زد 30 سال تو راه بوده! حالا ما اگه از تمام نیروی زمین و منابعش استفاده کنیم، 15 ساله برسیم، به نظر شما میشه غذای 7 میلیارد انسان رو در طول 15 سال تامین کرد در شرایطی که بالفرض ما هیچ زمینی برای کشت نداریم! مگر اینکه تعدد افراد رو کم کنیم! و موضوعی که من بهش اشاره کرده بودم برای هفت میلیارد انسان خاکی بود!
mamy72 نوشته شده:
شلغم الدین نوشته شده:هیچ برخوردی (البته نه هیچ مطلق) بین دو کهکشان رخ نمی ده،
منم موافقم
بايد به جاي برخورد از كلمه ادغام استفاده كنيم
«موآیِ» قبیله‌ی بغلی در تلفظ «ر» مشکل دارد املت نامه
«صلام بر تو باد. من سه‌شنبه به رم خواهم آمد تا به حضور پاپ شرفیاب شوم...» امضاء: مسیح مصلوب نیچه
دوستان من یه جایی دیدم که راجع به نابودی زمین اظهار شده بود حدود 5 میلیارد سال بعد و در اثر از دست رفتن انرژی خورشید، این ستاره شروع به بزرگ شدن کرده و زمین رو فرا میگیره و بعد از اون هم تبدیل به کوتوله ی سرد و سفید میشه که در اثر این تحولات زمین تبدیل به سیاره ای بسیار داغ و سپس بسیار سرد خواهد شد که در آن زمان سیاره مریخ شرایطی مشابه شرایط فعلی زمین خواهد داشت و مکان مناسبی برای زندگی خواهد بود. تو این مطلب هیچ اشاره ای به ادغام کهکشان ما و کهکشان آندرومدا نشده بود.
ضمنا من هم با این نظر که اگه همین شرایط فعلی ادامه داشته باشه نسل بشر چند قرن بیشتر قادر به ادامه ی حیات نخواهد بود موافقم. چه برسه به چندین میلیارد سال!
Hamidreza-B نوشته شده:يكي از مشكلاتي كه در پروژه سرن مطرح هست امكان به وجود آمدن سياهچاله ها و عدم كنترل اونهاست
فکر نمی کنم انسان حتی در آینده بتونه قدرت کنترل سیاهچاله ها رو بدست بیاره
درود
سیاه چاله ای که در سرن تشکیل شود با سیاه چاله ی
حاصل از فروپاشیدگی یک ستاره ی بزرگ متفاوت است
و اگر بخواهیم احتمال بدهیم که سیاه چاله ای هم بوجود
بیاید، پیش بینی شده که سریع از بین خواهد رفت.
دانشمندان سرن چنین نظری دارند، مثلا" جان الیس
نظریه پرداز ارشد سرن احتمال تشکیل سیاه چاله را رد
می کند.
اما گروه های دیگری هستند که نظرشان مخالف با آنهاست.
كتاب طبيعت با نمادهای رياضی نوشته شده است. Galileo Galilei
(البته چندين سياه چاله در همين كهكشان راه شيري هست )خوب نظرتون چيه؟؟؟ 
